به این 4 دلیل، خرید یک گوشی اندرویدی در سال 2024 از آیفون منطقیتر است
از امکانات شخصیسازی بیشتر تا دسترسی سادهتر به برنامهها
در سال 2024، نیاز کاربران گستردهتر از قبل شده است. در همین بین این سوال پیش میآید که امسال خرید گوشی اندرویدی منطقیتر است یا آیفون؟
تصور کنید امسال، سال 2007 است. استیو جابز، با پلیور مشکی و شلوار جین که امضای تیپ او به حساب میآمد، دارد آیفون را به مخاطبان مشتاق معرفی میکند. این دستگاه، انقلابی است. ترکیبی جذاب از شیشه و فلز که مفهوم تازهای از گوشی را ارائه میکند.
اما در کنار این اتفاق، انقلابی دیگر در حال آماده شدن بود. در همان سال، گوگل تصمیم میگیرد یک استارتآپ ناشناخته به نام اندروید اینک. را خریداری کند. با این اتفاق، کسی پیشبینی نمیکرد که بیش از یک دهه، شاهد یک جنگ تمام عیار بین همین استارتآپ کوچک و شرکت بزرگ استیو جابز باشیم. اما این اتفاق رخ داد و گوگل توانست در این مدت، اندروید اینک را به بلوغ شگفتانگیزی برساند. حالا رقابت این دو پلتفرم بزرگ است که به صنعت گوشیهای هوشمند جهت میدهد.
نگاهی به گذشتهی آیفون و گوشیهای اندرویدی
ریشهی اندروید به اوایل دههی 2000 برمیگردد. اندروید به عنوان یک پلتفرم جدید برای تجربهی چیزهای جدید با گوشیها بود. آزاد، انعطافپذیر و قابل دسترس. برخلاف iOS که صرفاً برای دستگاههای اپل طراحی شده بود، اندروید یک سیستمعامل همگانی بود. حتی اپل هم اگر تصمیم میگرفت گوشی اندرویدی تولید کند، میتوانست این کار را انجام دهد. گوگل هدف داشت یک پلتفرم ایجاد کند که تولیدکنندگان بتوانند آن را بر اساس دستگاههای خاص خود سفارشی کنند. با این کار، تنوع و نوآوریها به اسم اندروید تمام میشد و این سیستمعامل، در رقابت سختش با iOS به پیروزی میرسید.
معرفی اولین نسل آیفون علیرغم اجرای تاریخی استیو جابز، با استقبال فوری مواجه نشد. سیستم بسته، فروشگاه نرمافزاری محدود و عدم وجود ویژگیهای اساسی مانند کپی-پیست، نقاط ضعفی بودند که در iOS وجود داشتند. در همین حین، پروژهی ورود گوشیهای اندرویدی به بازار کلید خورد. امکاناتی که این سیستمعامل ارائه میداد شگفتانگیز بود؛ از قابلیتهای سختافزاری گرفته تا نرمافزاری و کلی امکانات شخصیسازی دیگر.
اگرچه اولین گوشیهای اندرویدی به اندازهی آیفونها زیبا و جذاب نبودند، ولی غالبا قیمت کمتری داشتند. به همین خاطر جمعیت بیشتری قادر به خرید آنها و تجربهی امکاناتشان بودند.
جنگ بین اندروید و iOS
در چند سال آینده، رقابت سیستمعاملهای گوشیهای هوشمند به شدت افزایش پیدا کرد. اپل iOS را بهبود داد و نقاط ضعف ابتدایی را رفع کرد و ویژگیهایی مانند اپ استور را به آن افزود که گنجینهای ارزشمند برای توسعهدهندگان و یکی از پایههای موفقیت آیفون شد. از سوی دیگر، اندروید همچنان روی انعطافپذیری و شخصیسازی تمرکز کرد. کاربران میتوانستند صفحههای اصلی خود را شخصیسازی کنند، اپلیکیشنها را از محلی خارج از فروشگاه پلی استور نصب کنند، و از ویژگیهایی مانند افزایش فضای ذخیرهسازی از طریق کارت حافظه استفاده کنند که در آیفون وجود نداشت.
اما حالا اوضاع کاملا فرق کرده است. هم اندروید و هم iOS در مسیری قرار دارند که اگر بخواهند پیشرفت کنند، باید ایدههای یکدیگر را کپی کنند. چون هر دو به اندازهی کافی به بلوغ رسیدهاند و دیگر جای زیادی برای بهتر شدن وجود ندارد. با این تفاسیر،
امکانات شخصیسازی بیشتر در گوشی های اندرویدی در مقایسه با آیفون؛ این برتری همچنان پابرجاست
هروقت بین اندروید و iOS یا یک گوشی اندرویدی و آیفون بخواهیم به مقایسه بپردازیم، یک تفاوت همیشه پابرجا بوده و هست؛ امکانات شخصیستزی بیشتر. اندروید هنوز هم در بخشهای مختلف خود، امکانات شخصیسازی و دسترسی بیشتری را در اختیار شما قرار میدهد. شما حتی میتوانید با استفاده از ابزارهایی مانند نوا لانچر، رابط کاربری گوشی را هم کاملاً تغییر دهید. برخی از شرکتها نظیر سامسونگ اپهای اختصاصی نظیر God Luck دارند که امکان شخصیسازی 0 تا 100 گوشی را به صورت شگفتانگیزی در اختیار شما قرار میدهد. در حالی که iOS در این زمینه پیشرفتهایی کرده، اما گزینههای شخصیسازی آن به مراتب کمتر بوده و در مقایسه با اندروید، کمتر کاربرپسند هستند.
با ذکر یک مثال میتوانید متوجه این تفاوت شوید: صفحههای اصلی در اندروید میتوانند بچرخند و در حالت لنداسکیپ یا افقی هم خوب کار کنند. اتفاق خوبی است که میتوانید روی نحوهی تعامل با گوشی کنترل دقیقی داشته باشید.حال میخواهد داشتن فقط یک اپلیکیشن روی صفحهی هوم باشد یا پخش کردن ویجتها در تمام بخشهای صفحه.
اتفاقات خوبی در iOS 18 رخ خواهد داد
شایعهها حاکی از آناند که iOS 18 قرار است کلی امکانات شخصیسازی به گوشیهای آیفون اضافه کند. این امکانات غالبا در بخش صفحهی اصلی خواهند بود که یکی از آنها هم امکان خالی گذاشتن بخشهایی از صفحه است. شما در حال حاضر در iOS نمیتوانید برنامهها را به گونهای جابجا کنید که بینشان فضای خالی باشد. حتما یک آیکون جای خالی را پر میکند. اما در اندروید چنین محدودیتی وجود ندارد. اضافه شدن این قابلیت نشان میدهد که اپل میداند چقدر در صفحهی هوم از لحاظ شخصیسازی از رقیب دیرینهاش عقب است.
بسیاری از کاربران صفحه اصلی و لیست برنامههای iOS را کمی نامرتب و محدود میدانند. آنها متعجب میشوند که چرا نمیتوانند به سادگی لیستی ساده از تمام اپلیکیشنهایی که نصب کردهاند را ببینند. برای پیدا کردن یک اپلیکیشن که به صفحه اصلی میچسبد، کاربر باید تا آخرین صفحه پرسه بزند و سپس متوجه شود که اپل اپلیکیشن را در چه دستهای قرار داده است. اگر کاربر اندروید باشید، میدانید که در این سیستمعامل چنین خبری نیست. البته شما میتوانید نام برنامه را سرچ کرده و خیلی راحت و سریع به آن دسترسی داشته باشید اما این چه محدودیت بیمعنایی است که وجود دارد؟
دسترسی سادهتر به اپلیکیشنها در گوشی های اندرویدی برخلاف آیفون
بسیاری از کاربران، مجموعه نرمافزارها و خدمات گوگل را بهتر از اپل میدانند. در مقایسهی بین جیمیل و اپل میل، گوگل داکس و اپل Pages، گوگل مپس و اپل مپس و در نهایت هم گوگل فوتوز و اپل فوتوز، این خدمات گوگل هستند که کاربران آنها را به نمونههای اپلی ترجیح میدهند. البته یک سری سرویسها نظیر سافاری، اپل موزیک و… همچنان نزد کاربران محبوبتر از کروم و گوگل موزیک هستند.
اینکه بخواهیم تک به تک به بررسی دلایل ترجیح سرویسهای گوگل توسط کاربران بپردازیم، از حوصلهی متن خارج خواهد بود. اما همین را بدانید کافی است که اپهای گوگل معمولا بسیار سریع، پایدار و مهمتر از همه، در پلتفرمهای مختلف از جمله پلتفرم خود اپل در دسترس هستند. برای مثال اگر شما یک فیلم از گوگل اجاره کنید، روی هر دستگاهی امکان مشاهدهی آن وجود خواهد داشت. اما اگر از اپل تیوی فیلم تهیه کنید، تماشای آن در اندروید فوقالعاده سخت و آزاردهنده خواهد بود.
در واقع کاری که گوگل میکند، سهولت تجربهی کاربری برای عموم کاربران است. اما اپل با ایجاد یک فضای بسته، فقط میخواهد به افراد داخل اکوسیستم خود سرویس ارائه کند. در واقع، این بحث بیشتر به مقایسهی اپلیکیشنها و خدمات ارائه شده توسط گوگل و اپل متمایل است تا تمرکز صرفاً روی سیستمعاملهای اندروید و iOS. با این حال، برای افرادی که از دستگاههای اپل و غیر اپل استفاده میکنند، انتخاب خدمات گوگل میتواند به شکل قابل توجهی زندگی دیجیتال راحتتری را برایشان به ارمغان بیاورد. از طرفی این سرویسها اگرچه در تمام پلتفرمها مورد توجه گوگل قرار دارند اما روی دستگاههای اندرویدی، آپدیت منظمتر و سریعتری دریافت میکنند.
کنترل اپلیکیشنها در گوشیهای اندرویدی در مقایسه با آیفون بهتر است
وقتی به اپلیکیشنها میپردازیم، میبینیم که اندروید برخلاف iOS به توسعهدهندگان خود آزادی عمل بیشتری در ادغام خلاقیتهای خود با سیستمعامل میدهد. این دقیقا بزرگترین تفاوت بین اپل و گوگل است. همانی که اپل همیشه به عنوان پتک برای کوبیدن به سر کسانی استفاده میکند که اندروید را به iOS ترجیح میدهند. همان دلیلی که اپل فکر میکند اندروید امنیت کمتری از iOS دارد. یا به عبارتی دیگر، iOS امنترین پلتفرم موبایل است.
اپلیکیشنهایی مانند Tasker که به کاربران امکان ایجاد اتوماسیونها و روالهای مختلف را میدهند، نشان میدهند که اندروید انتخاب اصلی کسانی است که میخواهند از کار با سیستمعامل لذت ببرند، امکانات و قابلیتهای آن را کشف کنند. بسیاری از علاقهمندان از باز بودن اندروید به همین خاطر خوششان میآید.
دستهبندی کاملتر اپها در گوشی های اندرویدی برخلاف آیفون
در اندروید میتوانید دستهبندی کاملتری از اپلیکیشنها را مشاهده کنید که در iOS در دسترس نیست. مثل اپلیکیشنهای بررسی سلامت و مصرف باتری، تشخیص مشکلات شبکه WiFi و مدیریت فایلها در گوشیتان که همگی، امکانات و گزینههایی فراتر از آنچه که در آیفون میبینید به شما ارائه میکنند. در حالی که همه کاربران ممکن است به این ویژگیهای اضافی نیاز نداشته باشند، بسیاری دیگر از این قابلیتهای اضافی استقبال میکنند.
علاوه بر اپلیکیشنهای فردی، اندروید امکانات بیشتری را برای استفاده از این اپها ارائه میدهد. مثلا شما میتوانید چندین نسخه از یک اپلیکیشن را (بسته به شرکت سازنده گوشی) روی دستگاه نصب کنید، دو اپلیکیشن را در کنار هم او همزمان اجرا کنید و اپهای پیشفرض را به شکل سادهتری تغییر دهید. به عنوان مثال، میتوانید یک اپلیکیشن متفاوت برای مدیریت پیامهای متنی خود نصب کنید، که این ویژگی احتمالاً در آیندهای نزدیک به iOS نمیآید. چون اپل برای تغییر لایتنینگ که در مقایسه با Type-C هیچ حرفی برای گفتن نداشت کلی منت سر کاربران گذاشت و ادعا کرد که دارد از امنیت آنها محافظت میکند. در حالی که همه میدانند این بهانه دروغی بیش نبوده و صرفا پول کمتری به جیب اپل میرفت اگر آیفونها را از شر پورت لایتنینگ خلاص میکرد.
اندروید سادهتر و سرراستتر است
دلیل آخر کمی سلیقهای است و به تجربهی کاربری مربوط میشود. شاید برای شمایی که از iOS استفاده میکنید، این دلیل خیلی قانعکننده نباشد که بخواهید یک گوشی اندرویدی را به آیفون ترجیح دهید اما به صورت عمومی، درست است. یک مثال ساده بخواهیم بزنیم؛ شما در ماشین حساب iOS برای اینکه یک عدد را پاک کنید، باید دست خود را از راست به چپ روی اعداد بکشید. ساده، سریع و مطمئن. اما اگر از همان ابتدا این موضوع را ندانید، چطور میخواهید متوجه این قابلیت شوید؟ مگر در دفترچه راهنمای گوشی نوشته شده که چطور باید با ماشین حساب کار کرد؟ اما در گوشی های اندرویدی برخلاف آیفون یک گزینه برای پاک کردن عدد تکی وجود دارد.
ژستهای حرکتی
از طرفی، عدم وجود کلیدهای ناوبری هم واقعا روی اعصاب است. هیچ کاربر iOS نمیتواند ادعا کند که بدون کلید ناوبری، راحتتر با گوشی کار میکند چون چنین چیزی اصلا درست نیست. شما یک گوشی 6.7 اینچی در دست دارید و برای بازگشت به منوی قبل حتما باید گوشی را پایین آورده و کلید سمت چپ بالای آن را لمس کنید. البته در برخی از اپهای آیفون میتوان با یک سوایپ ساده به عقب برگشت اما این کار را نمیتوان در سرتاسر سیستمعامل انجام داد.
چرا این ژست حرکتی وجود ندارد؟ چون اپل میخواهد متفاوت باشد. اگرچه این متفاوت بودن به مذاق خیلیها خوش آمده اما برای برخیها اصلا قابل قبول نیست و ضعف به حساب میآید. کاربران iOS و آیفون برخلاف گوشی های اندرویدی باید همیشه به دنبال یک آیکون کوچک برای بازگشت به صفحهی قبل بگردند و گاهی اوقات هم مجبور میشوند کلا از صفحه خارج شوند.
اعلانات
اما به موضوع اعلانها میپردازیم. اگرچه این تا حدودی به ترجیحات شخصی بستگی دارد، اما من عمدتاً سیستم اندروید و نحوهی رفتار آن با اعلانات را ترجیح میدهم. به ویژه زمانی که اعلانهای خوانده نشده در نوار وضعیت و در صفحه قفل باقی میمانند، به جای اینکه ناپدید شوند. اگرچه اپل مدیریت اعلانات را طی چند نسل اخیر به شکل قابل توجهی بهبود بخشیده اما بهترینهای اندرویدی در این زمینه همچنان عملکرد بهتر و موثرتری از آیفونها دارند.
به طور قطع، اگر از ابتدا تاکنون از آیفون استفاده کردهاید و هرگز اندروید را امتحان نکردهاید، اکوچ کردن به اندروید کلافهکننده خواهد بود. این کار قطعا شما را به یاد منوهای آشنای iOS انداخته و دلتنگتان میکند. با این حال، بعد از تجربه کردن هر دو پلتفرم، میتوانم ادعا کنم که اندروید در چندین جنبه کاربرد بیشتری دارد. به عنوان مثال، در اندروید، میتوانید به راحتی و مستقیما از طریق صفحهی قفل ببینید که آیا یک آلارم تنظیم کردهاید یا خیر. اما در iOS و آیفون ها برخلاف گوشی های اندرویدی باید یک ویجت با این کاربرد اضافه کنید.
نتیجه
رقابت بین گوشیهای اندرویدی و iOS و آیفون یک نیروی تعریفکننده در گوشیهای هوشمند بوده است. در حالی که هر دو تجربهای استثنایی از کار با گوشیهای هوشمند را ارائه میدهند، اندروید به خاطر تاکید بر آزادی کاربر و شخصیسازی بیشتر مورد توجه قرار دارد. از شخصیسازی گسترده صفحه اصلی تا ادغام عمیقتر اپلیکیشنها و گستره بیشتری از قابلیتها، اندروید به کاربران این قدرت را میدهد که گوشی خود را مطابق با نیازهای دقیق خود شخصیسازی کنند.
با این حال شما چه فکری میکنید؟ به نظر شما، آیا این دلایل میتوانند سبب شوند که شخصی قید iOS را زده و به سراغ اندروید بیاید؟
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید