فیلم Antlers با اینکه ستارگان مشهوری در آن حضور ندارند اما یکی از موردانتظارترین فیلمهای ژانر وحشت در سال ۲۰۲۱ محسوب میشود. سوال اینجاست آیا میتوان تماشای فیلم Antlers را به هواداران و عشاق ژانر وحشت توصیه کرد؟
فیلم شاخها، یک قصهی فولکلور و قدیمیِ غربی را بازگو میکند که اگر بخواهیم آن را حتی سربسته شرح دهیم، بخش زیادی از هیجان فیلم Antlers از بین میرود؛ چراکه فهمِ اینکه کاراکترهای اندکِ داستان با چه هیولایی روبهرو هستند، در واقع یک معمای مهمی است که قصه حولِ کشفِ هویتِ موجود به جلو پیش میرود. روایت قصه شروع خوب و پایانی خوبتر دارد، اما آنچه که در میانه روایت میشود از شیرازهی خود خارج شده و شاید هم حوصلهی مخاطب را در میانهی کار سر ببرد؛ چراکه فیلم با خون و خونریزیهایش، کمی هم به زیرژانر اسلشر دستاندازی میکند.
فیلم شاخها از جنبهی هیجانی اثر متوسطی است. قصهاش نه ارجاعات فرامتنی به چیزی میدهد و نه زیرمتن و مفاهیمی این چنینی در سناریوی این فیلم موجود است. فیلم شاخها تنها به قصهی شست و رفتهاش پایبند است، بدون اینکه وارد حواشی شود. برای مثال از زیر و بمِ سکانس ابتدایی مطلع نمیشویم و از ریشههای داستان سر در نمیآوریم. برخی از اتفاقات پایان داستان نیز تجزیه و تحلیلش برعهده مخاطب خواهد بود. به همین منظور باید گفت سناریونویسِ این پروژه تلاش کرده در سطحیترین حالت ممکن قصهی فیلم را آغاز و به پایان برساند. عمق پیدا نکردنِ روایت، آن هم داستانی که با مضمونِ یک هیولای مخوف تعریف میشود، ظلم بسیار بزرگی در حق طرفداران ژانر وحشت است. با این وجود، بر اساس نوع پایانبندیِ فیلم، اگر تولید فیلم Antlers 2 در آینده نزدیک تایید شود تعجب نخواهیم کرد.
فیلم شاخها بازیگر معروف آن چنان مهمی ندارد. در راس تیم بازیگری کِری راسل را داریم که بازی معمولی دارد؛ نه خیلی خوب است و نه خیلی بد. سایر بازیگران نیز به همین صورت جلوی دوربین دیالوگهایشان را میگویند و اکتهایشان چیزی نیست که بتوانیم پس از پایان فیلم در خاطرمان مرور کنیم. البته از حق نگذریم، بازیِ بازیگران خردسال فیلم شاخها نسبت به بزرگسالها در یک وادی دیگر و بهتر قرار میگیرد. جرمی توماس و ساویر جونز، دو بازیگر خردسال این فیلم هستند که بخش زیادی از داستان روی دوش آنها سنگینی میکند. کارگردان فیلم یعنی اسکات کوپر در بازی گرفتن از این دو بچه عملکرد خوبی نشان میدهد؛ به خصوص اینکه ژانرِ شاخها در ردهی وحشت طبقهبندی میشود و این موضوع باعث میشود چالشِ اساسیتری جلو پای فیلمساز قرار گیرد.
ترس حاکم بر فیلم شاخها، نه لحظهای است و نه بر اساس شکلگیری تعلیق. هر جا که هیولا جلوی دوربین قرار گیرد، باید ترسید! ظاهرا تنها فرمولِ فیلمساز برای القای حس ترس و وحشت در دل بیننده، همین موضوع است که اشاره کردیم. در نیمهی ابتدایی فیلم که از شکل و شمایل و هویتِ هیولا اطلاعات دقیقی بروز داده نمیشود. در نیمهی دوم فیلم، رفته رفته قصه پر و بال میگیرد و در اواخر فیلم است که هیجان، استرس، اضطراب و اندکی هم حس وحشت به سراغمان میآید؛ یعنی به ضرس قاطع میتوان گفت هر اندازه ضعف و ایراد در روایت قصه و بازیِ بازیگرها به چشم میبینیم، در اواخر فیلم همگی به یکباره در ذهن بیننده فراموش میشوند. کارگردان در واقع تلاش کرده مدت زمانِ در معرض قرارگیریِ هیولا با دیدِ مخاطب رفته رفته افزایش یابد. طبیعی است که ما از چیزی که نمیبینیم و شناختی نسبت به آن نداریم بیشتر خواهیم ترسید تا اینکه از همان ابتدا همه چیز به صورت واضح و عیان جلوی چشممان باشد.
ترس حاکم بر فیلم شاخها، نه لحظهای است و نه بر اساس شکلگیری تعلیق. هر جا که هیولا جلوی دوربین قرار گیرد، باید ترسید
با اینکه فیلم شاخها از حیث سرگرمی و هیجان اثر قابل توجهی است و نمیتوان آن را بد قلمداد کرد، اما چیز نو و بدیعی را از آن سمت ارائه نمیکند. به اصطلاح میگویند محصولِ مورد نظر Novelty ندارد. به همین منظور این فیلم از لحاظ کیفی و نگاه ریزبینانهای که یک منتقد باید به فیلم در ژانر وحشت داشته باشد، در رستهی پایینتری قرار میگیرد. برای مثال باید به این موضوع اشاره کرد که ایدهی فیلم شاخها در واقع یکی از هزاران قصهای است که برادران وینچستر در سریال سوپرنچرال (Supernatural) با آن دست و پنجه نرم میکنند. قطعا اگر نامِ موجود را در اینترنت سرچ بزنید با فیلمهای ریز و درشت دیگری نیز روبهرو خواهید شد. از طرفی دیگر، هیولایی که در قصه میبینیم از نظر بصری و جلوههای ویژه میتوانست ترسناکتر به نظر برسد. تمام این موارد باعث میشود که بگوییم فیلم شاخها چیز جدید و نویی برای عرضه ندارد و تبدیل شده به یک فیلم ساده و معمولی که لنگهاش خیلی راحت در صنعت فیلمسازی یافت میشود. هر جا هم که نوآوری در کار نباشد، ماندگاریِ اثر نیز تقریبا به صفر میل میکند.
فیلم Antlers را ساختهاند برای گذران وقت به مدت ۹۰ دقیقه؛ نه آنچنان وحشتناک است که شب کابوس ببینید و نه آنچنان ساده و خنک که وسط داستان چرت بزنید. فیلم شاخها اثر به نسبت قابل قبولی است اگر نقاط ضعفش را بتوانید نادیده بگیرید. با تمام این تفاسیر، احتمالا این فیلم را پس از پایان برای همیشه از یاد خواهید برد.
- روایتی با شروع و پایان قابل قبول
- سرگرمکننده
- بازی بازیگران
- عدم وجود نوآوری در بطن فیلم
- ترسناک نبودن بخش عمدهای از فیلم
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید