اگر روزانه بیش از 2٫5 ساعت پای گوشی وقت میگذارید، معتاد به گوشی هستید!
وضعیت شما چطور است؟
نتیجهی تحقیقات نشان داده که اگر روزی بیشتر از 2.5 ساعت پای گوشی وقت بگذارید در واقع اعتیاد به گوشی دارید.
اگر زندگی امروزی را یک ماشین در نظر بگیریم، گوشیهای هوشمند چهار چرخ آن به حساب میآیند. شاید خیلی به چشم نیایند و به حضور آنها عادت کرده باشیم اما پایه و اساس زندگی به حساب میآیند. به گونهای که جدا کردن آنها از خودمان قطعا به کارمان آسیب وارد میکند.
این دستگاه که از آن به عنوان بهترین اختراع تاریخ بشریت هم یاد میکنند، یک محصول همهکاره است. شما میتوانید با استفاده از آن تماس بگیرید، پیامک ارسال کنید، فیلم ببینید، صدا ضبط کنید، عکس و فیلم بگیرید و کلی کارهای دیگر که اگر بخواهیم فقط به آنها اشاره کنیم، از حوصلهی متن خارج خواهد بود.
به عبارتی دیگر، اینکه نسل کنونی از گوشی زیاد استفاده میکند شاید اعتیاد به گوشی نداشته باشد. بلکه کل زندگیاش درون این دستگاه خلاصه شده و اگر با آن کار نکند، گویا زندگی هم نکرده است. اما این حرف را نمیتوان برای همه زد. شرایط همه یکسان نیست و برخیها واقعا مشکل اعتیاد به گوشی دارند.
یک نظرسنجی اخیر توسط Bitkom، انجمن دیجیتال آلمانی، به الگوهای استفاده روزانه ما از گوشی هوشمند پرداخته و همچنین مزایا و خطرات احتمالی این فناوری پر حاشیه را آشکار کرده است. اینکه اصلا چه کسانی اعتیاد به گوشی دارند و چه کسانی را نباید معتاد به گوشی در نظر گرفت.
جذابیت همیشگی گوشیهای هوشمند؛ نگاهی به عادات دیجیتال روزمره ما
دکتر سباستین کلوس، رئیس Consumer Technology در Bitkom، نقش گوشی هوشمند را به عنوان یک «همراه لازم» یادآور میشود. از برقراری ارتباط با عزیزان تا دسترسی به اطلاعات و سرگرمی، گوشیهای هوشمند این امکانات را برای ما فراهم میکنند. ما در گذشته برای برقراری ارتباط مجبور به ملاقات حضوری بودیم. اما اکنون به واسطهی مشغلهی زیاد، این امکان وجود ندارد. اما گوشی هوشمند وقتی میتواند این کار را انجام دهد، چه نیازی است که به صورت حضوری این کار را انجام دهیم؟
این نظرسنجی، آمار قابل توجهی را نشان میدهد: آلمانیها به طور میانگین روزانه 2.5 ساعت روی گوشیهای هوشمند خود وقت میگذرانند. این عدد برای جمعیت جوانتر بسیار بیشتر است اما هرچه سن افراد بیشتر میشود، طبیعتا میل به استفاده از گوشی هم کمتر و کمتر میشود. افراد بین 16 و 29 سالگی به طور میانگین 182 دقیقه در روز را برای کار با گوشی اختصاص میدهند. آماری که نشاندهنده یکپارچگی عمیق گوشیهای هوشمند در زندگی آنهاست. این نمیتواند خبر خوبی باشد چون میانگین آن بیشتر از 3 ساعت است و اعتیاد به گوشی بالایی به حساب میآید.
جالب است بدانید این نظرسنجی یک تغییر در نحوه استفاده ما از گوشیهای هوشمند را نشان میدهد. در حالی که تماسهای صوتی، کاربرد اصلی گوشیها بود، حالا دیگر میانگین مدت زمان تماس روزانه تنها 29 دقیقه است که نشان دهنده افزایش چشمگیر اهمیت سایر قابلیتهاست. با این حال، این عدد همچنین یک روند جالب را نشان میدهد؛ هرچه سن افراد کمتر میشود، زمانی که پای تماسهای صوتی میگذارند بیشتر است. اما با افزایش سن، میبینیم که اشتیاق آنها برای صحبت کردن کمتر و کمتر میشود. این نشان میدهد که افراد مسن در آلمان خیلی با صحبت پای تلفن میانهی خوبی ندارند و اعتیاد کمتری به گوشی دارند.
پس دلیل اعتیاد به گوشی چیست؟
از اینها گذشته، این نظرسنجی همچنین نشان میدهد که کاربران چرا تا این اندازه عاشق استفاده از گوشی هوشمند هستند. برنامههای پیامرسان، پلتفرمهای رسانههای اجتماعی، بازیها و خدمات سرگرمی به طور مشترک بیشترین توجه ما را به خود جلب میکنند. این روند نشان میدهد که گوشیهای هوشمند از ریشههای تلفنی خود فراتر رفته و به یک همراه دیجیتال چندجانبه تبدیل شدهاند که به نیازها و کاربردهای متنوعی پاسخ میدهد.
این نظرسنجی خطرات احتمالی این اتفاق را هم مورد بررسی قرار داده است. بیش از نیمی از شرکتکنندگان از کاهش برخی از دوستیها به دلیل وابستگی به دستگاه خود اذعان کردند. علاوه بر این، ۸۳٪ از آنها اعتراف کردند که نمیتوانند زندگی را بدون گوشی هوشمند تصور کنند. این یافتهها سوالات حیاتی را درباره تأثیر فناوری بر تعامل اجتماعی و قابلیتهای فیزیکی ما به وجود میآورند. اعتیاد به گوشی مسألهی خطرناک و جدیای محسوب میشود اما جالب است چرا کمتر به آن توجه میکنیم.
چگونه باید این اعتیاد به گوشی را کنترل کرد؟
نظرسنجی Bitkom یک دید جالب به رابطه ما با گوشیهای هوشمند دارد. در حالی که این دستگاهها مزایای قابل انکاری ارائه میدهند، داشتن یک رویکرد متوازن و آگاهانه نسبت به استفاده از آنها امری حیاتی است. اگرچه در یک مطلب به بررسی قابلیت Digital Well-being و تأثیر آن در کاهش اعتیاد به گوشی پرداختیم، اما در زیر هم چند نکته کلیدی در این رابطه آمده است؛
مصرف آگاهانه: آگاهی از اینکه چقدر زمان را به گوشیهای هوشمند خود اختصاص میدهیم، گام اول است. استفاده از ابزارهای پایش داخلی یا برنامههای شخص ثالث میتواند بینشهای ارزشمندی را در الگوهای استفاده از گوشی در اختیارمان قرار دهد.
اولویت دادن به تعاملات واقعی: تعیین حد و مرز برای استفاده از گوشی هوشمند، به ویژه در محیطهای اجتماعی، برای حفظ ارتباطات شخصی حیاتی است و اعتیاد به گوشی را کاهش میدهد.
سمزدایی دیجیتال: دور بودن گاه و بیگاه از دنیای مجازی میتواند خیلی مفید باشد. در نظر گرفتن یک زمان خاص برای گذراندن بدون گوشی، به ما این امکان را میدهد که با دنیای واقعی خود ارتباط بهتری برقرار کنیم.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید