نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Valhalla

از زمان تولد سری بازی‌های Assassin’s Creed، از مصر باستان گرفته تا بریتانیای ویکتوریایی، ماجراجویی‌های بسیاری با Assassin’s Creed سپردی کردیم و با اساسین‌های زیادی آشنا شدیم. این بار در Assassin’s Creed Valhalla نوبت به عصر وایکینگ‌های اسکاندیناوی و هجوم آنان به سواحل انگلستان از هم گسیخته رسیده است. اساسینز کرید والهالا درباره‌ی وایکینگی به نام ایوور (Eivor) است که در کودکی پدر و مادر جنگجوی خود را در جریان یک خیانت قبیله‌ای از دست می‌دهد و زخم از دست دادن خانواده‌اش تا سال‌های سال در قلب او باقی می‌ماند. ایوور باور دارد شرافت پدرش لکه‌دار شده و تنها با انتقام گرفتن از خائنین می‌تواند شرافت از دست رفته‌ی پدرش را احیا کند. در داستان بازی ایوور لقبی نیز دارد و او را بخاطر اتفاقی که در همان اول بازی شاهد آن هستیم، گرگ‌بوسیده (Wolf-Kissed) خطاب می‌کنند که اشاره‌ای جالب به اساطیر نورس و تقابل اودین (Odin) و فنریر (Fenrir) در رگناروک (Ragnarok) است. ایوور در اواسط قرن نهم و در مکانی به نام فورنبرگ (Fornberg) متولد شده است. او پس از مرگ پدر و مادرش، توسط شاه استیربیورن (Styrbjorn)، پادشاه فورنبرگ، به سرپرستی گرفته شد و در کنار پسر پادشاه، سیگرد استیربیورنسون (Sigurd Styrbjornson)، پرورش یافت. اما داستان اصلی حول انتقام و زخم بر جای مانده از این اتفاق نیست، بلکه سال‌های سال می‌گذرد و ایوور به همراه قبیله‌ی ریون (Raven Clan) که جا دارد آنان را همچون گنگ ون در لیند (Van Der Linde Gang) در Red Dead Redemption 2 یک خانواده بنامیم، به انگلستان سفر می‌کنند تا سرزمین جدیدی برای زندگی پیدا کنند و حماسه‌ی جدیدی برای خود خلق کنند. اما این پایان دردسرهای آنان نیست و همانطور که مردم انگلستان از بیگانگان نروژی بیزار بودند، پادشاهان انگلستان نیز به فکر بیرون راندن مردم وایکینگ از خاک بریتانیا برمی‌آیند و سرتاسر بازی در تلاش برای حفظ و بهبود مقر زندگی خود هستیم.

بهترین ویژگی Assassin’s Creed Valhalla در ساعات اولیه‌، شخصیت‌پردازی عالی آن است

شروع بازی Assassin’s Creed Valhalla طوفانی و خونین است؛ شروعی که به مرور ما را با اشخاص مهم زندگی ایوور آشنا می‌کند و سعی می‌کند مخاطب را به درون بازی بکشد. اساسینز کرید والهالا به خوبی مخاطب را با فرهنگ، آداب و رسوم وایکینگ‌ها آشنا می‌کند؛ وایکینگ‌هایی که دیگر خبری از خلق و خوی وحشی و خشنشان نیست و در این بازی، تصویری جدید نسبت به آثار دیگری که از زندگی وایکینگ‌ها تا کنون شاهد بودیم، می‌بینیم. داستان از کودکی ایوور شروع می‌شود؛ کودکی که جنسیت آن مشخص نیست و به ‌گونه‌ای طراحی شده تا مکانیزم انتخاب جنسیت کاراکتر بازی را توجیح کند.

پس از دقایقی مشاهده‌ی عیش و نوش وایکینگ‌ها و رجزخوانی آنان برای قبیله‌های دیگر که به خوبی به تصویر کشیده شده، آرامش بازی به سایه می‌رود و دقایقی نفس‌گیر آغاز می‌شود. یکی از قبیله‌های همسایه به قبیله‌ی ریون حمله می‌کند و در جریان این حمله پدر و مادر ایوور کشته می‌شوند. دقایقی احساسی که با چاشنی شخصیت‌پردازی خوب، غم و اندوه ایوور را در دل مخاطب می‌کارد اما شروع بازی بدون عیب و ایراد هم نیست و برخی از باگ‌هایی که در نتیجه‌ی پویا بودن کات‌سین‌های بازی خود را نشان دادند، حسابی ذوقم را کور کردند و خودبخود یک کلمه از دهانم خارج شد: دوباره! موتور AnvilNext 2.0 که Assassin’s Creed Valhalla با آن ساخته شده، باری دیگر خودنمایی می‌کند و از همان ابتدا نوید یک بازی دیگر با همان موتوری را می‌دهد که شش سال است از یوبیسافت شاهد هستیم.

برایم عجیب است که کی سرانجام وقت بهبود این موتور بازی‌سازی می‌رسد و آیا قرار است شاهد به پایان رسیدن چنین باگ‌هایی در بازی‌های اساسینز کرید باشیم یا نه!؟ با وجود ایرادات فنی در همان ابتدای بازی، شروع بازی آنچنان هم ناامیدکننده نیست و روایت جذاب و احساسی ساعات اولیه‌ی آن، مخاطب را به جلو سوق می‌دهد و کم کم ما را آماده‌ی بازی عظیم دیگری از سری Assassin’s Creed می‌کند. بهترین ویژگی Assassin’s Creed Valhalla در ساعات اولیه‌ی خود، شخصیت‌پردازی عالی آن است؛ شخصیت‌پردازی‌ای که دقیقه به دقیقه ما را به ایوور نزدیک‌تر می‌کند و پس از ظاهر شدن لوگوی بازی در پایان مقدمه، به خوبی در نقش ایوور قرار می‌گیریم و آماده‌ی ماجراجویی و لنگر انداختن در انگلستان می‌شویم.