-
0/10
15 مورد از بهترین بازی‌های کشتی کج در تمام دوران
کشتی کج در بهترین حالت
تهیه لیست بهترین بازی‌های کشتی کج از میان این تعداد گسترده از عناوین مرتبط با کشتی حرفه‌ای (کشتی کج – Professional Wrestling)، امری دشوار بود. تلاش برای رویکردی عینی به جای تکیه بر سلیقه شخصی نیز چالش‌برانگیز بود، زیرا هر فرد بازی‌های موردعلاقه خود را دارد و عامل نوستالژی نیز نقش قابل توجهی در این تصمیم‌گیری ایفا می‌کند که در ادامه به صورت جامع‌تر می‌پردازیم.
به منظور حفظ این عینیت، بازی‌هایی از شرکت‌های مختلف در نظر گرفته شده‌اند؛ در غیر این صورت، این فهرست به مجموعه‌های WWF/WWE SmackDown vs. Raw و 2K محدود می‌شد یا صرفاً ادای دینی به AKI Corporation بود. البته تمامی این مجموعه‌ها به میزان کافی مورد ستایش قرار گرفته‌اند، اما در این فهرست تنها برترین عناوین از هر سری انتخاب شده‌اند—به عبارتی، نسخه‌های نهایی. این معیار اصلی انتخاب بوده است، مگر در مواردی که نسخه‌هایی از یک مجموعه دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی بوده‌اند که آنها را از سایرین متمایز می‌ساخت یا همچنان از لحاظ گیم‌پلی ارزش تجربه کردن را داشتند.
برخی از انتخاب‌های این فهرست ممکن است باعث شگفتی شوند. تعدادی عناوین غیرمنتظره در این لیست حضور دارند، و یکی از آنها حتی فاقد گیم‌پلی سنتی است. این بازی، WCW Backstage Assault نیست—عنوانی که از لحاظ بصری و همچنین کنترل، تجربه‌ای نامطلوب ارائه می‌داد و بازیکنان برای انجام حرکات در آن با مشکلات فراوانی مواجه بودند. با این حال، این فهرست به بررسی بدترین‌ها نمی‌پردازد، بلکه بهترین بازی‌های کشتی کج، را که در طول سال‌ها عرضه شده‌اند، معرفی می‌کند. از عناوین آرکید با گیم‌پلی سریع گرفته تا شبیه‌سازهای متنی پیچیده و برخی از بازی‌های برجسته مدرن، همگی در این مجموعه جای دارند.
حال، برای آغاز این فهرست، نخستین انتخابی که ممکن است موجب شگفتی شود، کدام بازی خواهد بود؟
15. Legends of Wrestling 2
هیچ راهی وجود نداشت که بسته‌ی غیرمنتظره‌ی Acclaim – که گاهی فوق‌العاده و گاهی دست‌وپاگیر بود – بتواند جایگاهی بالاتر در این فهرست داشته باشد. این مجموعه، نسخه‌ی WCW Starrcade در مقابل WrestleMania در دنیای بازی‌های کشتی کج است.
بازی LOW II با این حال، جذابیت‌های خاص خود را داشت. حالت Career آن بر اساس سیستم‌های قلمرویی قدیمی در مناطقی مانند فلوریدا، تگزاس و آتلانتا طراحی شده بود و توسعه‌دهندگان حتی داستان‌های بازی را بر اساس کشتی‌گیری که انتخاب می‌کردید، شکل می‌دادند. برای مثال، اگر جری لاور (Jerry Lawler) را انتخاب می‌کردید، تقریباً تضمین شده بود که درگیر داستان معروف او با اندی کافمن (Andy Kaufman) خواهید شد.
گیم‌پلی بازی همچنان تا حدی از دوران نامطلوب WWF Attitude تأثیر گرفته بود—بازی‌ای که به خاطر ارائه‌ی جذابش مورد تحسین قرار گرفت اما در نهایت به دلیل ترکیب‌های پیچیده‌ی لازم برای اجرای ساده‌ترین حرکات، منفور شد. با این حال، Legends of Wrestling به سراغ سیستمی شهودی‌تر رفت و اگر هنوز یک کنسول PS2 قدیمی دارید یا نسخه‌ای از بازی را پیدا کنید و بتوانید آن را روی شبیه‌ساز اجرا کنید، ارزش تجربه کردن را دارد.
نکته‌ی جالب این است که ادی گوئررو (Eddie Guerrero) در بازی حضور داشت، در حالی که هنگام انتشار آن، دوباره با WWE قرارداد امضا کرده بود. این یادآوری کوچکی است که وجود گزینه‌های جایگزین در بازار بازی‌های کشتی حرفه‌ای ضروری است. واقعاً جای تأسف دارد که مجموعه‌ی (البته فوق‌العاده‌ی) 2K توانسته بازار را به‌طور کامل در انحصار خود بگیرد.
اگر از طرفداران سبک کلاسیک کشتی حرفه‌ای هستید و به دنبال تجربه‌ای متفاوت می‌گردید، LOW II را امتحان کنید.
14. WWE Day of Reckoning 2
جای تأسف است که بسیاری از افراد تاکنون بازی Day of Reckoning 2 را تجربه نکرده‌اند. THQ و Yuke’s این بازی را در سال 2005 به عنوان یک انحصاری برای کنسول Nintendo GameCube منتشر کردند، اما عرضه‌ی آن در دوران اوج بازی‌های WWE روی کنسول پلی‌استیشن 2 باعث شد که بسیاری آن را نادیده بگیرند.
عناوینی مانند Shut Your Mouth، Here Comes the Pain و نسخه‌ی اول SmackDown vs. Raw تمام توجهات را به خود جلب کردند، و این باعث شد که DOR 2 از چشم بیشتر بازیکنان دور بماند.
اگر تا حالا این بازی را تجربه نکرده‌اید، در اولین فرصت آن را امتحان کنید، زیرا تجربه‌ی آن فوق‌العاده است.
سیستم Submission عمق زیادی داشت و مکانیک Stamina لایه‌ای تاکتیکی به مسابقات اضافه می‌کرد. بهترین نکته این بود که هیچ‌یک از این عناصر، از سرعت و هیجان کلی مسابقات کم نمی‌کردند. Yuke’s موفق شد تعادلی عالی بین سبک بی‌پروا و پر زد و خورد بازی‌های قدیمی‌تر مانند SmackDown 2: Know Your Role و رویکرد سنجیده‌تر عناوین AKI روی N64 برقرار کند. این موضوع ارزش تجربه کردن دارد.
آنها در این زمینه کاملاً موفق عمل کردند. مبارزات در بازی فوق‌العاده سرگرم‌کننده هستند، مخصوصاً وقتی که به سیستم قدیمی Spirit/Momentum که کنترل همه‌چیز را در دست دارد، مسلط شوید. اگر به بازی‌های کشتی جدیدتر عادت دارید، ممکن است کمی زمان ببرد تا به این سیستم عادت کنید، اما ارزشش را دارد—برخی مسابقات واقعاً حماسی می‌شوند، چرا که هیچ‌کس نمی‌تواند از زنگ آغاز تا پایان، با تمام توان مبارزه کند.
گیم‌پلی مهم‌ترین نقطه‌ی قوت بازی است، اما بخش داستانی (Story Mode) هم چیزی نیست که بتوان به‌سادگی از کنار آن گذشت. درست است که نسبت به نسخه‌های کنسول پلی‌استیشن 2 کمتر دارای شاخه‌های مختلف و انتخاب‌های تأثیرگذار بود، اما حداقل یک بار تجربه‌ی آن همچنان جذاب و سرگرم‌کننده است.
13. Saturday Night Slam Masters
شرکت Capcom در سال 1993 با خلق این جواهر در سبک کشتی‌گیری برای آرکید، به موفقیت بزرگی دست یافت. توسعه‌دهندگان ترکیبی منحصربه‌فرد از گرافیک دوبعدی سبک بازی‌های مبارزه‌ای (مانند بازی Street Fighter II و بازی Mortal Kombat) و مکانیک‌های کشتی‌گیری را در پیش گرفتند. این بازی قرار نبود صرفاً یک تجربه‌ی ساده‌ی مشت و لگد باشد. نه، بازی Saturday Night Slam Masters از نظر ارائه و گیم‌پلی به شدت اغراق‌شده بود، اما در زیر این زرق‌وبرق، مبارزات کشتی‌گیری خوبی نیز داشت.
هدف اصلی در بازی، رساندن ستاره‌ی انتخابی شما از یک Jobber (کشتی‌گیر کم‌اعتبار) به قهرمانی جهان است. صادقانه بگوییم، می‌توان خیلی سریع تمام محتوای بازی را پشت سر گذاشت، اما باید در نظر داشت که این بازی در وهله‌ی اول برای دستگاه‌های آرکید طراحی شده بود تا بازیکنان را ترغیب کند که سکه‌های بیشتری خرج کنند. نسخه‌های کنسولی تا حد زیادی به نسخه‌ی آرکید وفادار بودند، با این تفاوت که چند حالت اضافی (مانند Death Matches در Genesis/Mega Drive) به آنها اضافه شده بود تا تنوع بیشتری ایجاد شود.
حضور Hagger از سری Final Fight به‌عنوان یک شخصیت قابل‌بازی، برای طرفداران سبک Beat ’em up شرکت Capcom هیجان‌انگیز بود. به‌طور مشابه، شباهت‌های آشکاری بین آنتاگونیست اصلی Biff Slamkovich و شخصیت‌هایی مانند Guile و Alex از Street Fighter یا حتی Axel از Streets of Rage وجود داشت. عمق داستانی و شباهت‌ها در این بازی، فراتر از آن چیزی است که از یک عنوان ظاهراً ساده‌ی Button Masher انتظار می‌رود.
جای تأسف است که Capcom نتوانست مجوز WWF را برای ساخت یک بازی آرکید پرهیجان بر اساس کشتی‌گیران واقعی دریافت کند. آنها قطعاً می‌توانستند با ستارگانی مانند Hulk Hogan، The Undertaker، Bret Hart، Yokozuna و دیگران، اثری فوق‌العاده خلق کنند. با این حال، نباید Slam Masters را فقط به دلیل استفاده از شخصیت‌های خیالی نادیده گرفت.
این بازی یک تجربه‌ی ضروری برای طرفداران مبارزات تن‌به‌تن و کشتی‌گیری است.
12. WWF WrestleFest
این بدان معنا نیست که WWF در اوایل دهه‌ی 90 از بازار داغ بازی‌های آرکید جا ماند. WrestleFest در واقع پیش از Slam Masters و در سال 1991 منتشر شد و نقدهای بسیار مثبتی دریافت کرد. این هم یک بازی Button Masher با عمقی غافلگیرکننده بود. حتی اگر بازیکن فقط قصد داشت بدون فکر کردن دکمه‌ها را بکوبد و به امید موفقیت بازی کند، همچنان می‌توانست از آن لذت ببرد. زیبایی این بازی در ترکیب سادگی آرکید با مهارتی پنهان بود که اگر بازیکن وقت می‌گذاشت، می‌توانست به آن تسلط پیدا کند.
WrestleFest از نظر Presentation در سطح بالایی قرار داشت و به‌خوبی انعکاس‌دهنده‌ی محصول پرزرق‌وبرقی بود که شرکت Vince McMahon در آن زمان ارائه می‌داد. بله، بازی در دهه‌ی 90 منتشر شد، اما حس‌وحالی کاملاً OTT 80s (اغراق‌شده‌ی دهه‌ی 80 میلادی) داشت. برای کسانی که از یکنواختی عناوینی مانند WrestleMania روی NES یا بازی عجیب‌وغریب MicroLeague Wrestling روی سیستم‌هایی مانند Amiga و Atari ST عبور کرده بودند، WrestleFest یک رؤیای تمام‌عیار بود.
نمونه‌های صوتی چشمگیر برای زمان خود، از جمله گزارش‌های صوتی و صدای مفسرانی مانند Gene Okerlund و Mike McGuirk، جذابیت بصری بازی را به‌شدت افزایش داده بود. زمانی که بازیکنان از میان ستارگان محبوب WWF یکی را انتخاب کرده و وارد رینگ می‌شدند، با گرافیکی رنگارنگ و ترکیبی از ضربات مشت و لگد در کنار حرکاتی که به‌طرز شگفت‌انگیزی دقیق طراحی شده بودند، مواجه می‌شدند.
امروزه WrestleFest یک Brawler ساده محسوب می‌شود، اما در زمان انتشار، تأثیر بزرگی بر آینده‌ی بازی‌های کشتی‌گیری داشت. این بازی نسبت به تمام عناوینی که پیش از آن عرضه شده بودند، یک جهش کیفی محسوب می‌شد و قطعاً جایگاه ویژه‌ای در هر فهرستی که به برترین بازی‌های کشتی‌گیری تاریخ می‌پردازد، دارد.
11. EWR Revenge
از ضربات بی‌وقفه‌ی داخل رینگ تا تأمل در شبیه‌سازهای متنی.
کسانی که در سال 2002 عاشق سری Extreme Warfare Revenge ساخته‌ی Adam Ryland شدند، کاملاً متوجه منظور خواهند شد. اما کسانی که هیچ سرنخی از این تصویر ندارند، نه. اگر شما جزو این دسته هستید، لطفاً خودتان را به زحمت بیندازید و سری EWR یا نسخه‌های جدیدتر آن یعنی TEW را بررسی کنید. این بازی‌های شبیه‌ساز هنوز هم به قوت خود باقی هستند، اما اینجا EWR است که میکروفون را در دست گرفته و یک Hall Of Fame Promo اجرا می‌کند.
تمام محتوای پایه‌ای EWR غیررسمی است. Promotions (سازمان‌های کشتی‌گیری) خیالی هستند، Wrestlers (کشتی‌گیران) – هرچند اغلب بر اساس همتایان واقعی ساخته شده‌اند – کاملاً ساختگی‌اند و… اما اگر چند Pack مختلف را که توسط Editors آنلاین طراحی شده‌اند دانلود کنید، می‌توانید نقش یک Booker را برای WWE، AEW و دیگر سازمان‌های مدرن ایفا کنید. در یک اتفاق جالب، همین Editors حتی دست به کار شده و Eras و Years (دوره‌ها و سال‌های مختلف) را از نو ساخته‌اند.
می‌خواهید Eric Bischoff باشید و WCW را در سال 1993 به موفقیت برسانید؟ بفرمایید. فکر می‌کنید در دوران Attitude Era می‌توانستید بهتر از Vince McMahon عمل کنید؟ امتحان کنید. حتی امکان کنترل سازمان‌های کوچک‌تر مانند ROH در سال 2002 و تبدیل آنها به رقیبی برای WWE هم وجود دارد. سرگرمی این بازی بی‌پایان است و همین موضوع باعث شده EWR تا این حد درخشان باشد.
سیاست‌های پشت‌صحنه، TV Ratings (رتبه‌بندی برنامه‌های تلویزیونی)، Pay-Per-View Buyrates (فروش رویدادهای پولی)، Feud Chemistry (هماهنگی رقابت‌ها)، کیفیت مسابقات، استخدام و اخراج کشتی‌گیران، مذاکرات قراردادی و حتی تأثیر رویدادهای واقعی بر کسب‌وکار—همه‌ی این موارد در بازی گنجانده شده‌اند. بله، بازیکنان باید از قوه‌ی تخیل خود استفاده کنند و خبری از Match Engine (موتور گرافیکی نمایش مسابقات) نیست، اما EWR همچنان یک تجربه‌ی شبیه‌ساز هیجان‌انگیز است که هر طرفدار سرسخت کشتی‌گیری باید آن را امتحان کند.
حتی می‌توان گفت این بازی از نسخه‌های مدرن‌تر TEW هم برتر است.
10. Virtual Pro Wrestling 2
وقت آن رسیده که به یک عنوان انحصاری ژاپنی بپردازیم.
این همان بازی‌ای است که طرفداران Mitsuharu Misawa و Kenta Kobashi را به وجد می‌آورد. هر دو اسطوره در بازی و تحت برند All Japan حضور داشتند، اما Virtual Pro Wrestling 2 تنها به این سازمان محدود نمی‌شد. کشتی‌گیرانی از New Japan، FMW، Michinoku Pro، Pancrase، Pride و دیگر پروموشن‌های ژاپنی نیز در این عنوان حضور داشتند. چهره‌های افسانه‌ای مانند Andre The Giant، Terry Funk و حتی Mil Mascaras نیز به‌عنوان شخصیت‌های قابل‌بازی در دسترس بودند.
VPW 2 دقیقاً از همان موتور WWF WrestleMania 2000 روی N64 استفاده می‌کرد، اما شباهت‌ها همین‌جا تمام می‌شوند. البته باید گفت که در ادامه‌ی این فهرست، آثار بیشتری از AKI خواهیم دید، اما پرداختن به این بازی ارزشمند که در ژانویه 2000 منتشر شد، ضروری است. گیم‌پلی در مرکز توجه بود و برای کسانی که بازی‌های WWF یا WCW روی کنسول قدیمی Nintendo را تجربه کرده‌اند، کاملاً آشنا به نظر می‌رسید.
البته به‌جز نسخه‌های افتضاح Nitro و Thunder که از PlayStation پورت شده بودند!
AKI در این عنوان، برخلاف بازی‌های WWF و WCW خود، از جلوه‌های نمایشی فاصله گرفت تا یک تجربه‌ی نزدیک به یک پخش ورزشی واقعی ارائه دهد. این سبک کاملاً با ماهیت روستر ژاپنی بازی هماهنگ بود و برای طرفدارانی که هنوز هم به دنبال آثار کلاسیک All Japan و New Japan از دهه‌های 80 و 90 هستند، حس نوستالژی عمیقی ایجاد می‌کرد.
افزودن مبارزان MMA با سبک مبارزه‌ی منحصربه‌فردشان، یکی از نکات جذاب بازی بود. برگزاری مبارزات ترکیبی (مثلاً Misawa vs. Don Frye) باعث می‌شد که هر مسابقه حال و هوای متفاوتی داشته باشد. حتی حذف Cage Matchهای بازی WrestleMania 2000 نیز نقصی محسوب نمی‌شد؛ چرا که AKI سعی داشت به فرمت ژاپنی کشتی حرفه‌ای وفادار بماند، و مسابقات داخل قفس در آن فرهنگ چندان رایج نبودند.
9. WWE SmackDown vs. Raw 2007
کسانی که تمام بازی‌های WWE را از اولین نسخه SmackDown روی کنسول پلی‌استیشن 1 تا امروز تجربه کرده‌اند، ممکن است از دیدن SmackDown vs. Raw 2007 در میان دیگر عناوین این سری کمی متعجب شوند. THQ در سال 2004 با SD vs. Raw یک نوع ریبوت نرم انجام داد و از آن زمان به تدریج سیستم‌های گیم‌پلی را با هر نسخه جدید کندتر کرد. به طور طبیعی، این برای کسانی که ترجیح می‌دهند بازی‌های کشتی‌شان سریع‌تر باشد، ممکن است کمی ناخوشایند به نظر برسد.
اما نسخه‌ی SmackDown vs. Raw ’07 در سال 2006 اصلاً ضعیف نبود. این نسخه یک مکانیزم کنترل آنالوگ جدید برای انجام حرکات و مقابله با حریفان معرفی کرد. نکته‌ی مهم این بود که THQ و Yuke’s به بازیکنان این امکان را دادند که بین سیستم جدید و قدیمی انتخاب کنند. این تصمیم هوشمندانه‌ای بود، چرا که باعث شد بازی برای کسانی که به سیستم قبلی عادت داشتند، قابل دسترس‌تر باشد.
ویژگی‌های جدیدی که در این نسخه برای اولین بار در Xbox 360 اضافه شد، شامل تعامل بیشتر در برخی انواع مسابقات و گرافیک و ارائه‌ی بهتر بود. این موارد انتظار می‌رفت، اما واقعاً هیچ مشکلی با نسخه پایه PS2 وجود ندارد. اگر شما بخواهید همین نسخه را دوباره بازی کنید، هنوز هم از آن لذت خواهید برد.
مود Season Mode نیز یکی از موفقیت‌های دیگر Yuke’s بود. داستان‌های مختلف در این بخش به سبک‌های سریال‌های تلویزیونی آن دوران ادای احترام می‌کردند، اما سازندگان می‌دانستند که می‌توانند آن را بیشتر از این هم جذاب کنند چون اینجا یک بازی ویدئویی است، نه زندگی واقعی. حالا که به آن نگاه می‌کنیم، تجربه‌ی آن با بازی‌های امروزی مثل MyRise در بازی‌هایی مانند 2K24 تفاوت زیادی دارد.
به طور کلی، SD vs. Raw ’07 نقطه‌ی شیرینی برای این سری بود قبل از اینکه گیم‌پلی بیش از حد کند و پیچیده شود.
8. WWE 2K24
ممکن است برخی از خوانندگان که از نسخه‌های مدرن 2K پس از ریبوت نرم 2K20 خوششان نمی‌آید، اعتراض کنند که این انتخاب به دلیل تعصب به جدیدترین نسخه‌هاست. اما باید حق را به 2K داد: این شرکت تلاش زیادی کرده است تا از فاجعه‌ی 2K20 جبران کند و هر نسخه‌ی بعدی از 2K22 به بعد پیشرفت قابل توجهی داشته است. پیش‌بینی می‌شود که 2K25 بیشتر به بهبود و کمال گرایش داشته باشد تا تغییرات بزرگ.
این موضوع به 2K24 هم مربوط می‌شود. حقیقتاً، اگر از بازی‌های WWE خسته شده‌اید و از 2K22 ناامید شده‌اید، اگر 2K24 نقطه‌ی بازگشت شما به این مجموعه باشد، قطعاً از تجربه‌اش لذت خواهید برد. این بازی مملو از امکانات مختلف است. حالت‌هایی مانند MyRise و Showcase گیم‌پلی داستان‌محور فوق‌العاده‌ای ارائه می‌دهند، MyGM بازگشتی به دوران شکوه حالت GM Mode نیست، اما همچنان جای خالی آن را پر می‌کند، و Universe برای کسانی که به شخصی‌سازی و ساخت دنیای خود در WWE علاقه دارند، هنوز جذاب است.
راستی، مرکز Community Creations. اوه، این مرکز. یک جریان بی‌پایان از CAWs (خود خالقان کشتی‌گیر)، Arenas، کمربندها و دیگر محتوای باکیفیت که توسط افرادی ساخته شده‌اند که به وضوح برای کار خود وقت گذاشته‌اند و به آن افتخار می‌کنند. این حرکت هوشمندانه‌ای از 2K بوده است. آنها به طرفداران پرشور اجازه داده‌اند پیشرو باشند و در نتیجه بازی شما به دنیای رویایی WCW، ECW، AEW، TNA، New Japan و retro WWF تبدیل شده است.
انتخاب، گزینه‌ها و شخصی‌سازی سه جنبه حیاتی 2K24 هستند. حالا این ویژگی‌ها را با گیم‌پلی جذاب و واقعی که دوباره لذت‌بخش شده ترکیب کنید، و شما یکی از بهترین بازی‌های کشتی حرفه‌ای ساخته شده را خواهید داشت. بهترین بازی؟ نه دقیقاً، اما قطعاً در میان بهترین‌ها قرار دارد و این یک پیروزی برای 2K است، با توجه به اینکه طرفداران پنج سال پیش تا چه اندازه ناامید شده بودند.
7. Fire Pro Wrestling Returns
انتخاب‌های بعدی ممکن است برای کسانی که فریاد می‌زنند «کجا است Fire Pro Wrestling X Premium برای SNES؟» تبدیل به یک نقطه بحث شوند. Fire Pro Wrestling Returns به هیچ وجه کامل نیست، اما گیم‌پلی آن فوق‌العاده روان است و وقتی که به طور درست وارد آن شوید، یک لذت واقعی برای دیدن است.
بیشتر نسخه‌های این سری چنین ویژگی مشترکی دارند. نه نسخه‌ای که در سپتامبر 2012 برای Xbox 360 با آواتارهای گمراه‌کننده عرضه شد. خدا می‌داند که توسعه‌دهندگان Spike Chunsoft چه فکری در سر داشتند برای آن. در مقایسه، Fire Pro Wrestling Returns به نام Fire Pro که بر روی کنسول‌هایی مثل SNES/Super Famicom، PlayStation، Game Boy Advance و غیره تثبیت شده بود، وفادار ماند.
باز هم، گیم‌پلی جذاب‌ترین نکته است، اما شخصی‌سازی یکی دیگر از ویژگی‌های مهم برای کسانی بود که می‌دانستند چگونه بسته‌های مختلف را از طریق PS2 پیاده‌سازی کنند. این کار برای مبتدیان دشوار بود، اما ارزشش را داشت، زیرا درِ مخزن عظیمی از محتوای WWF/WWE، WCW، ECW، TNA و غیره را باز می‌کرد. قبل از Community Creations در سری بازی‌های 2K، این یک اتفاق نادر بود. نزدیک‌ترین بازی‌ها به این نوع سرگرمی‌های مشترک میان برندها، Legends of Wrestling بودند، اما آن بازی از نظر گیم‌پلی چیزی مشابه Fire Pro نداشت.
یک شوک دیگر می‌خواهید؟ Fire Pro Wrestling Returns حتی بهترین تجربه Fire Pro نیست که می‌توانید داشته باشید. یک نسخه دیگر از این فرانچایز که کمتر مورد تحسین قرار گرفته (حداقل در زمان عرضه) این جایزه را به خانه می‌برد. واقعاً نیاز به توجه بیشتری دارد از زمانی که در سال 2018 منتشر شد.
6. Fire Pro Wrestling World
بازی Fire Pro Wrestling World هدف داشت که بهترین گیم‌پلی کلاس و جذابیت‌های خاص ریتروی سری را به روز کند. شگفت‌انگیز است که کسانی که به طور کلی این سری را دوست داشتند، پیش‌قدم نشدند تا این بازی را به عنوان بهترین بازی کشتی کج تاریخ معرفی کنند. در واقع، بعضی‌ها از محصول نهایی ناامید به نظر می‌رسیدند. این عجیب است، چون این نسخه از Fire Pro در بازار به طور فوری قابل دسترسی‌ترین نسخه است.
یک مرکز شبیه به Community Creations 2K که به طور داخلی ساخته شده، باعث می‌شود تا بازی همیشه تازه بماند و به کسانی که به طعم WWE علاقه دارند، امکان دانلود تقریباً هر کشتی‌گیری از هر دوره‌ای که بخواهند را بدهد. این ویژگی همچنین برای لوگوها، طراحی‌ها و آرناهای مختلف نیز صدق می‌کند. تعهد این طرفداران واقعاً شگفت‌انگیز است.
بله، گیم‌پلی بهترین ویژگی بازی Fire Pro Wrestling World است، اما این تمام چیزی نیست که بازی ارائه می‌دهد. نمای دوربین ایزومتریک و سیستم گرپلینگ زمان‌بندی‌شده ممکن است باعث شود بعضی‌ها به دنبال قرص‌های مسکن باشند. با این حال، اگر کمی وقت بگذارید تا آن را کامل یاد بگیرید، یکی از جذاب‌ترین بازی‌های کشتی کج را تجربه خواهید کرد. وقتی Fire Pro را درک کنید، دیگر نمی‌توانید به عقب برگردید – انگار که یاد گرفتن دوچرخه‌سواری باشد.
مدل داستانی «جنگجوی دستی» هم کمی جذابیت دارد. این حالت بیشتر به سبک کنسول Nintendo DS تا کنسول PS5 طراحی شده است، اما اشکالی ندارد. هنوز هم می‌توان از آن لذت برد؛ به ویژه اگر به کشتی کج ژاپنی علاقه دارید.
5. WWE SmackDown: Shut Your Mouth
هرچقدر که درباره بازی SmackDown: Just Bring It در سال 2001 کمتر صحبت کنیم، بهتر است. این بازی نتوانست سری SmackDown را به درستی روی PS2 راه‌اندازی کند، به طوری که طرفداران مجبور شدند تا Shut Your Mouth در سال 2002 صبر کنند تا یک بازی درست و حسابی WWF/WWE نسل جدید را تجربه کنند. SYM مانند 2K22 برای 2K20 در آینده بود. اگر بخواهیم صادق باشیم، شاید حتی بهتر از آن باشد. THQ و Yuke’s در سال 2002 واقعا جبران کردند.
گیم‌پلی همچنان سریع بود، اما قطعاً نسبت به قبل کمتر حالت آرکید داشت. کشتی‌گیران واقعاً حرکات را برای مدت زمان طولانی‌تری از 0.2 ثانیه می‌فروختند و حالت Season Mode کوتاه قبلی به دو سال کامل از داستان‌گویی پرحجم WWE گسترش پیدا کرده بود. این همچنان یکی از بهترین داستان‌ها در بین بازی‌های کشتی کج است و جالب است که تصور کنیم توسعه‌دهندگان در 12 ماه بعد آن را حتی بهتر کردند.
یادتان هست که گفته شد به هر نوع بازی کشتی کج باید انصاف داد و تعداد بازی‌های مشابه از یک سری محدود باشد؟ خوب، این مورد وقتی به Shut Your Mouth می‌رسد، کنار گذاشته می‌شود. این بازی بیشتر از آنچه که در مقایسه با دنباله‌اش دریافت کرده، شایسته ستایش است. این اولین بازی بود که حس می‌کردید بازتاب دقیقی از برنامه تلویزیونی هفتگی بود که طرفداران در دنیای واقعی تماشا می‌کردند.
لمسات کوچکی مثل شروع Draft در فصل‌ها و شروع کشتی‌گیران سطح پایین‌تر در Sunday Night Heat به جای Raw یا SmackDown به شدت به احساس غوطه‌وری بازی افزوده بود. البته که همچنان دیوانگی جزئی از گیم‌پلی بود و این باعث می‌شد که مبارزات چندنفره حتی بیشتر از قبل خنده‌دار شود. شایسته است که این بازی قدردانی بیشتری دریافت کند.
4. WCW/nWo Revenge
ورود WCW به بازار بازی‌ها پر از فراز و نشیب بود. عناوین NES و SNES تنها متوسط بودند، اما سپس WCW vs. nWo: World Tour در سال‌های 1997/1998 تحول بزرگی ایجاد کرد. کمتر از یک سال بعد، شرکت AKI Corporation موتور محبوب گرپلینگ خود را برای WCW/nWo Revenge به میدان آورد. باقی‌مانده داستان که همان‌طور که می‌گویند، تاریخ است.
دلیلی وجود دارد که این بازی محبوب‌ترین عنوان تاریخ WCW است. بازی‌های Nitro و Thunder ضعیف بودند، Mayhem کم‌ارزش اما نیمه‌تمام بود، Backstage Assault… وحشتناک بود، World Tour خوب بود و Revenge بی‌نظیر. هنوز هم اگر بتونید از گرافیک‌های بلوکی واضح N64 چشم‌پوشی کنید، بازی کردن آن لذت‌بخش است. توجه به جزئیات در این بازی به حدی زیاد است که طرفداران سخت‌کوش WCW به شدت قدردانی می‌کنند.
nWo به WCW کمک کرد تا تبدیل به جذاب‌ترین پروموشن در صنعت کشتی کج شود و این حس در بازی به خوبی منتقل شده است. در مقایسه، رقیب اصلی آن یعنی WWF WarZone روی PS1 هنوز کمی بیش از حد فضای دوستانه و شوخی‌های خسته‌کننده وسط دهه 90 Vince McMahon را در نظرات داشت تا بتوان آن را به عنوان یک عنوان برتر در دوران “Attitude Era” در نظر گرفت. Revenge به‌طور واضحی با جذابیت بیشتری نسبت به آن بازی درخشید.
در آن زمان، بازی کردن با شخصیت‌های محبوب از Nitro روی N64 مثل زنده شدن آنها بود. سپس، مهم‌تر از همه، مبارزات با یک سیستم مبتنی بر سرعت و حرکات طبیعی بازی می‌شدند که هم منطقی بود و هم به راحتی قابل فهم. WCW/nWo Revenge یک کاوش در زمان است که از دوره‌ای می‌آید که شرکت Eric Bischoff صنعت کشتی را تسخیر کرده بود.
آنها حتی در دنیای بازی‌ها هم سلطنت می‌کردند، اما این وضعیت زمانی تغییر کرد که AKI در سال‌های آینده به سمت WWF رفت. حدس زدن چه بازی‌ای در لیست بعدی قرار دارد کار سختی نیست.
3. WWF No Mercy
بازی WWF No Mercy تمام ویژگی‌هایی که AKI در Virtual Pro Wrestling 2، WrestleMania 2000 و بازی‌های WCW مانند World Tour و Revenge کار کرده بود را به کمال رساند. این بازی در اواخر سال 2000 منتشر شد و همزمان با انتشار دو عنوان اولیه SmackDown برای PlayStation بود. این بازی‌ها سرگرم‌کننده بودند، اما N64 همچنان به عنوان کنسول انتخابی علاقه‌مندان به بازی‌های کشتی کج سلطنت می‌کرد. اگر این بازی را از دست داده بودید، باید به دوستان خود که عاشق نینتندو بودند، می‌شنیدید که از برتری No Mercy تعریف می‌کردند.
AKI جو کشتی WWF را به‌طور کامل درک کرده بود، اما این موتور گیم‌پلی آنها بود که بیشتر از همه مردم را جذب کرد. شگفت‌انگیز نیست که این بازی در این لیست از بهترین‌ها قرار دارد. AKI می‌دانست چگونه جریان مسابقات کشتی دنیای واقعی را بهتر از بیشتر بازی‌ها شبیه‌سازی کند و آنها متوجه شده بودند که همین عملکرد بی‌نقص در مسابقات است که باعث می‌شود مردم بارها و بارها برای تجربه دوباره به بازی برگردند.
بله، حضور عجیب Stevie Richards در رویداد اصلی WrestleMania 2000 برای حالت داستانی/قهرمانی کمی غیرمنتظره بود، اما حتی این هم به یک لحظه جالب در تاریخ بازی‌های WWE تبدیل شده است. کسانی که No Mercy بازی کردند به این مسائل اهمیت نمی‌دادند، زیرا بیشتر وقت خود را صرف بازی چندنفره با دوستانشان می‌کردند و سپس به خانه می‌رفتند تا با هوش مصنوعی مبارزه کنند و مهارت‌های خود را تقویت کنند.
تعجبی ندارد که این بازی یکی از پرفروش‌ترین بازی‌های N64 شد!
در نهایت، شخصیت‌های تحت کنترل CPU نسبت به بازی Revenge هوشمندتر شده بودند، که این باعث افزایش چالش‌ها می‌شد. همین چالش‌ها تنها به No Mercy قدرت بیشتری بخشید. فقط دو بازی کشتی در تاریخ هستند که می‌توانند به‌طور جدی به عنوان رقیب No Mercy مطرح شوند، و حتی در این مورد نیز بستگی به نظر فردی که صحبت می‌کنید دارد. یکی از این بازی‌ها تقریباً به رقابت رسید، اما Backlash قبل از انتشار لغو شد.
2. WWE 2K14
آخرین بازی که از لوگوی خراشیده WWE استفاده کرد، یکی از بهترین بازی‌هایی است که تا به حال روی دیسک قرار گرفته است. 2K14 اولین تلاش واقعی 2K در زمینه بازی‌های WWE بود، اما آنها از تجربه Yuke’s به عنوان شریک همکاری بهره بردند بعد از اینکه کنترل بازی‌ها را از THQ که دچار مشکلات مالی شده بود، به دست گرفتند. این بازی با شروعی قدرتمند ویژگی‌های زیادی را به طرفداران ارائه داد. حالت 30 Years Of WrestleMania نقطه مرکزی بازی بود، حالت The Undertaker’s Streak نیز به عنوان یک جنبه جانبی جالب به آن افزوده شده بود، و همه چیز تحت یک موتور گیم‌پلی روان قرار داشت که بازی‌ها را لذت‌بخش می‌کرد.
یکی از بهترین ویژگی‌های 2K14، مرکز Community Creations بود که استفاده از آن بسیار راحت‌تر شده بود. این باعث می‌شد که اضافه کردن شخصیت‌های جدید به تجربه بازی ساده‌تر شود. 2K تعداد جایگاه‌های Create-A-Superstar را به 100 افزایش داده بود که این هم کمک زیادی کرد. طبیعتاً، سرورها مدت‌هاست که خاموش شده‌اند، بنابراین اگر امروز به سراغ 2K14 بروید، باید این نکته را در نظر داشته باشید. دیگر خبری از WCW CAWs نخواهد بود.
2K14 حاصل کار Yuke’s در مجموعه‌های قدیمی SmackDown vs. Raw و WWE ’12/’13 بود. این بازی گام بزرگی به جلو از بازی قبلی (که ’13 عالی بود) نبود، اما همه چیز را که طرفداران انتظار داشتند، به خوبی بهبود داد و حالت ‘Mania در سطح بالایی قرار داشت. متأسفانه، نمی‌توان همین را در مورد 2K15 گفت که با انتشار خود روی کنسول‌های ایکس‌باکس وان و پلی‌استیشن 4 شروعی آشفته داشت.
اما بازگشت به نکات مثبت، زیرا نکات مثبت زیادی وجود دارد. 2K14 توسط برخی به عنوان آخرین بازی بزرگ واقعی WWE در نظر گرفته می‌شود. این نویسنده به وضوح با این نظر مخالف است (چرا که 2K24 در این لیست – بهترین بازی‌های کشتی کج – قرار دارد)، اما حس می‌شود که این بازی یک جواهری از دوران گذشته است.
1. WWE SmackDown: Here Comes The Pain
اعتراف کنید که شما هم می‌دانستید این بازی شانس زیادی برای گرفتن جایگاه اول دارد!
Shut Your Mouth یک بازی کشتی عالی بود، اما SmackDown: Here Comes The Pain در تمام زمینه‌ها پیشرفت داشت. سیستم جدید گرپلینگ باعث شد که احساس کنید حرکات بیشتری برای انتخاب وجود دارد، و نمایش آسیب بدن باعث شد تا برنده شدن با سابمیشن راحت‌تر شود. اگر بازوی کسی قرمز باشد، آن‌وقت یک Arm Bar بزنید. اگر پای او آسیب دیده باشد، به سراغ Sharpshooter بروید.
برخی از بازیکنان دوست نداشتند که بخش‌های آزادانه SYM به منوهای صفحه‌ای تبدیل شده بودند، اما این کار باعث شد تا حالت Season Mode سریع‌تر پیش برود. در مجموع، حالت داستانی بهبود یافته و احساس می‌شد که گام دیگری به جلو پس از محدودیت‌ها و کوتاهی‌های Just Bring It برداشته شده است. هنوز هم طرفدارانی هستند که برای بازی کردن از طریق Here Comes The Pain به نسخه‌های جدیدتر مانند MyRise برمی‌گردند.
آسیب بدن بازی را تاکتیکی کرد، اما اکشن‌های غیرمنتظره هنوز هم قانون اصلی برای THQ و Yuke’s بود. برخی از حرکاتی که بازیکنان می‌توانستند در بازی اجرا کنند، دیوانه‌کننده بودند. کی می‌تواند فراموش کند که از یک هلیکوپتر Elbow Drop بزند؟ یا چطور از طریق مناطق پشت‌صحنه با Forklift از روی حریفان عبور کند؟
برای اولین بار در HCTP، Legends به فهرست شخصیت‌ها اضافه شدند. شاید این پاسخ به مجموعه بازی‌های Legends of Wrestling بود. اگر اینطور باشد، حرکت هوشمندانه‌ای از سوی WWE بود. نوع‌های جدید مبارزه مانند Elimination Chamber نیز برای اولین بار در این مجموعه معرفی شدند و بازی کردن با آنها با دوستان خیلی سرگرم‌کننده بود.
سبک بصری Here Comes The Pain هنوز هم خوب به نظر می‌رسد، گیم‌پلی آن عالی است، و تنوع حالت‌ها و مسابقات موجود، این بازی را به یکی از مهم‌ترین بازی‌های کشتی تمام دوران تبدیل می‌کند.
به پایان رتبه‌بندی و معرفی بهترین بازی‌های کشتی کج -در تمام دوران- رسیدیم و در نهایت، دنیای بازی‌های کشتی کج همواره مملو از افت و خیزهایی بوده است، اما عناوینی چون Fire Pro Wrestling، WCW/nWo Revenge و WWF No Mercy، هرکدام در زمان خود نقاط عطفی را ایجاد کرده‌اند که هنوز هم در یاد هواداران باقی مانده‌اند. این بازی‌ها، نه تنها گیم‌پلی جذاب و محتوای غنی، بلکه میراثی از دوران طلایی کشتی کج هستند که به هیچ عنوان نمی‌توان از آنها چشم‌پوشی کرد.
حال به نظر شما این رتبه‌بندی از بازی‌های کشتی‌کج چقدر منصفانه بود و جای چه بازی‌هایی باید با هم عوض شوند؟
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید