کن لوین خالق بایوشاک با بازی Judas روایت تعاملی را در ویدئوگیم به جلو حرکت می‌دهد

مخاطبین اغلب از من درباره پایان‌بندی بازی Bioshock Infinite سوال می‌کنند؟ چه اتفاقی در آن‌جا افتاد؟ آیا این اتفاق صورت گرفت یا چیز دیگری انجام شد؟… من به نوعی احساس می‌کنم که پاسخ بدین شرح است که: “خب، شما چه نظری در رابطه با این اتفاق دارید؟” این زیبایی کاری است که ما انجام می‌دهیم.

این کاری است که بازی Judas نیز قصد دارد به آن دست پیدا کند و در عین حال تیم سازنده در استودیو گوست استوری گیمز، “در تلاش هستند تا روایتی واقعی‌تر را ارائه کنند که بی‌انتها جلوه می‌کند” حال آن که این موضوع بدین معنی است شما باید “داستان را به شکلی بسیار طبیعی پیش ببرید که منطقی جلوه کند در عین حال باید جوانب باز و بی‌نتهایی برای آن در نظر گرفته شده باشد.”

در مواردی بسیار نادر از فیلم‌های سینمایی پیش می‌آید که وقتی سالن سینما را ترک می‌کنید با دوست خود شروع به صحبت درباره معنی پایان‌بندی آن می‌کنید. آیا چیزی که در پایان فیلم Inception می‌بینیم واقعیت دارد؟ آیا در پایان فیلم The Thing، از میان شخصیت‌ها کسی آلوده شده بود؟

چنین شکلی از روایت ابهام‌آمیز برای بازی‌های ویدئویی ایده‌آل به نظر می‌رسد و شخص کن لوین نیز با آن موافق است. خالق بایوشاک قصد دارد تجربه‌ای را با بازی Judas در اختیار گیمرها قرار دهد که هر پلیر سناریوی منحصر به فرد خودش را پیش ببرد و چنین شکلی از روایت، سبب ایجاد پایان‌بندی می‌شود که هر کسی باید بنا به تجربه شخصی خودش از بازی آن را رمزگشایی نماید.

با این حال سوالی که مطرح می‌شود بدین شرح است که آیا مخاطبین عمومی بازی‌‌های ویدئویی از چنین ایده‌ای استقبال خواهند کرد؟ اگرچه بسیاری از ما به عنوان عاشقان ویدئوگیم از روایت‌های منحصر به فرد و برداشت‌های شخصی به مانند بازی Bioshock Infinite لذت می‌بریم، با این حال شاید عامه‌ی مخاطبین به سراغ تجربه‌ی چنین آثار تمایل نداشته باشند. مخصوصا وقتی این نکته را در نظر بگیریم که بازار ویدئو گیم به نسبت ده سال گذشته با تغییرات اساسی مواجه شده است.