بررسی بازی Crash Team Racing Nitro-Fueled

0/10

0/10 ۰ ۰۶ تیر ۱۳۹۸ بررسی بازی کپی لینک

کسب درآمد با ساخت دوباره‌ی بازی‌های قدیمی، یک استراتژی رایج در نسل هشتم کنسول‌ها بود اما همه آن‌ها نتوانستند مانند بازی Crash Team Racing Nitro-Fueled در تحریک حس نوستالژیک عملکرد موفقی داشته باشند.

همان طور که می‌دانید این بازی نسخه‌ی بازسازی شده Crash Team Racing‌ای است که سال 1999 میلادی به صورت انحصاری برای کنسول پلی‌استیشن عرضه شده بود. حتی اگر همین امروز هم Crash Team Racing (که از این پس آن را به اختصار CTR می‌نویسیم) کلاسیک را تجربه کنید، باز هم کلی عناصر جذاب و دوست داشتنی در این بازی پیدا خواهید کرد و شکی نیست بیشتر از حد انتظار از این بازی لذت خواهید برد. شاید بتوان این اثر را جز معدود عناوینی نام برد که به رغم گذشت 20 سال از تاریخ انتشارش، هنوز ارزش تجربه دارد؛ البته اگر بدانید که پشت پرده‌ی ساخت این بازی استودیو ناتی‌داگ قرار گرفته، قطعا هیجان زده‌‌تر خواهید شد.

با این وجود، برای زنده کردن دوباره‌ی بندیکوت‌های رنگارنگ دنیای کرش، خالی از لطف نبود که یکی از بهترین نسخه‌های این آی‌پی بازسازی شود. استودیوی بیناکس که پیش از این به واسطه ساخت بازی‌های Skylanders: SuperChargers و هر دو نسخه‌ی The Amazing Spider-Man شناخته می‌شد، بازسازی CTR کلاسیک را تحت عنوان بازی Crash Team Racing Nitro-Fueled آغاز کرد.

هر یک از شخصیت‌ها، شتاب، سرعت و کنترل منحصر به فرد خودشان را دارند و این مسئله می‌تواند در مسابقات مختلف شما را مجاب به انتخاب شخصیت‌های متفاوتی کند.

مهم‌ترین چالش بیناکس این بود که می‌بایست ضمن حفظ عناصر نسخه‌ی کلاسیک، بازی‌ای مطابق با استاندارد‌های سال 2019 را توسعه دهد؛ چرا که از دید این استودیو، تنها راه چاره برای سربلندی ساخته‌ی جدیدشان، در برابر بهترین بازی‌های کارتی از جمله Mario Kart استفاده از شخصیت‌های محبوب سری Crash Bandicoot، مسیر‌های مسابقه قدیمی و سایر موارد نوستالژیک بود و به همین دلیل می‌توان گفت که هیچ کدام از عناصر کلاسیک و ریشه‌ای این بازی را حذف نکرده‌اند.

اگر به خاطر داشته باشید، بازی CTR دارای 18 مسیر مسابقه بود اما امروز، بازی Nitro-Fueled سیزده مسیر دیگر هم به آن اضافه کرده است و همین اتفاق در مورد شخصیت‌های قابل بازی هم می‌افتد. در حالی که در سال 1999 تنها 15 کارکتر برای مسابقه دادن با آنها وجود داشت، در نسخه‌ی ریسمتر شده‌ی Crash Team Racing می‌توانید از بین 30 نفر، شخصیت مورد علاقه خودتان را انتخاب کنید. البته این احتمال هم وجود دارد که برای انتخاب کارکتر، صرفا علاقه‌تان را معیار قرار ندهید چرا که هر یک از شخصیت‌ها، شتاب، سرعت و کنترل منحصر به فرد خودشان را دارند و این مسئله می‌تواند در مسابقات مختلف شما را مجاب به انتخاب شخصیت‌های متفاوتی کند.

یکی از مهم‌ترین بخش‌هایی که به بازی CTR Nitro-Fueled اضافه شده، قابلیت شخصی سازی شخصیت‌ها و کارت‌ها است. با پیشرفت در بخش داستانی بازی، بسیاری از امکانات مربوط به شخصی‌سازی قابل استفاده می‌شوند. همین طور می‌توانید با انجام مسابقات در حالت‌های مختلف بازی، با کسب وومپا کوین (سکه‌های داخل سری بازی CTR) دیگر استیکرها و اسکین‌ها را به دست آورید. علاوه بر همه اینها، با دنبال کردن بخش Grand Prix می‌توانید بخشی دیگر از شخصیت‌ها و کارت‌های جدید را باز کنید. همچنین با انجام بازی به صورت آنلاین، امکانی فراهم می‌شود تا از پیشنهادات و تخفیف‌های ویژه این بخش بهره ببرید تا سریع‌تر و راحت‌تر از چیزی که فکرش را می‌کنید، به امکانات شخصی‌سازی برسید.

بازی Crash Team Racing Nitro-Fueled صرفا یک ریمستر معمولی نیست و تمام تلاش خود را به کار گرفته تا در حد و اندازه‌ی بازی‌های مدرن امروزی ظاهر شود.

وجود چنین بخش‌هایی، یادآور می‌شود که بازی Crash Team Racing Nitro-Fueled صرفا یک ریمستر معمولی نیست و تمام تلاش خود را به کار گرفته تا در حد و اندازه‌ی بازی‌های مدرن امروزی ظاهر شود.

ایجاد چند حالت جدید مسابقه در Battle Mode مانند Capture The Flag و Last Kart Driving باعث شده تا ارزش تکرار این اثر بیشتر از نسخه‌ی کلاسیک باشد. به هر حال، نمی‌توان از چنین بازی‌ای انتظار یک بخش داستانی عمیق و طولانی مدت را داشت و ظرف چند ساعت بخش Adventure بازی تمام می‌شود. Crash Team Racing ریمستر شده خیلی زود از این مسئله ضربه می‌خورد؛ به عبارتی دیگر ممکن است بعد از اتمام بخش داستانی (که در صورت انجام ندادن مراحل فرعی تنها 2 ساعت طول می‌کشد) احساس کنید که دیگر این بازی برای شما تمام شده است اما پیشنهاد می‌کنم که با کمی گشت و گذار در منوی بازی، دیدگاهتان را نسبت به این مسئله تغییر دهید.

بخش چند نفره آنلاین هم دربرگیرنده‌ی تمام هر دو حالت مسابقه و مبارزه است. این امکان وجود دارد تا در صورت تمایل با دوستانتان به صورت آنلاین مسابقه دهید؛ اگر هم تعداد مسابقه دهندگان به حد نصاب نرسد، با تعیین درجه سختی، با هوش مصنوعی خودِ بازی طرف خواهید بود. خوشبختانه تا لحظه‌ای که این مقاله به نگارش درآمده، هیچ مشکل خاصی از سوی سرورهای بازی مشاهده نشده است. این اطمینان وجود دارد که بخش مولتی پلیر بازی Crash Team Racing Nitro-Fueled می‌تواند هیجان مسابقه دادن با یک سری حیوانات جهش یافته‌ی عجیب و غریب را به چیزی بیشتر از حد انتظار شما برساند.شاید بهتر باشد که به بازی Crash Team Racing Nitro-Fueled به چشم یک سرگرمی چند نفره و یا حتی خانوادگی نگاه کنید. به غیر از بخش داستانی، بقیه بخش‌های این بازی تا 4 نفر به صورت آفلاین و اسپیلیت اسکرین (یعنی صفحه نمایشگر به چهار قسمت تبدیل خواهد شد) قابل انجام است و همین مسئله می‌تواند ساعت‌های زیادی شما را در کنار دوستانتان با شخصیت‌های ساختگی محبوب دهه 90 میلادی سرگرم کند.

هر چند که بخش‌های مختلف و متنوع این پتانسیل را دارد که شما را ساعت‌های زیادی مجذوب کرش بندیکوت و دوستانش کند اما نمی‌توان منکر ایراد‌های بخش‌های مختلف آن شد. مهم‌ترین عاملی که بازی Nitro-Fueled را به سمت عنوانی خسته کننده سوق می‌دهد، احترام بیش از حد و اندازه‌ی این اثر به نسخه کلاسیک CTR است. با وجود اضافه شدن شخصیت‌ها، حالت‌ها و همچنین مسیر‌های مسابقه‌ای جدید، هنوز هم موارد زیادی در بازی وجود دارد که به نوعی از مد افتاده هستند و کمتر کسی می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند.

اولین مشکل بازی، فیزیک کارت‌ها است. هر قدر هم که این عنوان به لحاظ فنی پیشرفت کرده باشد، اما هنوز هم می‌بینیم که فیزیک بازی در بسیاری از مواقع عملکرد ضعیفی دارد و کنترل کارت‌ها را با مشکل مواجه می‌کند؛ چیزی که بیشتر در بازی‌های قدیمی مشاهده می‌شد.

ایجاد چند حالت جدید مسابقه در Battle Mode مانند Capture The Flag و Last Kart Driving باعث شده است تا ارزش تکرار این اثر بیشتر از نسخه‌ی کلاسیک باشد.

مطابق بیشتر بازی‌های ترجیح دادم در اولین تجربه‌ام از نسخه‌ی ریمستر شده‌ی CTR، بخش داستانی آن را با درجه سختی متوسط (Medium) شروع کنم؛ اما حقیقتا قدرت تمام رقبا در طول مسابقه بیشتر از حد انتظارم بود. معمولا ترفند‌های دفاعی برابر سلاح‌های رقبا در این درجه سختی بی‌اثر می‌شد و در حالت عادی، بدون هیچ بوست و نیترویی، سرعت بقیه کارت‌ها بیشتر از من بود. درجه سختی بازی عملکرد معقولی نداشت و سپس تصمیم به شروع دوباره‌ی این بخش روی حالت آسان (Easy) گرفتم.

این بار با یک بازی خیلی آسان مواجه شدم! به عبارتی هیچ چالش خاصی وجود نداشت و گذشتن از خط پایان مسابقه به عنوان نفر اول، کاری بود که حتی یک آدم 3 ساله هم از عهده‌ی آن بر می‌آمد!

با این حال، شاید جالب باشد بدانید که درجه سختی Hard (سخت) تفاوت چندانی با درجه متوسط نداشت! متاسفانه بالانس نبودن هوش مصنوعی و درجه‌های سختی یکی از مهم‌ترین ایراد‌های بازی Crash Team Racing Nitro-Fueled به شمار می‌رود و این مسئله، بیش از هر عامل دیگری باعث شده است تا انجام مسابقات مختلف این اثر به صورت تک نفره، ارزش کمی داشته باشد.

اگر انتظار دارید که با پیشرفت در بخش داستانی بازی چالش‌های بیشتری پیش روی شما قرار بگیرد، سخت در اشتباه هستید. متاسفانه به غیر از موانع و پیچ و خم‌های مسیر‌های مسابقه، هیچ چیز دیگری در مراحل بالاتر مشاهده نمی‌شود. حتی باس‌های بازی هیچ تخصص خاصی ندارند و دقیقا مانند سایر رقبایتان با شما مسابقه می‌دهند؛ با این تفاوت که از TNT و امثال آن، به شکل نامحدود می‌توانند استفاده کنند! البته باید اعتراف کرد که سرعت بیشتر دکتر نیترو اکساید (باس مرحله‌ی آخر) این شخصیت را چند سر و گردن بالاتر از سایر مسابقه دهنده‌ها قرار می‌دهد.

زمانی که شخصیت‌های محبوب دهه 90 میلادی با کارت‌های عجیب و غریبشان در مسیر‌های مسابقه قرار می‌گیرند و افکت‌های صوتی و موسیقی نوستالژیک بازی به گوش بازیکن می‌رسند، دقیقا همان نقطه است که لبخند روی صورت‌ها می‌نشیند.

بعد از اتمام بخش داستانی و بیرون کردن نیترو اکساید از زمین، می‌توانید مشغول انجام بخش‌های Relic Race، CTR Challenge و Crystal Mode شوید تا با کسب امتیازات بیشتر در حالت Adventure، شخصیت‌ها و پوسته‌های بیشتری را باز کنید.

مطمئنا بیشتر از هر بخش دیگری، حالت‌های چند نفره CTR Nitro-Fueled تجربه خواهد شد. به رغم طراحی دلچسب و دوست داشتنی این حالت‌ها، مشکلات فیزیک بازی و همچنین طراحی نقشه‌ها، ممکن است بعد از چند ساعت، برای بعضی از بازیکنان این بازی را به عنوان اثری خسته‌کننده معرفی کند. متاسفانه طراحی نقشه‌ها، هر قدر هم که پر جزئیات‌تر و به روزتر شده باشند، اما هنوز ارگونومی قدیمی و کهنه‌ای دارند که ممکن است مورد پسند هر کسی قرار نگیرد. به خصوص کوچک بودن وسعت بسیاری از نقشه‌های Battle Mode (حالت مبارزه) عملا برخی از آنها را غیرقابل استفاده کرده است.

با این وجود، نمی‌توان منکر طراحی خوب مسیر‌های مسابقه به لحاظ هنری شد. غیرممکن است که در نقشه‌ی Coco Park مسابقه دهید و مجذوب گل‌های صورتی و طبیعت فانتزی آن نشوید! زمانی که شخصیت‌های محبوب دهه 90 میلادی با کارت‌های عجیب و غریبشان در مسیر‌های مسابقه قرار می‌گیرند و افکت‌های صوتی و موسیقی نوستالژیک بازی به گوش بازیکن می‌رسند، دقیقا همان نقطه است که لبخند روی صورت‌ها می‌نشیند.

در نهایت می‌توان گفت که با ارزش‌ترین چیزی که از تجربه‌ی بازی Crash Team Racing Nitro-Fueled به دست می‌آورید، همین لبخند است. به خصوص اگر از کسانی باشید که حدود 20 سال پیش بازی کلاسیک CTR را هم تجربه کرده باشند، قطعا نسخه‌ی ریمستر آن می‌تواند تضمین کننده‌ی حال خوب شما باشد. این بازی با شخصیت‌ها و مسیر‌های مسابقه‌ی بیشتر و حالت‌های متنوع‌تر می‌تواند سرگرم کننده‌تر از نسخه‌ی 1999 ظاهر شود؛ البته چنین تعریفی، در گرو این است که به این بازی از چه زاویه‌ای نگاه می‌کنید. اگر صرفا دنبال اثری هستید که بتواند شما را در کنار دوستانتان سرگرم کند و به بهترین شکل ممکن باعث تحریک حس نوستالژیکتان بشود، شکی نداشته باشید که بازی Crash Team Racing Nitro-Fueled یک انتخاب منطقی است.