بررسی فیلم Dark Phoenix – ققنوس سیاه

از آنجایی که رده بندی سنی این اثر، ۱۲ سال به بالا است، باید رویکرد قهرمانان فیلم در مقابله با مسائل هم به گونه‌ای باشد که حداقل برای عمده مخاطبان خود که نوجوانان است، از نظر منطقی توجیه‌پذیر و قابل درک باشد. البته تمامی ایرادات یاد شده تا به اینجای نقد، تنها به ماهیت فنی و هنری فیلم Dark Phoenix وارد شده و به تفاوت چارچوب داستانی این اثر با منبع اقتباس آن یعنی کمیک بوک‌ها اصلا پرداخته نشده است؛ امری که از نظر بسیاری از طرفدارن دو آتشه‌ی کمیک‌‌بوک‌ها می‌تواند اشتباهی نابخشودنی تلقی شود. متاسفانه این فیلم با منبع اقتباس خود تفاوت‌های زیادی دارد.

ساده‌ترین تفاوت روایت داستان ققنوس، تنها در یک بخش است. همانطور که پیش از این اشاره کردیم، داستان ققنوس در کمیک‌ها به دو بخش تقسیم می‌شود اما در این اثر سینمایی به دلیل کمبود وقت، اصلا فرصتی برای پرداختن به خاستگاه، ماهیت و توانایی‌های ققنوس اختصاص داده نمی‌شود. از سوی دیگر، نژاد بیگانگان فضایی که در کتاب‌های مصور ققوس وجود دارند، برای نابود کردن این موجود و نجات جهان وارد نبرد با قهرمانان X-Men می‌شوند، نه تصاحب قدرت آن برای خود. نگاه نژاد بیگانه‌ی «شی‌آر» به مسئله‌ی نجات جهان از شر ققنوس شبیه نگاه تانوس به مسئله‌ی نجات مردم جهان از جنگ و فقر است؛ هر دو گروه سعی دارند با برخوردی رادیکالی، مشکلی بزرگ را حل کنند. اما شی‌آرها در فیلم Dark Phoenix اصلا نیت خیر و قابل قبولی ندارند.

فیلم Dark Phoenix می‌توانست با توجه به پتانسیل داستانی عظیمی که دارد، به یک خداحافظی زیبا و به یاد ماندنی تبدیل شود. این آخرین فیلم از مجموعه‌ی X-Men بود که کمپانی «فاکس» به صورت مستقل آن را تولید کرده و از این پس به دلیل تصاحب این شرکت از سوی دیزنی، جهان X-Men و سایر قهرمانان مارول دیگر از یکدیگر جدا نخواهد ماند. شاید همین امر تمایل سازندگان و انگیزه‌ی آنها برای ساخت اثری جذاب را کمتر کرده؛ زیرا همه می‌دانند که این سری از فیلم‌های X-Men با فیلم Dark Phoenix به پایان می‌رسد و دیزنی مطمئنا جهانی با توجه به سیاست‌ها و رویکردهای خودش برای دکتر ایکس و جهش یافتگان جوان او خلق خواهد کرد. بازی ضعیف سوفی ترنر در کنار داستان سطحی و کارگردانی عجولانه‌ی سیمون کینبرگ باعث می‌شود تا فیلم Dark Phoenix خیلی زود از خاطر بینندگان آن و طرفداران جهان «مردان ایکس» پاک شود.