بررسی بازی Eliza

در بازی‌هایی که در سبک Visual Novel قرار می‌گیرند، همان طور که از نامش پیداست تمرکز اصلی روی روایت یک داستان است و فاکتور سرگرمی در آن درجه‌ی بالایی ندارد و از سوی دیگر، تعامل کمی هم با مخاطب صورت می‌گیرد. اکثر بازی مثل یک کتاب در قالب متن روایت و وجه بصری تنها شامل آواتار شخصیت‌ها و یک تصویر ثابت از محیط‌های مختلف در طی داستان می‌شود. در بازی Eliza هم روند به همین شکل است و نهایت تعامل مخاطب به دو سه مورد محدود می‌شود؛ یکی انتخاب دیالوگ‌ها که شکل‌دهنده‌ی رفتار و رویکرد Evelyn در مقابله با اتفاقات مختلف در داستان است و دیگری گوشی همراه که از طریق آن می‌توانید ایمیل‌ها را چک کنید، جواب پیام‌ها را بدهید، از طریق اپلیکیشن اختصاصی مروری بر عملکردتان به عنوان واسطه داشته باشید و حتی به تجربه‌ی یک مینی‌گیم کارتی مشغول شوید که حکم یک تنوع در روند بازی را دارد. به طور کلی به جز چند نقطه‌ی محدود، مخاطب نقشی در روند داستان نخواهد داشت و اکثر آن به روایت ثابت ماجراهای Evelyn معطوف است؛ شخصیتی که در ابتدا یک واسطه‌ی ساده است، اما بازی به مرور ما را با او آشنا می‌کند و می‌فهمیم که گذشته‌‌ی او پیوند عمیقی با گذشته‌ی الایزا دارد. شخصیت‌های اصلی داستان هم هر کدام جدا از شخصیت‌پردازی قرص و محکمی که دارند، به گذشته‌ی اِوِلین مربوط می‌شوند و وی را با چالشی مهم در ادامه‌ی مسیر زندگی روبرو می‌کنند.

نویسندگان بازی به جرئت یکی از دغدغه‌مندترین داستان‌های امسال را نه تنها در فرم ویدیوگیم بلکه در هر فرم دیگری روایت می‌کنند. توجه به موضوع مشکلات روانی‌ای که ناشی از زندگی در دنیای مدرن امروزی است و هر کدام از ما به نحوی با آن در گیریم؛ از یکنواختی روند زندگی و ناامیدی و پوچی گرفته تا شبکه‌های اجتماعی و مسائل مربوط به آن. حتی به موضوع فشار محیط کاری نیز اشاره‌ می‌شود که یکی از حواشی مهم یکی دو سال اخیر صنعت بازی‌سازی بوده است و نویسندگان با آگاهی از همین قضیه به آن پرداخته‌اند. این اما یک بخش از دغدغه‌های داستان است. همان طور که بالاتر اشاره کردم Evelyn گذشته‌ی پیچیده‌ای داشته است و برخورد دوباره‌ او با کسانی که می‌شناخته، آن هم پس از چند سال باعث می‌شود تا بیشتر از قبل سردرگم شود. او به خاطر اتفاقی تلخ سه سال از همه چیز دور بود، اما حالا که برگشته ناگهان موج عظیمی از اتفاقات را روبروی خود می‌بیند. وی قبلا می‌خواست تا با الایزا به بشریت کمک کند، اما حالا نمی‌داند که چگونه باید این کار را انجام دهد؛ از یک سو «راینر» رئیس Skandha به او پیشنهاد بازگشت را می‌دهد تا الایزا را به یک هوش مصنوعی کامل تبدیل کند که آینده‌ی بشریت را به طور کامل تغییر می‌دهد. «سورن» همکار سابقش از او می‌خواهد تا به پروژه‌ای بپیوندد که نتیجه‌اش، پاک شدن حس غم از ذهن انسان است. «نورا» همکار سابق و دوست قدیمی اصرار دارد که او باید مسیری مستقل و متفاوت را در پیش بگیرد. بازی با روایت آرام و کند اما مفصل خود، از هر رویکرد و عقیده‌ای اطلاعات کافی ارائه می‌دهد. چه به واسطه‌ی گفتگو با کاراکترها و چه با ایمیل‌‌های کاری و شخصی که دنیای اطراف اِوِلین را سر و شکل می‌دهد. بازی به طرز جالبی بین کاراکترها و عقیده‌شان تعادل ایجاد می‌کند؛ یک شخصیت شاید مغرور و به فکر جیب خود باشد، اما در نهایت همکاری با او شما را به هدف‌تان برساند. در کنار شخصیت‌پردازی درست، بازی به مرور به مضمون مهم دیگری نیز می‌پردازد. هوش مصنوعی از اواسط قرن بیستم تا به امروز یکی از مهم‌ترین بحث‌های دنیای تکنولوژی را به خود اختصاص داده است. اینکه چقدر می‌تواند پیشرفت کند و چگونه روی آینده‌ی بشریت تاثیر خواهد داشت. در بازی Eliza هوش مصنوعی به عنوان عاملی برای بهبود مشکلات روانی مطرح می‌شود. اما اینکه موفق باشد یا خیر، موضوعی‌ست که داستان به طور ماهرانه دقیقا روی مرز آن حرکت می‌کند. روایت داستان همواره به اندازه‌ی کافی مخاطب را از نظرات و رویکردهای دو طرف مخالف و موافق آگاه می‌سازد، اما در نهایت این خود مخاطب است که باید طرفش را انتخاب کند.