سریال محبوب مردگان متحرک ۱۱ سال پیش به تلویزیون آمد و یکی از به یاد ماندنیترین سریالهای درام آخرالزمانی را رقم زد.
این سریال که حالا به فصل دهم رسیده، براساس مجموعه کمیکی به همین نام نوشتهی رابرت کرکمن و تونی مور ساخته شده و داستان شیوع ویروس خطرناکی را روایت میکند که میزبانش را به زامبیهای وحشتناک تبدیل میکند. معدود بازماندگان نه تنها باید با چالش وجود «واکرها» دست و پنجه نرم کنند، بلکه از طرفی با دیگر بازماندگان که برای خود قلمرو و گروههای مختلف راه انداختهاند هم روبهرو هستند. در طی ۱۰ فصلی از که از سریال در شبکهی AMC پخش شده، شاهد لحظات خاطرهانگیز و بعضا اشکآور زیادی بودهایم که از دلایل محبوبیت این سریال نزد مخاطبان پرشمارش هستند. اما حقایق ریز و جالب زیادی هم در رابطه با فرایند تولید و داستان سریال The Walking Dead هم وجود دارند که در ادامه تعدادی از آنها را برایتان آوردهایم.
«واکر»، نه زامبی
هرگز در طول سریال از موجودات تهوعآور آلوده به ویروس با نام «زامبی» یاد نمیشود. غالبا آنها را «واکر» یا «بایتر» (گازگیرنده) خطاب میکنند. این برخلاف کمیکهای TWD است که چندین بار نام زامبی در آن آمده است.
مدرسهی واکرها!
بازیگران سیاهیلشکری که نقش واکرها را بازی میکنند، پیش از رفتن جلوی دوربین باید یک دورهی آموزشی به نام «مدرسهی واکر» را پشتسر بگذارند که اصول راه رفتن و رفتار کردن همچون یک زامبی را به آنها آموزش میدهد. از مهمترین درسهای این دوره برای اجرای رفتار زامبیها، «تقلید رفتار افراد مست» است که ساعت ۲ شب از میخانه خارج میشوند!
فساد تدریجی لوگوی سریال
در تیتراژ آغازین اپیزودهای هر فصل، نوشتهی «THE WALKING DEAD» به نمایش در میآید که از فصل اول به بعد به تدریج رنگ و رو رفتهتر میشود. این نکته اشارهای به متلاشی شدن بدن واکرها در طول زمان است.
هیس! واکرها فریاد نمیزنند
در طول فیلمبرداری، واکرها باید کاملا ساکت باشند و هیچ صدایی از خود تولید نکنند. صدایی که در سریال میشنوید در مراحل پستولید به تصاویر اضافه شده است.
از مصائب واکر بودن!
یکی از چالشهای ساخت سریال، نمایش بینقص «مردهی متحرک» توسط بازیگران بوده است؛ هنرپیشگان واکرها مجبور بودهاند تا جای ممکن پلک نزنند. علاوه بر این، بخار تنفس بازیگران در هوای سرد هم در مراحل تدوین حذف شده تا حس مرده بودن آنها طبیعیتر شود. گریم واکرها با پیشرفت داستان هم تیرهتر و سنگینتر شده تا فرایند متلاشی شدن بدنشان به تصویر کشیده شود.
تبعیض نژادی در سریال
هنگام صرف غذا حین فیلمبرداری، بازیگران نقش بازماندگان باید با هم غذا بخورند و واکرها هم با یکدیگر!
دلبری نورمن ریداس از سازندگان
رابرت کرکمن، نویسندهی کمیکهای واکینگ دد که مسئولیت تهیهکنندگی و نویسندگی سریال را هم برعهده دارد، در مصاحبهای اذعان داشته که نورمن ریداس، بازیگر نقش «درل» ابتدا برای نقش «مرل»، برادر درل، تست داده که مورد قبول واقع نشده است. با این حال عملکرد او در تست چنان مورد توجه سازندگان قرار گرفته که تصمیم گرفتهاند نقش درل دیکسن را مختص او خلق کنند.
سکتهی ناقص طرفداران!
یک بار تصویری از ریداس در سطح اینترنت منتشر شده بود که او را با گریم فردی که شکمش دریده شده نشان میداد. طرفداران سریال با دیدن این تصویر در شوک فرو رفتند، چرا که تصور زامبی شدن یا مرگ کاراکتر بسیار محبوب درل برایشان بسیار سخت بود. خوشبختانه بعدا مشخص شد که این تصویر مربوط به فیلم Pandorum بوده است!
تفاوت ریک گرایمز سریال با کمیک
ریک گرایمز با بازی اندرو لینکلن یکی از مهمترین و محبوبترین کاراکترهای سریال است که در فصل ۹ از مجموعه کنار رفت. در کمیکهای واکینگ دد، در همان ابتدای داستان دستهای ریک از بدنش جدا میشود اما در سریال چنین چیزی را نمیبینیم. علت این کار، پرهزینه شدن جلوههای ویژه و محدود شدن حضور کاراکتر ریک در صحنههای اکشن بوده است.
تصمیم عجولانهی «دیل»
فرانک دارابونت که سابقهی ساخت اقتباس از رمانهای مشهور استیون کینگ همچون «مسیر سبز» و «مه» را در کارنامه دارد، در ابتدا شورانر سریال The Walking Dead هم بود. او از فصل دوم با مدیران شبکه AMC به مشکل خورد و از پروژه جدا شد. پس از جدایی او، جفری دیمان، بازیگر نقش «دیل هورواث» که دوست صمیمی دارابونت بود خواهان جدایی از سریال شد. او مدتی بعد نظرش را عوض کرد، اما دیگر دیر شده بود، چرا که نویسندگان کاراکتر او را در فیلمنامهی فصل دوم کشته بودند!
خونخواهی برای «بث»
مرگ کاراکتر «بث گرین» در اواسط فصل پنجم خشم بسیاری از بینندگان را برانگیخت. اسکات م. گیمپل، نویسندهی سریال بارها تهدید به مرگ شد و دفتر شبکهی AMC چندین بستهی پستی حاوی قاشقهای پلاستیکی دریافت کرد (که اشارهای به پیدا کردن قاشق نقرهای توسط بث در داستان بود). طرفداران خشمگین حتی کمپینی برای برگرداندن بث به سریال راه انداختند که بیش از ۱۳۵ هزار امضا جمع کرد!
اپیزودهای مستقل
یکی از ایدههای فرانک دارابونت برای سریال، اپیزودهای با داستان مستقل بوده است. برای مثال دارابونت در نظر داشته در قسمت اول فصل دوم فقط به ماجراهای واکری که ریک در تانک به آن برخورده بود بپردازد. قرار بود این سرباز با بازی سم ویتوِر، در طول اپیزود با تعدادی از کاراکترهای اصلی برخورد داشته باشد و پس از گزیده شدن، خود را در تانک حبس کند. در نهایت این ایده با جدا شدن دارابونت از پروژه کنار گذاشته شد.
تراژدی در فصل هشتم
در جریان فیلمبرداری فصل هشتم، جان برنکر، یکی از بدلکاران سریال، از ارتفاع حدودا ۷ متری سقوط کرد و به فاصلهی تنها چند سانتیمتر از پدهای محافظ، روی زمین سخت افتاد. تیم تولید فورا او را به بیمارستان رساند، اما متاسفانه برنکر پس از ساعاتی فوت کرد. قسمت اول فصل هشتم به او تقدیم شده است.
رکوردشکنی سریال
با اعلام پایان سریال در فصل یازدهم، The Walking Dead تبدیل به طولانیترین سریال درام در حال پخش از نظر تعداد اپیزود شد (۱۷۷ اپیزود).
والتر وایت در دنیای The Walking Dead!
یکی از جالبترین نکات ریز سریال، مشترک بودن دنیای آن با سریال ماندگار Breaking Bad است که آن نیز از شبکهی AMC پخش شده بود! در فصل دوم مشخص میشود که مرل پیش از شیوع واکرها، دلال مواد مخدر بوده است. در یکی از صحنهها، کیسهای متعلق به مرل میبینیم که حاوی مواد معروف «بلو اسکای» والتر وایت است. یک اشارهی جالب دیگر به سریال بریکینگ بد، ماشینی است که گلن میراند. این ماشین یک داج چلنجر قرمز رنگ است؛ دقیقا همان مدل و رنگ ماشین والتر وایت. حتی درل در نقطهای دربارهی برادرش میگوید که زمانی یک دلال «سفید پوست کوچولوی عوضی» برادرش را با لحنی که بسیار شبیه به جسی پینکمن به نظر میآید، تهدید به مرگ کرده است.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید