بررسی فیلم Happy Death 2U – روز مرگ دومت مبارک

هر چند تنبلی کریستوفر لندن در استفاده از لوکیشن‌های جدید اندکی مخاطب را آزار می‌دهد. هر چه باشد دو سال از ساخت قسمت نخست گذشته بود و انتظار داشتیم با دنیای فیلم بیشتر آشنا شویم. کماکان اینکه از لوکیشن بیمارستان که آخرین مکان در قسمت اول بود، در فیلم Happy Death 2U بیشتر پرده‌برداری شد. باید اعتراف کرد شاید بیشتر مخاطبین منتظر بودند محیط قصه رازآلودی که شاهدش بودند بیشتر مشخص شود. نه اینکه ریز و بم قصه خیلی راحت در اختیارشان گذاشته شود. مثل این می‌ماند جعبه‌ای را به شما هدیه داده و اخطار می‌دهند اگر درش را باز کنی، موجود زنده‌ای که درونش قرار دارد فرار می‌کند. در ابتدا شاید حس کنجکاوی شما برانگیخته شود که چه چیزی درون این جعبه است و درباره ماهیتش خیال‌پردازی کنید اما با گذشت زمان دل‌تان نمی‌خواهد با باز کردن در جعبه باعث فرار موجود شوید. حداقل عادت می‌کنید به ندیدن ماهیت موجودی که درون جعبه زندگی می‌کند. کارگردان فیلم Happy Death 2U در این جعبه را باز می‌کند و از تنها موجودیت ارزشمندش بی‌بهره ماند. در آثار مهیج دیگر در دنیای هالیوود مخاطب به ندانستن «عادت» می‌کند. به لوکیشن‌های عجیب و وهم‌برانگیز «عادت» می‌کند. به حمله بی‌امان فرشته مرگ به کاراکترهایی که قرار بود طی یک سانحه برای همیشه بمیرند، «عادت» می‌کند. به درگیری یک قاتل سریالی که ماسک بر چهره خود می‌زند و دیگران را تکه پاره می‌کند، «عادت» می‌کند. کریستوفر لندن این ویژگی بشریت را دست کم گرفته و اثر نپخته‌اش را به خوردمان داد.

اصلا فیلم Happy Death 2U به جای اینکه یک اثر مهیج و چه بسا ترسناک باشد، به یک اثر کمدی و تین‌ایجری شباهت پیدا می‌کند. رده‌بندی بالای سیزده سال برای این فیلم نیز تا حدودی تکلیف فیلم را مشخص کرده اما در پایان‌بندی ماجرا می‌بینیم دنباله سومی نیز قرار است ساخته شود. Happy Death 2U که آش چندان دهن سوزی نبود. امیدواریم ساخت قسمت سوم این اثر حداقل بر القای همان بار کمدی و ماجرایی فیلم کاملا معطوف شود. چرا که اگر دلتان می‌خواهد یک فیلم اسلشر ببینید یا برای چند لحظه هم که شده بترسید، دور این فیلم یک خط قرمز بکشید. شاید تنها به این علت که در نظرتان هزار و یک روش برای مُردن چندان اهمیت زیادی نداشته باشد!