محیط Horizon Forbidden West چه تفاوت‌هایی با نسخه اول دارد؟

گوریلا گیمز به واسطه پستی که اخیرا در PlayStation Blog به اشتراک گذاشته، توضیحات بیشتری را درباره محیط Horizon Forbidden West ارائه داده است.

گوریلا گیمز یک استودیو هلندی بوده که با ساخت سری بازی‌های کیلزون توانست به شهرت دست یابد. آن‌ها در سال ۲۰۱۱ میلادی کار روی یک پروژه پرریسک را آغاز کردند که نتیجه‌اش Horizon Zero Dawn بود. این بازی در سال ۲۰۱۷ میلادی به بازار آمد و جدا از برانگیختن تحسین منتقدان، روی کنسول پلی استیشن 4 بیش از ۱۰ میلیون نسخه فروخت. داستان در آینده‌ای جریان دارد که تکنولوژی‌های مرسوم همگی از بین رفته، انسان‌ها به صورت قبیله‌ای زندگی می‌کنند و از همه مهمتر، ربات‌های کوچک و بزرگ در تمام سیاره زمین پراکنده شده‌اند. شخصیت اصلی هم دختری به نام ایلوی است که می‌خواهد از هویت واقعی خود پرده بردارد. در ضمن، هورایزن سال گذشته میلادی برای رایانه‌های شخصی عرضه شد.

از آنجایی که هورایزن زیرو داون انتظارات مالی را برآورد کرد، ساخت قسمت دوم آن آغاز شده و در حال حاضر مراحل پایانی توسعه را پشت سر می‌گذارد تا آماده انتشار شود. این بازی Horizon Forbidden West نام داشته و بار دیگر روایتگر ماجراجویی‌های ایلوی است. او اینبار باید به منطقه‌ای به نام Forbidden West رفته و منشا یک بیماری بسیار خطرناک را بیابد. مانند هر دنباله دیگری، تفاوت‌ها به داستان خلاصه نشده و شاهد اضافه شدن مکانیک‌های جدیدی به بازی هستیم؛ برای مثال، می‌توان شنا کردن را نام برد. در ضمن، کاربر حین پشت سر گذاشتن مراحل با گونه‌های جدیدی از ربات‌های دایناسورنما مواجه خواهد شد.

گوریلا گیمز به واسطه یک پست طولانی در PlayStation Blog جزئیات زیادی را با محوریت محیط Horizon Forbidden West منتشر کرده است. طبق آنچه در متن آمده، مدیران استودیو یک تیم به نام Living World ایجاد کرده و وظیفه ساخت جهانی زنده، واقع‌گرایانه و پویاتر نسبت به نسخه اول را روی دوش‌های آن گذاشته‌اند. البته زندگی بخشیدن به محیط، تنها وظیفه تیم مزبور نبوده و اعضای آن باید بخشی از قصه را هم روایت کنند؛ اتفاقی که در فرایند بازیسازی تحت عنوان روایت تصویری شناخته می‌شود؛ برای مثال، ساکنان Sacred Land را در نظر بگیرید که در یک منطقه دور افتاده زندگی می‌کنند. تیم در نسخه اول سعی کرد عدم ارتباط آن‌ها با دیگر قبایل را به واسطه زندگی بدوی گونه‌ و عدم دسترسی به تکنولوژی‌ها نشان دهد.