سریال Euphoria ساخته Sam Levinson از چه آثاری الهام گرفته شده است؟

سریال Euphoria ساخته Sam Levinson، روایت طوفان‌های عاطفی با استفاده از داستان‌سرایی ناب و ناپخته است که چالش‌های مدرن نوجوانان عصر حاضر را فرا می‌خواند. این سریال به‌دلیل صداقت در روایت‌گری مورد ستایش طرفداران قرار گرفت و همچنین، تحسین گسترده منتقدان را از آن خود کرد.

سریال Euphoria نامزد دریافت جوایز متعددی در جشنواره Ammy شده است و سه جایزه در بخش‌های مختلف، از جمله جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن برای نقش‌آفرینی زندایا (Zendaya) در نقش Rue دریافت کرد. Euphoria مجموعه داستانی است که زندگی چندین شخصیت را دنبال می‌کند. روایت سریال از کاراکترهای مختلف شگفت‌آور است و سرگذشت تمام شخصیت‌ها را در برمی‌گیرد.

سریال Euphoria ساخته Sam Levinson با تکیه بر کیفیت نوشتار، کارگردانی و اجراها به کنشی هیجان‌انگیز تبدیل شده است که در خلال فصل هرگز از هیجان آن کاسته نمی‌شود. یکی از جنبه‌های قابل توجه‌تر سریال این است که، حتی زمانی که اتفاقی کاملاً سورئال در صحنه اتفاق می‌افتد، احساس واقعی بودن را به بیننده القا می‌کند. سکانس‌هایی که Rue (زندایا) روی سقف راه می‌رود، یا انبوهی از رقصندگان خیابانی او را روی دست‌شان بلند می‌کنند و همچنین، استفاده متمایز سریال از تکنیک صداگذاری خارج از تصویر بسیار به واقعیت نزدیک است. طرفداران این شیوه از داستان‌سرایی دراماتیک، که به‌صورت تنگاتنگ فضا و استایل را به‌کار می‌گیرد، می‌توانند حال و هوای مشابهه سریال یوفوریا را در فیلم‌هایی از جمله Magnolia و Boogie Nights، به کارگردانی پل توماس اندرسن (Paul Thomas Anderson) بیابند.

سم لوینسون (Sam Levinson)، خالق و نویسنده/کارگردان سریال به‌طور مرتب از دو فیلم مگنولیا و Boogie Nights به‌عنوان منبع الهام‌اش در ساخت سریال Euphoria اشاره کرده است، و از تأثیرات خاصی که بر شخصیت‌پردازی و استفاده از حرکات دوربین داشته اند یاد می‌کند.

هر دو اثر اندرسن، آثاری هستند که به‌ترتیب زندگی پویا و آشفته شخصیت‌های متعدد را دنبال می‌کنند. رد پای هر دو فیلم به‌معنای واقعی کلمه در ساختار سریال یوفوریا دیده می‌شود و به‌نوعی سرمشق لوینسون برای طراحی داستانی شخصیت محور و همچنین در رویکرد فیلم‌سازی او به‌حساب می‌آیند. به زبان ساده‌تر، تأثیر فیلم‌های اندرسون در نمایش هیجان‌انگیز Euphoria به‌وضوح ملموس است.

دو اثر اندرسن نمونه‌هایی از فیلم‌هایی هستند که سرگذشت چند کاراکتر را به‌صورت هم‌زمان روایت می‌کنند و داستان هیچگاه تمرکزش را حتی برای یک کاراکتر نیز از دست نمی‌دهد. سریال Euphoria نیز چنین روندی را دنبال می‌کند. تأثیر فیلم‌های مگنولیا و Boogie Nights در سرتاسر روایت Euphoria نفوذ کرده است.

داستان‌هایی که چند روایت را نقل می‌کنند، نسبت به داستان‌های تک شخصیتی تمرکز و شدت کم‌تری دارند، زیرا داستان‌های چندگانه ذاتاً خلاصه‌شده‌تر هستند. Magnolia و Boogie Nights نمونه‌هایی از فیلم‌هایی هستند که از این منطق سرپیچی می‌کنند و به اندازه یک درام تک‌شخصیتی، احساسات شدیدی را به بیننده القا می‌کنند. در فیلم مگنولیا، داستان‌هایی از مبارزه پلیسی تنها و مطلقه برای یافتن عشق، مردی که در اثر سرطان در طلب بخشش جان می‌سپارد، یک مرشد زن‌ستیز، دختری که مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، یک همسر غرق در گناه و شخصی که در دوران کودکی به شهرت رسیده است و حالا به دنبال عشق می‌گردد، همگی با قدرت نمایشی برابر درهم تنیده شده ‌اند. دلیل تأثیرگذاری چنین شیوه روایتی این است که رویکرد اندرسون تضمین می‌کند که تمام داستان‌های فرعی به هم مرتبط هستند و بخشی از یک داستان با موضوعی واحد را تشکیل می‌دهند.

سریال Euphoria دقیقا نتیجه مشابهی را ارائه می‌کند، زیرا از تکنیک مشابه فیلم مگنولیا استفاده کرده است و از به‌کارگیری یک تم واحد سود می‌برد. موضوع اصلی در یوفوریا مبارزه برای غلبه بر تقصیرات والدینمان است، که در واقع با فیلم مگنولیا مضمون یکسانی دارد. مشابه آنچه که در فیلم‌های Magnolia و Boogie Nights می‌بینیم، هر کدام از شخصیت‌های سریال سرخوشی تضادی قابل توجه و با اهمیت دراماتیک یکسان دارند که به تم اصلی سریال مربوط می‌شود.

همانطور که تنش دراماتیک در داستان‌های در حال روایت به یک اندازه ایجاد می‌شود، داستان‌های فرعی متقاطع می‌شوند و بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. به‌عنوان مثال، مبارزه کاراکتر Rue با اعتیاد اهمیتی مشابه مبارزه جولز با بخشیده شدن از جانب مادرش دارد، یا دست و پنجه نرم کردن شخصیتی به نام Nate با روابطش بعد از اینکه از راز پدرش بو می‌برد، یا بحران هویت Kate همگی از تنش یکسانی برخوردارند.

یکی دیگر از شباهت‌های کلیدی میان سریال Euphoria ساخته Sam Levinson و فیلم Boogie Nights نحوه معرفی شخصیت‌ها در خلال داستان است. در فیلم Boogie Nights، ادی (Mark Wahlberg) پس از ترک تحصیل در مقطع دبیرستان، در تلاش برای ستاره شدن در دهه ۷۰ میلادی در شهر لس‌آنجلس، از خانه فرار می‌کند. اما در مسیر رسیدن به خواسته‌اش متوجه می‌شود که کسب شهرت بهای سنگینی دارد. تلاش ادی در خلال فیلم ما را با چندین شخصیت آشنا می‌کند که خواسته‌ها و جاه‌طلبی‌های مختلف‌شان به‌شیوه‌ای منفی تحت تأثیر غرایز انسانی قرار می‌گیرد. مشابه ادی در فیلم Boogie Nights، کاراکتر Rue در سریال یوفوریا بینندگان را با شخصیت‌های مختلف آشنا می‌کند. Rue به‌عنوان شخصیت مقدماتی در داستان چارچوبی یکپارچه ایجاد می‌کند که به ایجاد ارتباط میان داستان‌های فرعی در بستر یک داستان کلی کمک خواهد کرد.

سریال سرخوشی و فیلم مگنولیا آینه یکدیگر هستند و لحظاتی را، که از نظر بصری سورئال به‌نظر می‌رسند اما کاملاً بر واقعیات احساسی و روشن تکیه دارند، ادغام می‌کنند. به‌عنوان مثال، در فیلم مگنولیا، همخوانی آهنگی مشابه توسط همه شخصیت‌ها به‌نظر تصادفی می‌رسد و بارش قورباغه‌ها از آسمان در نقطه اوج داستان، در واقع، پایان تنش‌های احساسی فیلم را ارائه می‌دهد.

شباهت‌های میان سریال Euphoria و فیلم مگنولیا در فصل اول سریال و در اپیزودی به نام Shook Ones Part II به‌وضوح پدیدار می‌شود. سریال یوفوریا استفاده از قصه‌گویی و سبک به‌خصوص فیلم‌برداری را مدیون فیلم مگنولیا است. برداشت‌های طولانی و کلوزآپ‌ها، آمیخته با فراز و نشیب‌های دراماتیک بین داستان‌ها، صحنه‌هایی را به یاد می‌آورند که مستقیماً از Magnolia به قرض گرفته شده اند.

سریال سرخوشی از فیلم ماگنولیا تقلید نمی‌کند، بلکه به‌شیوه‌ای آشکارا از آنچه که در فیلم مگنولیا انجام شده الهام می‌گیرد و از آن برای شکل دادن به مسیر روایی خود استفاده می‌کند و چارچوب خود را شکل می‌دهد.

به همین ترتیب، فیلم‌های مگنولیا و Boogie Nights نیز آشکارا تحت تأثیر فیلم‌های تحسین‌شده‌ای مانند – و – به کارگردانی رابرت آلتمن (Robert Altman) هستند. سریال Euphoria، مانند بسیاری از داستان‌های بزرگ دیگر، وفادارانه و با صداقت به شخصیت‌هایش می‌پردازد. خطرات خلاقانه نمایش از یک واقعیت روایی که به‌وضوح تعریف شده متولد می‌شود و در ارائه خروجی چالش برانگیز و جذاب به مخاطبان مدرن نتیجه می‌دهد.

در نهایت، سریال  سرخوشی به‌واسطه تصویر بی‌پرده و فیلتر نشده‌ای که از نسل Z ارائه می‌دهد، مخاطبان مدرن را هشیار می‌کند. سریال Euphoria پیچیدگی‌های نوجوانان هزاره را به شیوه‌ای کاملاً غم‌انگیز زنده می‌کند و مبارزه برای رستگاری معنوی در دنیایی از گوشی‌های هوشمند و مشکلات نوظهور نشان می‌دهد. رسانه‌های اجتماعی و درگیری‌های احساسی و عاطفی میدان‌های جنگ غرق در خون نسلی هستند که باید از میان اطلاعات و داده‌های نادرست زیادی عبور کنند تا معنای واقعی را بیابند.

فضای بی‌نظیر و بسیار سبک و به‌شدت خام سریال سرخوشی شباهت‌های دراماتیک واضحی با فیلم‌های مگنولیا و Boogie Nights دارد. اما شباهت‌ها بسیار عمیق‌تر هستند، که در رویکرد شخصیت‌ها و عشق و برابری در هر داستان فرعی جان می‌گیرد. سریال Euphoria ساخته Sam Levinson با عشق خالص به شخصیت‌ها و هر یک از داستان‌هایشان غوغا می‌کند و برای هر طرفدار مشتاقی که می‌خواهد ریشه‌های این نمایش را کشف کند یا مشتاق روایت‌های گروهی جذاب‌تر در سبکی مشابه با سریال Euphoria باشد، فیلم‌های Magnolia و Boogie Nights نقطه شروع مناسبی هستند.