-
0/10
آیا بازی The Last of Us Part 1 ارزش تجربه کردن را دارد؟
سفر جوئل و الی در خرابه‌های آمریکا
بازی The Last of Us Part 1 در سال 2022 برای پلی استیشن 5 عرضه شد. سوال بسیاری از مخاطبین این است که آیا بازسازی این اثر تنها نه سال پس از عرضه بازی اصلی، ارزشش را داشت؟
بازی اصلی The Last of Us در ژوئن سال 2013 برای کنسول پلی استیشن 3 منتشر شد. این بازی با روایت ساختارشکن، گیم‌پلی درگیرکننده، و جلوه‌های بصری و صداگذاری فوق‌العاده، نظر کاربران و منتقدان را به خود جذب کرد. کمی بعد در سال 2014 نسخه‌ی ریمستر این بازی برای پلی استیشن 4 عرضه شد و همراه با آن، بسته‌ی الحاقی Left Behind هم برای هر دو کنسول در دسترس قرار گرفت. استودیوی ناتی داگ (Naughty Dog) در سال 2022، بازی The Last of Us Part 1 را برای پلی استیشن 5 منتشر کرد که یک بازسازی از نسخه‌ی اصلی است.
بازی The Last of Us Part 1 بهبودهایی مثل گیم‌پلی نرم و مدرن، جلوه‌های بصری فک برانداز، و گزینه‌های دسترسی متعدد را شامل می‌شود. این تغییرات باعث می‌شود تا The Last of Us از لحاظ فنی در کنار بازی‌های جدید قرار بگیرد. اما شاید برای‌تان سوال پیش بیاید که آیا این بازی ارزش خرید برای بار سوم را دارد؟ حتی شاید از مخاطبان سریال The Last of Us هستید که می‌خواهید در مورد تجربهی این بازی، تصمیم گیری کنید.
بررسی کوتاه بازی The Last of Us Part 1
اگر چه بازی اصلی The Last of Us در سال 2013 حسابی گیمرها را شیفته‌ی خود کرد، اما پیشرفت تکنولوژی باعث می‌شود تا حتی شاهکارهای دنیای گیم هم پس از مدتی، تاریخ گذشته به‌نظر برسند. مخصوصا وقتی که بازی The Last of Us Part II در سال 2020 منتشر شد و استانداردهای جدیدی را برای بازی‌های ویدیویی تعریف کرد. قسمت دوم این بازی، هفت سال پس از بازی اصلی منتشر شد و همین اختلاف زمانی باعث می‌شود تا شاهد تفاوت فنی فاحشی بین این دو قسمت باشیم. پس چه چیزی بهتر از این‌که یک بازسازی از قسمت اول، سعی کند تا خودش را به استانداردهای قسمت دوم برساند؟
پیشرفت گرافیک و انیمیشن، واضح‌ترین تغییرات بازی The Last of Us Part 1 نسبت به بازی اصلی هستند. این بازی از نظر جلوه‌های بصری درست در کنار قسمت دوم قرار می‌گیرد. البته چه حیف با این‌که Part 1 فقط برای کنسول نسل نهمی پلی استیشن 5 منتشر شد اما از فناوری ری تریسینگ استفاده نمی‌کند. از طرفی انیمیشن‌های این بازی کاملا با دست بازسازی شده‌اند و همان سکانس‌های قدیمی، می‌توانند ضربه‌ی متفاوتی را به بازیکن وارد می‌کنند. همین‌طور استفاده از صدای سه بعدی باعث می‌شود تا گیم‌پلی عمیق‌تر و هیجان انگیزتر باشد. البته فراموش نکنید که این بازی از قابلیت‌های دسته‌ی دوال سنس هم پشتیبانی می‌کند.
بازی The Last of Us Part I با این‌که قابلیت‌هایی مثل دراز کشیدن یا جاخالی دادن از قسمت دوم را به قسمت اول اضافه نمی‌کند، اما گیم‌پلی بسیار لذت بخش‌تری را نسبت به بازی اصلی ارائه می‌دهد. استفاده از تکنولوژی موشن مچینگ باعث شده تا حرکات و انیمیشن‌های جوئل بسیار واقع گرایانه‌تر و در نتیجه نرم‌تر باشد. مبارزات تن به تن هم دستخوش بهبودهایی نسبت به بازی اصلی است.
بزرگ‌ترین مشکل بازی اصلی یعنی هوش مصنوعی، تا حد زیادی در بازی The Last of Us Part 1 بهبود دارد. دشمنان انسان در بازی گاها سعی می‌کنند تا از تیرهای‌تان جاخالی دهند. بر خلاف بازی اصلی که ارتباط بین انسان‌ها بسیار محدود بود، این‌جا دشمنان دائما با هم در ارتباط هستند. آن‌ها هر چند لحضه یک‌بار از هم‌دیگر آمار می‌گیرند تا مطمئن شوند که اوضاع رو به راه است. یا در هنگام مبارزات سعی می‌کنند تا از جهات مختلف یا پشت سرتان به شما حمله کنند. رفتار هم تیمیها هم خیلی بهتر از بازی اصلی است. بر خلاف بازی اصلی، این‌جا هم تیمیها در مبارزات و کشتن دشمنان، خیلی به بازیکن کمک می‌کنند.
البته هوش مصنوعی هنوز هم با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند و گاهی اوقات رفتار دشمنان با باگ مواجه می‌شود. برای مثال در موارد خیلی کم فقط در یکی از مکان‌های بازی، حتی وقتی پشت دیوار پنهان هستید هم دشمن از مکان دقیق‌تان مطلع است. یا باز هم در چند مورد خیلی کم، دشمنان از حرکت می‌ایستند و رفتارشان متوقف می‌شود. سپس بعد از این‌که بازیکن به دشمن نزدیک شود، آن دشمن هم به روال عادی خودش برمی‌گردد. از طرفی هوش مصنوعی هم تیمیها در مخفی کاری هنوز هم همچون بازی اصلی خنده‌دار است. شخصیت‌ها بدون در نظرگیری جایگاه دشمن، بی دلیل برای خودشان این‌طرف و آن‌طرف می‌روند. البته این قضیه اختلالی در گیم‌پلی ایجاد نمی‌کند. اما انتظار می‌رفت تا این مشکلات در ریمیک برطرف شوند چرا که در Part II هم چنین مشکلاتی وجود نداشت.
عملکرد آلوده‌ها هم کاملا بر اساس رفتار آن‌ها در بازی The last of Us Part II بازسازی شده است. استاکرها دیگر برخلاف بازی اصلی، بی دلیل برای خودشان در حال دویدن نیستند. آن‌ها همچون Part II برنامه ریزی دقیقی در رفتارشان وجود دارد و سعی می‌کنند مخفی شوند و ناگهان به بازیکن حمله کنند. از طرفی کلیکرها را داریم که از بازی اصلی هوشمندتر هستند. آن‌ها هر چند ثانیه از خودشان صدای کلیک در می‌آورند و اگر بازیکن نزدیک‌شان باشد، جای او را شناسایی می‌کنند. در حالی که در بازی اصلی فقط در موقعیت‌های خیلی خطرناک، صدای کلیک‌شان در می‌آمد. بلودرها هم همچون Part II ممکن است ناگهان به سمت بازیکن بدوند و حمله‌ور شوند.
این موارد چکیده‌ای از تغییرات بازی The Last of Us Part 1 نسبت بازی اصلی هستند که ارزش این ریمیک را چند برابر می‌کند. هرچند برخی مشکلات مثل همان مشکلات هوش مصنوعی، یا اسم نداشتن دشمنان برخلاف بازی Part II، به این ریمیک ضربه می‌زند و اجازه نمی‌دهد تا به بیشترین پتانسیل خود دست یابد.
مدت زمان بازی The Last of Us Part 1
ماجراجویی جوئل (Joel) و (Ellie) در آمریکای اخر‌الزمانی، تقریبا 15 ساعت طول می‌کشد. البته بازی از ارزش تکرار بالایی برخوردار است و از طرفی، آیتم‌های زیادی برای پیدا کردن از جمله گردنبند فایرفلای‌ها و کامیک بوک‌ها در بازی وجود دارد. اگر این آیتم‌ها را در دور اول بازی پیدا نکردید، به کمک بخش انتخاب چپتر تقریبا 20 ساعت طول می‌کشد تا این کارها را انجام دهید.
بازی The Last of Us Part 1 همچنین میزبان بسته‌ی الحاقی The Last of Us: Left Behind هم هست. این کمپین، داستان الی و دوستش رایلی (Riley) را پیش از وقایع بازی، تعریف می‌کند. این بسته‌ی الحاقی هم دقیقا همچون بازی اصلی، مخاطب را غرق در خود می‌کند. تقریبا بین دو تا سه ساعت برای اتمام Left Behind و کسب آیتم‌های بازی، زمان مورد نیاز است.
قیمت
بازی The Last of Us Part 1 در حال حاضر به صورت انحصاری برای کنسول پلی استیشن 5 با قیمت 69.99 دلار به فروش می‌رسد. این بازی در تاریخ 3 مارس (12 اسفند) بالاخره برای رایانه‌های شخصی هم منتشر، و این‌بار با قیمت 59.99 دلار عرضه می‌شود.
نظر بازیکنان در مورد بازی The Last of Us Part 1 چیست؟
یک تجربهی به یاد ماندنی که داستان‌گویی در بازی‌های ویدیویی را برای همیشه تغییر داد – Alpay Dedezade
هر چند وقت یک‌بار اثری منتشر می‌شود که دید شما را برای همیشه نسبت به داستان‌ها تغییر می‌دهد. بازی The Last of Us هم یکی از همین آثار است. بازی‌ای که با داستان سنجیده و فکر شده، موضوع حساس، و گروهی از شخصیت‌های به یاد ماندنی، صنعت بازی‌های ویدیویی را یک قدم به جلو می‌برد. ذره به ذره‌ی این داستان، از ابتدا تا انتها مخاطب را متزلزل و مجذوب خود می‌کند. شما در تمام طول مسیر با جوئل و الی همراه هستید، نمی‌دانید چه چیزهایی روبرو‌ی‌تان قرار دارد و آرزو می‌کنید تا در نهایت همه چیز به خوبی تمام شود. برای افرادی که هنوز این اثر را تجربه نکرده‌اند، نسخه‌ی ریمیک بازی The Last of Us Part 1 روی کنسول پلی استیشن 5 بدون شک بهترین روش برای تجربهی این اثر شاهکار است تا بببیند این همه تعریف و تمجید برای چیست.
یک رولرکوستر احساسی در لحضه به لحضه – Gabrielle Castania
توجه و ستایش بازی The Last of Us از زمانی که برای بار اول منتشر شد تاکنون بسیار افزایش یافته است. این داستان یک چرخش جدید بر داستان‌های آخر‌الزمانی است که از اواخر دهه 2000 و اوایل دهه 2010 بر دنیای رسانه حاکم شد. با این تفاوت که این بازی با آب و تاب بیشتر، خودش را بالاتر از سایر داستان‌های آخر‌الزمانی قرار می‌دهد. شخصیت‌ها و داستان بازی The Last of Us Part 1 به زیبایی بر دل‌تان می‌نشید. به نحوی که ممکن است از ابتدای بازی، تا لحضه‌ای که تیتراژ نهایی پخش می‌شود، یک‌سره اشک بریزید. این بازی، اثری است که بعد از اتمام آن دل‌تان می‌خواست آن را فراموش می‌کردید و می‌توانستید باز هم آن را برای بار اول تجربه کنید.
یک تجربهی ارتباطی – Keitha Sims-Kobra
شاید کمی عجیب به‌نظر برسد اگر بگویم تجربهی بازی The Last of Us به صورت گروهی بهتر است. مخصوصا با توجه به این‌که چقدر گاهی اوقات در این بازی احساس تنهایی می‌کنید. بعضی از لحضه‌های این بازی را واقعا بهتر است با فردی دیگر به اشتراک بگذارید. چه می‌خواهد صحنه‌های به شدت احساسی باشد، یا برخی از اتفاقات خنده‌دار در گیم‌پلی. تجربه این اثر در کنار فردی دیگر، ارزش آن را چند برابر می‌کند. حتی اگر دل‌تان نمی‌خواهد که کسی گریه کردن شما را ببیند. به هر حال The Last of Us در مورد ارتباط بین انسان‌هاست. مگر نه؟
نظر شما درباره‌ی مواردی که ذکر کردیم چیست؟ فکر می‌کنید بازی The Last of Us Part 1 ارزش بازسازی و عرضه برای بار سوم را داشت؟
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید