نقد و بررسی بازی It Takes Two

شاید نگاه It Takes Two به مقوله‌ی طلاق چندان عمیق و منطقی نباشد، اما همان دیدگاه کودکانه‌ی بازی چنان تناسب فوق‌العاده‌ای با فضا و گیم‌پلی آن دارد که کمتر ذهن شما را درگیر سطحی بودنش می‌کند. کودی و می برای بازگشت نزد دخترشان مسیری بسیار طولانی طی می‌کنند و نقاط مختلفی چون انبار قدیمی خانه تا فضا و اسباب‌بازی زیبابین رز و ساعت کوکوی خراب می را پشت سر می‌گذارند. تقریبا هر بار که دکتر حکیم ظاهر می‌شود، ابزاری در اختیار کودی و می‌گذارد که برای ادامه‌ی مسیر کلیدی است؛ این ابزارها نه تنها نقش پررنگی در مکانیک‌های گیم‌پلی آن مرحله دارند، بلکه دربرگیرنده‌ی مفهوم یا سمبلی از رابطه‌ی زناشویی هم هستند تا به کودی و می یادآوری کنند که چه چیزهایی را فراموش کرده‌اند. برای مثال در یک مرحله از بازی که داخل یک گوی برفی جریان دارد، دکتر حکیم دو سر مثبت و منفی آهنربا را به کودی و می می‌دهد که هم یادآور کشش این دو به یکدیگر است و هم ابزاری فوق‌العاده برای پیش‌روی در این دنیای سرد و یخی.

It Takes Two از زمانی که کنترل کودی و می را در اختیار شما و هم‌بازی‌تان می‌گذارد، بمبارانی از خلاقیت و طراحی مراحل فوق‌العاده را به سمتتان نشانه می‌گیرد که لحظه‌ای از نفس نمی‌افتد و هرگز هم خسته‌کننده نمی‌شود. کارگردانی مراحل و نوع طراحی پازل‌ها و سکوبازی، هماهنگی بی‌نظیری میان دو بازیکن رقم می‌زند و آنها را مجبور می‌کند که برای پیش‌روی در بازی، دائما با یکدیگر همکاری و مکالمه کنند. پیاده‌سازی مکانیک‌های پلتفرمینگ بسیار مناسب و قابل‌اطمینان است که تجربه‌ای لذت‌بخش و بی‌دردسر را به وجود آورده. جوزف فارس و استودیوی Hazelight چنان لحظه‌به‌لحظه‌ی این بازی را با خلاقیت پر کرده‌اند که در طول تجربه‌ی ۱۰ الی ۱۲ ساعته‌ی It Takes Two، حس می‌کنید چند بازی سرگرم‌کننده را یکجا انجام داده‌اید. نقطه‌ای از بازی، کفش‌های ضدجاذبه و دستگاه تغییر سایز در اختیارتان قرار می‌گیرد تا در فضا با یک میمون فضانورد بجنگید و در نقطه‌ای دیگر، باید با میخ و چکش راهتان را درون جارو برقی خراب و عصبانی خانه باز کنید. مکانیک‌ها و ابزارهایی که بازی به بازیکنان می‌دهد، پیش از آن که خسته‌کننده شوند با نمونه‌های جدید و چالش‌های جذاب دیگر جایگزین می‌شوند و گیم‌پلی بازی حس تازگی خود را تا انتها حفظ می‌کند. گوشه به گوشه‌ی دنیاهای متنوعی که پا در آنها می‌گذارید، فعالیت‌های بامزه و مینی‌گیم‌های هیجان‌انگیزی پیدا می‌شود که تاثیری در پیشبرد مراحل ندارند، اما می‌توانند کاری کنند که تا مدتی کلا بیخیال ادامه‌ی بازی شوید و با هم‌‌تیمی خود دیوانه‌بازی دربیاورید. It Takes Two همچون یک ترن هوایی پرسرعت است که ترسی از پا گذاشتن به عجیب‌ترین و دیوانه‌وارترین جاهای ممکن هم ندارد. تنها جایی که می‌توانید وسط یک بازی پازل-پلتفرمر، به کلی تغییر فاز دهید و به سبک بازی‌های فایتینگ با یک سنجاب نظامی بی‌اعصاب بر فراز هواپیمایی که بال‌هایش از شرت کاراکتر اصلی درست شده بجنگید، همینجاست.