نقد فیلم Kraven The Hunter – کریون شکارچی
گامی مثبت اما ناکافی
در نقد فیلم Kraven The Hunter میخواهیم به جدیدترین اثر سونی پیکچرز نگاهی انداخته و ببینیم لایق چنین سرنوشت تلخی بوده است یا خیر.
پس از اینکه فیلمهای Morbius و Madame Web اکران شده و هر دو بسیار ضعیف ظاهر شدند، عملکرد سونی پیکچرز بعنوان سازندهشان زیر سوال رفت. طرفداران نمیتوانستند درک کنند استودیویی مثل سونی که امکانات زیادی در اختیار داشته و اصلاً هم مجموعه کوچکی نیست، چطور به ساخت آثار ضعیف و سخیفی مثل مادام وب چراغ سبز نشان داده و از همه مهمتر، آنها را روی پرده نقرهای آورد تا برندش را خدشهدار کند؟ نتیجه این اقدامات حتی روی مجموعه فیلمهای ونوم تاثیر منفی گذاشت و Venom: The Last Dance بسیار کمتر از حد انتظار فروخت.
با رخ دادن این اتفاقات، همه نگاهها به سمت فیلم Kraven the Hunter رفت؛ زیرا تقریباً تمام کارشناسان و طرفداران به این نتیجه رسیده بودند که عملکرد اثر مزبور نقشی مستقیم در تعیین سرنوست SSU خواهد داشت. همین اتفاق هم رخ داد و وقتی مشخص شد اولین فیلم اختصاصی کریون به یک شکست بزرگ تبدیل میشود، خبری تقریباً رسمی به گوش رسید مبنی بر اینکه سونی پیکچرز فعلاً دست نگه داشته و نمیخواهد فرنچایز SSU را ادامه دهد؛ خبری که از قضا باعث شد اکثر طرفداران خوشحال شده و دیگر مجبور نباشند فیلمهای بیکیفیت ابرقهرمانی را تحمل کنند.
فیلم Kraven The Hunter با نمایش زمان حال آغاز میشود. شخصیت اصلی با نقش آفرینی ارون تیلور جانسون (Aaron Taylor-Johnson) به یک زندان در روسیه نفوذ میکند تا روسای یکی از گروههای خلافکاری را به قتل برساند. پس از این اتفاق، داستان به گذشته رفته و نشان میدهد چطور به قدرتهای ابرانسانی خود دست یافته و از همه مهمتر، رابطه صمیمانه او با برادرش و رابطه سرد او با پدرش را پایه ریزی میکند.
معمولاً نقدها را با نگاهی به فیلمنامه آغاز میکنم اما در نقد فیلم Kraven The Hunter ترجیح میدهم اول از همه به سراغ جلوههای ویژه و صحنههای اکشن بروم؛ دلیلش هم ضعفهایی است که در همان دقایق ابتدایی خودنمایی میکند. وقتی شخصیتها برای شکار به تانزانیا میروند، استفاده از پرده سبز برای نمایش دشت به وضوح قابل مشاهده است. این ضعف در زمان مواجهه با شیر افسانهای و پلنگ هم خودنمایی میکند. حتی در صحنه تعقیب و گریز برای نجات دیمیتری که از معدود صحنههای هیجان انگیز فیلم است، استفاده از نسخه جلوههای ویژه آرون تیلور جانسون (در زمان فرود آمدن از ساختمان) توی ذوق میزند.
فیلم Kraven The Hunter در مقایسه با آثاری مثل Morbius و Madame Web حتی Venom: The Last Dance از لحاظ کیفیت کلی یک قدم رو به جلو و مثبت به شمار میرود اما این قدم کافی نبوده و نتوانست آن را نجات دهد. فیلمهای پیشین SSU در زمینه فیلمنامه میلنگیدند و این لنگیدن به قدری افتضاح بود که حس میکردیم فردی بدون داشتن تجربه و مهارت لازم دست به قلم شده است. در فیلم کریون شرایط کمی بهتر شده است.
تیم نویسندگی که از سه نفر تشکیل شده، سعی کردند تمرکز فیلمنامه را روی اعضای خانواده کریونوف قرار داده و نشان دهند چه رابطهای میانشان وجود دارد. در اینجا با دو برادر حمایتگر ملاقات میکنیم که سعی دارند تحت تاثیر تعالیم پدرِ خلافکار خود قرار نگرفته و در مسیری قدم بگذارند که دوست دارند. همچنین نگاهی گذرا به یک مادر مظلوم داریم که قربانی تصمیمات پدر شده و مرگ او تاثیری منفی روی فرزندان خانواده میگذارد. دیدن چنین چیزهایی در فیلمی که محصول سونی پیکچرز است، نوید بخش بوده اما روابط خانوادگی کریونوفها در ادامه اهمیت خود را از دست داده و کمرنگ میشود.
دلیلش هم حضور شخصیتهایی است که در واقع باید حذف میشدند. فیلمنامه نویسان میتوانستند راینو و فارنر را بطور کامل حذف کرده و تمرکز بیشتری را روی اعضای خانواده کریونوف قرار دهند. در ابتدای فیلم متوجه میشویم که سرگی و دیمیتری (به خصوص سرگی) رابطه نزدیکی با مادر خود داشتهاند اما چیز زیادی از مادر نشان داده نشده و همین موضوع باعث میشود نزدیکی سرگی و مادرش برای ما قابل لمس نباشد.
این حرف پیرامون رابطه پسران و پدر بی رحم خانواده هم صدق میکند. هیچ کدامشان بطور مناسب پرداخت نشده و درک درستی از دلیل رفتارهایشان پیدا نمیکنیم. حتی گاهی اوقات رفتارهایی را از سوی شخصیتها میبینیم که خلاف منطق هستند؛ برای مثال، کریون علیرغم وابستگی به برادر تصمیم میگیرد او را ترک کرده و تنها سالی یکبار سر بزند! البته اگر داستان را با دقت بیشتری بررسی کنید، به موارد سوال برانگیز بیشتری برخورد میکنید. این موارد دست به دست هم میدهند تا اتفاقاتی که در انتها رخ میدهند، آنطور که باید و شاید شوکه کننده و تاثیرگذار نباشند.
موردی بعدی که میتواند برای مخاطبان، به خصوص طرفداران کمیک بوکی آزادهنده باشد، تغییر پیشینه و ماهیت شخصیتها است؛ اقدامی که در فیلمهای پیشین SSU بازخوردهای منفی زیادی را دریافت کرده بود. سونی پیکچرز طی سالهای گذشته سعی کرد ونوم و موربیوس را به عنوان یک ضدقهرمانِ دوست داشتنی به تصویر بکشد و این سیاست در قبال کریون هم اتحاذ شده است. او در فیلم Kraven The Hunter به خطوط اخلاقی خود پایبند بوده و حتی محافظت محیط زیست است.
در حالی است که کریون در کمیک بوکها به عنوان یک شکارچی بیرحم و خشن به تصویر کشیده که حیوانات و انسانها را برای لذت شکار میکند. اتفاقی مشابه برای کالیپسو و راینو رخ داده است. کالیپسو در کمیک بوکها یک جادوگر بوده که از اقدامات خشونت بار کریون لذت میبرد و حتی او را به سمت انجامشان سوق میدهد. در اینجا، به یک وکیل خوش قلب تبدیل شده که برای برقراری عدالت گام میبردارد! بماند که این وکیل در لحظه حساس به یک قاتل بالفطره تبدیل میشود. راینو هم که معمولاً یک خلافکار بی کله است، اینجا به فردی باهوش تبدیل شده که میخواهد یک امپراتوری برای خود راه بیاندازد.
سونی پیکچرز میتوانست با کاهش تعداد شخصیتها و تمرکز بیشتر روی شخصیتهای مربوط به خانواده کریونوف، یک داستان منجسم و تاثیرگذارتر را به نمایش بگذارد اما حضور راینو و فارنر بعنوان آنتاگونیست جلوی رخ دادن این اتفاق را گرفت. حتی صحنههای اکشن که خوشبختانه اینبار خشونت بار هستند و عملکرد قابل قبول آرون تیلور جانسون و راسل کرو (Russell Crowe) نمیتوانند فیلم Kraven The Hunter را از افتادن در دره فراموشی نجات دهند؛ اتفاقی که احتمالاً باعث میشود کریون را تا سالها در قالب لایو اکشن روی پرده نقرهای نبینیم.
- عملکرد قابل قبول آرون تیلور جانسون و راسل کرو
- صحنه تعقیب و گریز
- تلاش برای ارائه یک پیشینه درام
- حضور شخصیتهای متعدد
- عدم تمرکز کافی روی رابطه کریون و مادرش بعنوان محرک اصلی
- عدم تمرکز کافی روی روابط اعضای خانواده کریونوف
- جلوههای ویژه آزاردهنده و غیر قابل باور در برخی صحنهها
- تغییر پیشینه شخصیتها
- نبرد پایانی میتوانست بهتر باشد
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید