نقد فیلم Last Night in Soho – دیشب در سوهو

فیلم Last Night in Soho یکی از مورد انتظارترین فیلم‌های سال ۲۰۲۱ میلادی بوده که اگر بگوییم مایوس‌مان نکرده، در رده‌ی چندان بالایی از جنبه‌ی محتوایی نیز قرار ندارد.

فیلم دیشب در سوهو ایده‌ی جذابی از نظر داستانی دارد؛ از آن مدل طرح‌های داستانی که به شدت به مذاق کارگردان‌های حاذق دنیای سینما مثل دیوید لینچ خوش می‌آید. با این وجود در گیر و دارِ برخی از ایراداتی قرار می‌گیرد که اسم‌شان را می‌توان گفت ایراداتی که از همان بدوِ شکل‌گیری ایده در سرِ کارگردان به وجود می‌آید؛ یک مدل ایرادات به ظاهر مادرزادی!

دیشب در سوهو اثری است که هم می‌خواهد شبیه به یک فیلم کلاسیک ژانر وحشت باشد و هم ۱۸۰ درجه مخالفِ آن در سمت مقابل؛ یعنی یک فیلم امروزی و مدرن که در میان قاب‌های متعددِ رنگارنگ، دل‌فریبی کند. البته این مسئله تنها به بخش فنی مرتبط نبوده و حضور دو بازیگر به نام‌های توماسین مک‌کنزی و آنیا تیلور جوی در این فیلم نیز در همین راستاست که مخاطب را به این فیلم مجذوب کند. شرحِ گوشه‌ای از داستان زندگیِ یک طراح فشن به اسم الوئیز می‌توانسته هیجان‌انگیز و با سرعت بیشتری روایت شود، اما فیلم‌ساز به رسم فیلم‌های کلاسیک پله پله و به آرامی مخاطب را با این شخصیت آشنا می‌کند. پروسه‌ی شناختِ الوئیز به درستی انجام می‌شود، اما کند روایت شدن داستان از یک طرف، شلخته روایت شدن قصه از طرفی دیگر موجب می‌شود تا تمرکز حواس بیننده از ماجرا پرت شود.

داستان فیلم دیشب در سوهو با یک غافل‌گیری در زمانی درست و به‌جا، سناریو را نجات می‌دهد. نیمی از فیلم با پلان‌های حوصله‌سربر در ابتدا پر شده، اما حوادث در دقایق تقریبا پایانی با سرعت دیوانه‌واری پشت سر هم رقم می‌خورند و اینبار بیننده که ما باشیم از تماشای رویدادها لذت می‌بریم. سناریو هر اندازه در نیمه‌ی ابتدایی فیلم عیب و ایراد از خود نشان می‌دهد، در نیمه‌ی دوم فیلم جبران می‌کند، اما آیا این مسئله کافیست برای جذب یک بیننده به اثری که در ژانر وحشت طبقه‌بندی می‌شود؟

فیلم دیشب در سوهو به جز چند المان ساده، عنصر دیگری ندارد که بخواهد با توسل به آن، ما را به شدت بترساند. علنا طبقه‌بندی کردنِ فیلم در ژانر وحشت، شوخی لفظی زشتی بوده که با ما انجام شده. این اثر توانِ القای استرسی هر چند درونی و ساده را نیز ندارد، چه برسد به این‌که یک مخاطب را از جای خود بلند کرده و بترساند. قطع به یقین فیلم دیشب در سوهو اثر ترسناکی به هیچ رقم نیست اما جنایی چرا. اگر اشل کلیِ فیلم‌نامه روی این مسئله استوار می‌شد که یک جنایت، عاملی باشد برای وسوسه کردن مخاطب به تماشای داستان، حتما می‌توانستیم از این فیلم به نیکی یاد کنیم.