نقد فصل دوم سریال Love, Death and Robots – عشق، مرگ و ربات‌ها

از جنبه‌ی بداعت و نوآوری همچنان سریال Love, Death and Robots یک اثر به‌دردبخور و تماشایی است. سناریونویس‌ها همچنان ایده‌های دیدنی در ذهن دارند. هر چند برخی از اتفاقاتی که در هشت اپیزود فصل دوم می‌بینیم به نظر می‌رسد اورجینال نیستند. برای مثال محتوای داستانیِ اپیزود پنجم به اسم «علف‌زار بلند» شباهت بی‌حد و اندازه‌ای به رمان استیون کینگ به اسم «در میان علفزار بلند» (In the tall Grass) دارد اما در هر صورت شیوه‌ی روایت متفاوت است. در مثالی دیگر می‌توان به اپیزود هفتم یعنی «کابین نجات» (Life Hutch) اشاره کرد که تقریبا یاد و خاطره‌ی فیلم Alien را زنده می‌کند. همچنین از شباهت دنیای دیستوپیای سایبرپانکی اپیزود سوم به اسم Pop Squad به بلید رانر نیز نباید غافل ماند. از فصل اولی که سر تا پایش کاملا اصیل و اورجینال بوده، انتظار بیشتری می‌رفت تا در فصل دوم داستانک‌های اصیل‌تری را مشاهده می‌کردیم.

سریال عشق، مرگ و ربات‌ها هر چه نباشد، همچنان واقع‌گرایانه است و در پسِ قاب‌های انیمیشنی و کارتونی، واقعیتِ تلخی همچنان به صورت بارز به چشم می‌آید

اگر بخواهیم به پیچیدگی فیلم امتیاز دهیم، قطع به یقین فصل دوم سریال Love, Death and Robots مایوس‌مان می‌کند. هشت داستان جدید را با هجده اپیزود فصل اول مقایسه کنید که ما در پایان هر قصه مات و مبهوت تیتراژ پایانی را تماشا می‌کردیم. لنگه‌ی آن قصه‌های قدیمی نظیر زیما بلو در فصل دوم نه تنها مشاهده نمی‌شود، بلکه قصه با روایتی صاف و ساده حوصله‌ی ما را سر می‌ببرد. با این اوصاف فصل دوم هر اندازه در این مورد ضعف نشان می‌دهد، همچنان در یک مولفه به شدت قوی عمل می‌کند.

سریال عشق، مرگ و ربات‌ها هر چه نباشد، همچنان واقع‌گرایانه است و در پسِ قاب‌های انیمیشنی و کارتونی، واقعیتِ تلخی همچنان به صورت بارز به چشم می‌آید. البته در این مورد باید از اپیزودِ ششم که قصه‌‌ای در باب کریسمس برای‌مان تعریف می‌شود فاکتور گرفت. در سایر اپیزودها در آینده‌ی دور و شاید هم نزدیک شاهد برخی حوادثِ داستانی باشیم. شاید ما هم روزی در منزلِ خودمان با یک رباتِ نظافت‌چیِ قاتل سر شاخ و در بدترین حالت کشته شویم! اینکه در این سریال انیمیشنی از واقعیتی تلخ در آینده حرف زده می‌شود و یک آخرالزمان تاریک انتظارمان را می‌کشد، همچنان داستان می‌تواند کاری کند که به فکر فرو رویم. کاری که سریال آینه سیاه (Black Mirror) در هر اپیزود با مخاطبش انجام مي‌دهد.