اولین نگاه به بازی Marathon | گام جدید بانجی در مسیر پرچالش

یکی از دغدغه‌های اصلی بازیکنان در رابطه با بازی Marathon، بحث قیمت‌گذاری و مدل درآمدزایی آن است. در واقع، به گفته بانجی، ماراتن یک بازی رایگان نیست و برای تجربه آن، حتما باید آن را خریداری کنید. در حقیقت، تیم سازنده مدعی است که ماراتن در حد یک بازی پریمیوم بوده و به همین خاطر، نیاز است تا در قالب یک اثر پولی به بازار عرضه شود. این در حالی است که بسیاری از بازی‌های شوتر و اکسترکشن امروزی به طور رایگان در دسترس بازیکن‌ها قرار دارند. البته، هنوز قیمت دقیق بازی مشخص نیست، اما بازی از عناوین ۷۰ دلاری ارزان‌تر خواهد بود. طبق پیش‌بینی بسیاری از تحلیلگرها و اینسایدرها، این بازی احتمالا مشابه اثر موفق Helldivers 2 با قیمت ۴۰ دلار راهی بازار شود. 

جدا از بحث قیمت فروش بازی، مدل درآمدزایی بازی نیز بسیار بحث‌برانگیز بوده است. ماراتن دقیقا مشابه عناوین شوتر استخراج محور فعلی، از سیستم بتل پس و محتواهای فصلی بهره می‌برد. قیمت بالای بازی در کنار مدل درآمدزایی سرویس‌محور آن می‌تواند بازیکنان زیادی را به چالش بکشد، به‌ویژه آن‌هایی که با موضوع پرداخت هزینه برای محتوای اضافی از جمله بسته‌های الحاقی به‌شدت حساس هستند. البته، چنین موردی برای آثار بانجی چندان هم عجیب نیست. به عنوان مثال، در بازی Destiny 2 بازخوردهای متفاوتی در رابطه با هزینه‌های جانبی مطرح شده بود و چه بسا به عقیده بسیاری از افراد، نسخه اصلی بازی باید به طور رایگان عرضه می‌شد. البته، بانجی همواره سعی بر این دارد که با تأکید بر ارزش محتواهایی که هر فصل جدید به همراه می‌آورد، نظر مثبت هوادارها را به خود جلب کند.

به گفته جو زیگلر، کارگردان بازی، تعریف هر شخص از قیمت مناسب، متفاوت است. با این وجود، شاید ارزش واقعی و قیمت مناسب برای بازی را بتوان این گونه تعیین کرد که بعد از گذشت چند ماه، بتواند گیمر را غرق در خود کرده و او را تا حتی سال‌ها به خود سرگرم کند. در واقع، ممکن است که برخی از گیمرها از تجربه Marathon در زمان عرضه لذت ببرند، حتی اگر تنها شش شخصیت قابل بازی و سه نقشه داشته باشد که تا حدودی منطقی است. در عین حال، برای بسیاری از طرفداران قدیمی یا بازیکنان تازه‌وارد، شاید این مورد قابل قبول نباشد؛ چرا که از نظر آن‌ها، بازی فارغ از سبک بصری خاص خود، نوآوری چندانی هم ندارد و از نظر محتوا بسیار ضعیف‌تر از رقبا است.

این گفته شاید کمی سخت‌گیرانه به نظر برسد، اما واقعیت این است که تجربه سال اول بازی Destiny 1 هم دقیقاً چنین حال‌وهوایی داشت؛ روایت داستانی کم‌رمق، گیم‌پلی رضایت‌بخش که درگیر طراحی و اهداف تکراری مأموریت‌ها بود، سیستم جناحی بی‌برنامه و روند پیشرفت ساده برای شخصیت‌ها که همگی لطمه بزرگی به بازی وارد کرده بودند. نکته مهم این است که بانجی می‌تواند تا هر زمان درباره پروسه ساخت بازی صحبت کند و با مشارکت بازیکن‌ها و دریافت بازخوردهای آن‌ها، روند توسعه را تکمیل کند، اما دریافت پول از بازیکنان آن هم در حالی که آن‌ها عملاً نقش یک تستر را برای تیم سازنده ایفا می‌کنند، جای تأمل دارد!