-
0/10
نمی‌دانم چه کسی ایده‌ی بازسازی دوباره بازی‌های قدیمی را مطرح کرد ولی همین باعث شد که عناوین بازسازی شده‌‌ای مثل Crash Bandicoot N.Sane Trilogy و Resident Evil 2 بتوانند سود خوبی برای ناشرانشان به وجود بیاورند. بازی‌های زیادی در این صنعت وجود داشته که پتانسیل بازسازی و بازنگری شدن را دارند. بازی MediEvil تقریبا فراموش‌شده بود اما سونی بعد از دیدن موفقیت‌های بازسازی عناوینی مثل Crash Bandicoot یا Spyro the Dragon به فکر بازسازی این عنوان افتاد. هر چند که متاسفانه MediEvil سال ۲۰۱۹ آن بازسازی مدرنی که دنبالش بودیم نیست.
MediEvil در واقع نام اثری‌ست که سال ۱۹۹۸ برای کنسول پلی‌استیشن منتشر شده بود. این بازی توسط استودیو کمبریج سونی که بعد‌ها نامش به Guerrilla Cambridge تغییر نام پیدا کرد، ساخته شد. MediEvil برای زمان خود یک اثر زیبا و جالب به حساب می‌آمده است. موفقیت این بازی باعث شد که نسخه‌ی دوم آن هم ساخته شود. شاید MediEvil در زمان خود یک اثر خوب و جذاب محسوب می‌شده، اما متاسفانه باید در اول این بررسی بگویم که MediEvil سال ۲۰۱۹ با داشتن مشکلاتی مانند نبود چک‌پوینت، مکانیک مبارزات، گلیچ و باگ باعث می‌شود، بازیکن نتواند آن‌طور که می‌خواهد با بازی ارتباط برقرار کند.
داستان بازی MediEvil با تمام سادگی و طنز کودکانه‌اش، دوستی‌داشتنی است
داستان بازی MediEvil با تمام سادگی و طنز کودکانه‌اش، دوستی‌داشتنی است. سِر دنیل فورتسکیو (Sir Daniel Fortesque) یک کاپیتان وفادار به کشورش در نبرد با ارتش جادوگری به نام زاروک (Zarok) بر اثر اصابت تیر به چشم سمت چپش، جان خود را همان اول جنگ از دست می‌دهد. حال بعد از گذشت نزدیک به ۱۰۰ سال از این واقعه، زاروک با استفاده از جادوی سیاه، مردگان سرزمین گالومیر (Gallowmere) را زنده می‌کند. سر دنیل هم که حالا تبدیل به یک اسکلت شده هم بیدار می‌شود و بار دیگر به مبارزه با زاروک می‌رود.
همان‌طور که گفتم، کلیت داستان بازی ساده است ولی تمام المان‌های یک داستان خوب را دارد. سر دنیل در این راه رشد می‌کند و در ماجراجویی جدیدش با سلاح‌های جدیدی آشنا می‌شود. در واقع چهره‌ی جالب و انیمیشنی که برای او طراحی کرده‌اند، ناخودآگاه طنز بازی را زیاد می‌کند. با این که سر دنیل فک ندارد، ولی صحبت کرده و با این که گوشت در بدن ندارد، سنگین‌ترین شمشیر را با خودش حمل می‌کند. با توجه به شخصیت‌پردازی خاص سر دنیل، MediEvil پتانسیل بسیار خوبی برای تبدیل شدن به انیمیشن را دارد.
توسعه‌دهنده‌ی این بازی ادعا کرده بود که این عنوان یک بازسازی از سری MediEvil است، اما چیزی که از این اثر می‌بینیم، بیشتر شبیه به یک ریمستر است. ما در سال ۲۰۱۹ میلادی زندگی می‌کنیم و تکنولوژی حالا آن‌قدری پیشرفت کرده که کنترل بازی‌ها را ساده و روان‌تر از قبل می‌کند. متاسفانه بازی MediEvil کنترل روانی ندارد. با انجام این بازی مدام از خودم سوال می‌پرسیدم که چگونه در کودکی می‌توانستیم این بازی‌های سخت را رد کنیم؟ خوشبختانه با پیشرفت این صنعت، بازی کردن حالا حتی لذت بیشتری دارد اما گیم‌پلی بازی MediEvil بیشتر شبیه به یک عنوان کلاسیک از کنسول پلی‌استیشن است.
اولین مشکل اساسی این بازی، سیستم مبارزه‌ی ان است. در واقع بازیکن هیچ‌گونه کنترلی در درگیری‌ها ندارد و باید مدام در حال دویدن و ضربه زدن باشد. این موضوع، مخصوصا زمانی شما را اذیت می‌کند که مجبور به استفاده از تیر و کمان در مبارزات باشید. متاسفانه با این که بازی یک عنوان هک اند اسلش است، اما مکانیک جا خالی دادن برای آن طراحی نشده. این موضوع روند بازی را بسیار دشوارتر از قبل کرده است. سر دنیل می‌تواند دو سلاح را به صورت همزمان با خودش حمل کند و با زدن دکمه‌ی مثلث بین آن‌ها سوییچ کند. این در حالی است که دکمه‌های D-pad برای راه رفتن طراحی شده‌اند. شاید اگر دکمه‌های D-pad برای سوییچ کردن بین سلاح‌ها استفاده می‌شد، کنترل بازی راحت‌تر بود.
چیزی که باعث می‌شود تا بعد از مدتی بازی MediEvil را کنار بگذارید، نبود چک‌پوینت در بین مراحل است. تصور کنید یک مرحله‌ی بسیار سخت روبروی شماست که باید ۸ شی طلایی را در ان پیدا کرده و در راه رسیدن به هشتمین شی کشته شوید. در چنین حالتی احتمالا با دیدن صفحه‌ی Game Over ناامید می‌شوید چون باید یک بار دیگر تمام کارهایی که در مرحله انجام داده‌اید را از نو انجام دهید. این روند ممکن است در هر مرحله آن‌قدر برایتان تکرار شود که از جایی به بعد، بازی را کنار بگذارید. تنها چیزی که می‌تواند در غیاب چک‌پوینت به دادتان برسد، نوار سلامتی شماست. سر دنیل به طور معمول ۳۰۰ واحد جان دارد و بازی به شما بطری‌های سلامتی می‌دهد که در صورت تمام شدن این ۳۰۰ واحد، نوار سلامتی شما را پر می‌کند. یک مشکل جدی در این بحث، پر نشدن خودکار نوار سلامتی پس از اتمام مراحل است، چرا که بطری‌های سلامتی حتی در فروشگاه‌های داخل بازی هم فروخته نمی‌شوند.
چیزی که باعث می‌شود تا بعد از مدتی بازی MediEvil را کنار بگذارید، نبود چک‌پوینت در بین مراحل است
همه‌ی ما از نقش حیاتی دوربین در بازی‌های هک اند اسلش به خصوص برای بخش‌های پلتفرمینگ و اکشن باخبریم. ترکیب دوربین ثابت و داینامیک در بازی‌های کلاسیک امری عادی بوده بوده‌ایم و اگر هم به یاد داشته باشید،به دلیل استفاده‌ی بد از دوربین ثابت، همیشه در بخش پلتفرمینگ دچار مشکلاتی می‌شدیم. MediEvil هم همچین مشکلی دارد؛ دوربین بازی گاها بازیکن را در عبور از موانع گیر می‌اندازد و راه را برای پیش‌روی بازیکن سخت‌تر می‌کند.
مراحل بازی MediEvil بسیار متنوع هستند، از یک قبرستان با زامبی‌ها گرفته تا کدو‌های آدم‌خوار؛ همه‌ی آن‌ها رنگ، نور و تم خاص خود را دارند و این تم در یک چارچوب مشخصی تعریف شده. خوشبختانه در هر مرحله ما شاهد دشمنان جدید با قابلیت‌های جدیدی هستیم. بازی از نظر گیم‌پلی بسیار غنی است ولی تعداد کم مکانیک‌های مبارزه‌ی کاراکتر اصلی، باعث شده تا درگیری با آن‌ها تکراری شود. تنها چند دشمن خاص در بازی هستند که شما را به چالش می‌کشانند و تعدادشان هم زیاد نیست. هر مرحله شامل یک جام است و این جام فقط با کشتن بیشتر موجودات داخل بازی به شما اعطا می‌شود. پیشنهاد می‌کنم حتما این جام‌ها را بگیرید، زیرا با هر بار گرفتن آن‌ها، به شما جایزه تعلق خواهد گرفت.
شاید بتوانیم گفت که تنها ویژگی MediEvil که می‌تواند آن را به بازی‌های امروزی شبیه کند، جلوه‌های بصری و گرافیک آن است. دیدن سر دنیل و محیط‌های متنوع بازی در PS4 حس بسیار خوبی به بازیکن منتقل می‌کند ولی متاسفانه بازی از باگ‌ها و گلیچ‌های مختلفی رنج می‌برد. مثلا در مرحله‌ای، کاراکتر اصلی به زمین بازی گیر کرد و این باعث شد که آسیب مستقیم دریافت کنم. صداگذاری‌‌های بازی قابل قبول بوده و حس نوستالژی را ایفا می‌کنند. جیسون ویلسون، صداگذار شخصیت سر دنیل، در قسمت اول وظیفه‌ی صداگذاری این شخصیت را داشت و در این بازی هم به نقش خودش بازگشته است. شاید سر دنیل صدای خاصی نداشته باشد ولی در هر مکالمه، احتمالا از عکس‌العمل و صدای عصبی او خنده‌تان می‌گیرد.
با توجه به روند بازسازی بازی‌های قدیمی، به زودی شاهد بازسازی‌های بیشتری از بازی‌های کلاسیک خواهیم بود. هر چند که در این میان تمام بازسازی‌ها نمی‌درخشند و عناوینی مثل MediEvil هم آن‌طوری که انتظار می‌رود، ظاهر نمی‌شوند. بازسازی آثار قدیمی از آن‌چه که فکرش را می‌کردیم هم سخت‌تر است. سازندگان باید اولویت خود را به مدرنیزه کردن مکانیک‌های منسوخ بازی‌هایشان اختصاص دهند تا محصول نهایی علاوه بر این که رضایت هواداران قدیمی را جلب می‌کند، راه جدیدی را برای ورود بازیکن‌های جدید باز کند.
طنز نهفته در بیان، رفتار و انیمیشن‌های سر دنیل-
داستان جالب و ماجراجویی شخصیت اصلی
-
نوستالژی
کلاسیک ماندن مکانیک‌های قدیمی-
نبود چک‌پوینت در بازی، گاهی شدیدا آن را دشوار می‌کند
-
باگ‌ها که گاها اذیت‌کننده می‌شوند
-
دوربین آزاردهنده
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید