-
0/10
فیلم‌های سینمایی خاصی وجود دارد که به دلایل مختلف بهتر است در هنگام تماشای آنها تنها باشید. قصد بر این است که آثار خاصی را معرفی کنیم که بنا به کارکردشان باید در تنهایی و انزوای مطلق آنها را تماشا کنید.
قبل از گسترش شبکه‌های پرمیوم مثل HBO و تماشای فیلم و سریال از طریق حتی تلفن‌های همراه، تنها راه لذت بردن از هنر هفتمْ رفتن به سینما و نشستن در کنار اشخاص غریبه بود. رفتن به سینما در گذشته حتی باعث می‌شد تا دوستان جدیدی پیدا کنید؛ دوستانی که تلفن همراه خود را از جیبشان خارج نمی‌کردند تا هر پنج دقیقه درباره‌ی فیلم توییت بزنند. جدا از این موارد، دلایل دیگری هم وجود داشته که باعث می‌شد رفتن به سینما تجربه‌ی لذت‌بخشی باشد؛ برای مثال می‌توان به نشستن در کنار افرادی اشاره کرد که به‌طور کامل محو فیلم بودند؛ همزمان گریه می‌کردند؛ شوکه می‌شدند؛ می‌خندیدند یا خوشحال می‌شدند. اگرچه چنین تجربه‌هایی در سینماهای امروز تقریبا غیر ممکن شده‌اند اما همچنان فیلم‌هایی که برای تماشای دسته جمعی مناسب هستند ساخته می‌شوند.
در آن سوی ماجرا، فیلم‌های دیگری قرار می‌گیرند که به تمام توجه‌ی شما نیاز دارند؛ در نتیجه باید به تنهایی به تماشای آنها بنشینید. البته این تنهایی نشستن می‌تواند دو تفسیر متفاوت داشته باشد: تفسیر اول، به ماندن در خانه و استفاده از لپ تاپ، سینمای خانگی یا تلفن همراه اشاره دارد؛ تفسیر دوم و پایانی هم شامل تنهایی رفتن به سینما می‌شود. در هر دو صورت، دیگر دوستی در کنار شما نیست تا به‌طور مداوم درباره‌ی اتفاقات فیلم سوال بپرسد یا در گوش شما چیزی زمزمه کند. در نتیجه، با خیال راحت می‌توانید تمرکز خود را روی فیلم قرار داده و اتفاقات را بدون هیچ گونه مزاحمتی تحلیل و بررسی کنید. در ادامه‌ی این مقاله قصد داریم به معرفی خلاصه‌وار ده فیلمی بپردازیم که در دسته‌ی دوم قرار می‌گیرند.
۱۰- Let The Right One In
تاریخ اکران: ۲۰۰۸
کارگردان: توماس آلفردسون
بازیگران: کر هدبرنت، لینا لی اندرسون
فیلم سوئدی Let the Right One In به لطف تصاویر فراموش‌نشدنی، خشونت نامحسوس اما موثر و نقشآفرینی کم‌نقص دو بازیگری که در بطن ماجرا قرار دارند، به اثری قابل‌توجه در ژانر ترسناک تبدیل شده است. این فیلم که براساس رمانی به‌همین نام نوشته‌ی جان آجوید لیندکویست ساخته شده، روایتگر یک رابطه‌ی دوستی میان دو شخصیت تنها است. یک سمت این دوستی، پسری ۱۲ ساله قرار دارد که دیگران او را مورد اذیت و آزار قرار می‌دهند و در سمت دیگر هم یک خون‌آشام دیده می‌شود. داستان، روی تلاش این دو شخصیت برای پیدا کردن حس تعلق نسبت به یک شخص یا چیزی مانور می‌دهد. در نگاه اول، شاید به خودتان بگویید این فیلم در ژانر ترسناک قرار گرفته، پس بهتر است در کنار دوستانم به تماشای آن بنشینم اما توصیه می‌کنیم این کار را نکنید. اگر فرد دیگری کنار شما باشد، احتمالا منتظر یک اثر ترسناک معمولی می‌نشینید که باید هر لحظه شما را بترساند اما این فیلم چنین هدفی ندارد. این فیلم می‌خواهد نیمه‌ی تاریک انسان‌ها را در معرض نمایش قرار دهد. بنابراین بهتر است تنهایی را برای انتخاب این اثر سوئدی انتخاب کنید.
۹- Her
تاریخ اکران: ۲۰۱۳
کارگردان: اسپایک جونز
بازیگران: واکین فینکس، ایمی آدامز، اسکارلت جوهانسون
نهمین فیلم بلند اسپایک جونز درباره‌ی مردی است که یک سیستم عامل پیچیده خریداری می‌کند. درون این سیستم عامل، یک هوش مصنوعی به نام سامانتا تعبیه شده که شخصیت و صدای جذابی داشته و همین موضوع باعث می‌شود تا شخصیت اصلی داستان پس از مدتی عاشقش شود. به بیان ساده‌تر، فیلم Her درباره‌ی مرد تنهایی است که عاشق یک صفحه‌ی نمایش می‌شود. برخی از علاقه‌مندان به هنر هفتم، این فیلم سینمایی را به‌عنوان یک اثر کمدی می‌بینند که رابطه‌ی ما با تکنولوژی را به سخره می‌گیرد. در آن سوی ماجرا، علاقه‌مندان دیگری هستند که نگاه جدی‌تری به این فیلم داشته و آن را مطالعه‌ای دقیق بر رابطه‌ی میان بشر و تکنولوژی می‌بینند. مهم نیست در کدام دسته قرار می‌گیرد. در هر حال، بهتر است هیچ مزاحمی کنار خود نداشته باشید و با تمرکز کامل روابط میان شخصیت‌های انسانی و غیرانسانی داستان را بررسی کنید. بالاخره شاید روزی به کارتان آمد.
۸- Children of Men
تاریخ اکران: ۲۰۰۶
کارگردان: آلفونسو کوارون
بازیگران: جولیان مور، کلیو اون، چیویتل اجیوفور
فیلم Children of Men نه تنها یکی از بهترین فیلم‌های علمی-تخیلی، بلکه یکی از بهترین فیلم‌های قرن است. ساخته‌ی آلفونسو کوارون در سال ۲۰۲۷ جریان دارد که زنان دیگر نمی‌توانند باردار شوند و بشریت در آستانه‌ی نابودی قرار گرفته است. در چنین شرایطی، یک زن سیاهپوست به‌شکل معجزه‌آسایی باردار می‌شود. شخصیت اصلی داستان هم فردی با نام تئو فارون است که وظیفه می‌یابد تا از این زن باردار محافظت کند. به دو دلیل باید این فیلم را به‌تنهایی ببینید: دلیل اول، زیرکی کوارون در استفاده از نمادگرایی و پنهان کردن معانی و مفاهیم مختلف در تک تک فریم‌های این اثر است که با وجود اشخاصی در کنار شما به‌هیچ‌وجه متوجه‌ی آنها نمی‌شوید؛ دلیل دوم، استفاده از برداشت‌های بلند برای ساخت سکانس‌ها است که تمرکز کامل شما را می‌طلبد.
۷- All Is Lost
تاریخ اکران: ۲۰۱۳
کارگردان: جی.سی چاندور
بازیگران: رابرت ردفورد
رابرت ردفورد از آن دسته بازیگرانی است که با نقشآفرینی مسحورکننده‌ی خود می‌تواند هر بیننده‌ای را پای صفحه‌ی نمایش میخکوب کند. این بازیگر آمریکایی در فیلم تحسین‌شده‌ی All Is Lost از استعداد فوق‌العاده‌ی خود استفاده کرده و نقشآفرینی کم‌نقصی را به یادگار گذاشته است. این فیلم درباره‌ی یک دریانورد است که کشتی‌اش در جریان سفر آسیب دیده و دیگر نمی‌تواند از طریق فرستنده‌ی رادیویی ارتباط برقرار کند. همچنین بخشی از بدنه‌ی کشتی آسیب دیده و آب به‌تدریج به داخل نفوذ می‌کند.
تماشای فیلم All is lost تجربه‌ای متحول‌کننده محسوب می‌شود. در تمام فیلم تنها با یک شخصیت ملاقات می‌کنیم که او هم دیالوگ‌های بسیار کمی را به زبان می‌آورد. نکته دقیقا همینجا است. سازندگان سعی کرده‌اند تا جای ممکن از صداهای این چنینی در این فیلم پرهیز کنند تا صداهای پس زمینه و محیط از جمله طوفان بیشتر از هر چیز دیگری توجه‌ی مخاطب را به خود جلب کند. آنها می‌خواستند با اینکار مخاطب را در بطن ماجرا قرار داده تا حس کند او به جای رابرت ردفورد در حال دست و پنجه نرم کردن با آن شرایط طاقت‌فرسا است. حالا که سازندگان قید صداهای این چنینی را زده‌اند، بهتر است شما هم قید دوستان‌تان را بزنید و تنهایی پای تماشای فیلم بنشینید.
۶- Moon
تاریخ اکران: ۲۰۰۹
کارگردان: دانکن جونز
بازیگران: سم راکول، کوین اسپیسی، دومینیک مک‌الیوت
نخستین فیلم بلند دانکن جونز در مقام کارگردان درباره‌ی فضانوردی با نام سَم بِل است که ناسا او را به نیمه‌ی پنهان ماه می‌فرستد. سم وظیفه دارد تا به مدت سه سال در پایگاه فضایی مانده و اطلاعات مربوط به معادن هلیم-۳ را جمع‌آوری کند. حضور در یک سیاره‌ی ناشناخته آن هم بدون داشتن هیچ همدمی بدون شک می‌تواند یک انسان را از جنبه‌های مختلف به‌خصوص روانی تحت تاثیر قرار دهد. به چنین شرایطی، کلون‌های انسانی و یک هوش مصنوعی با نام گری (Grey) را هم اضافه کنید تا ماجرا از چیزی که هست بدتر شود. تماشای فیلم علمی-تخیلی Moon در کنار افراد حراف، باعث حواس‌پرتی شما و از دست دادن بخش‌های حیاتی داستان می‌شود. بنابراین، توصیه می‌کنیم به‌تنهایی و با تمرکز کامل آن را ببینید.
۵- No Country for Old Men
تاریخ اکران: ۲۰۰۷
کارگردان: اتان کوئن و جوئل کوئن
بازیگران: تامی لی جونز، خاویر باردم، جاش برولین
وقتی به کارنامه‌ی کاری برادران کوئن نگاه می‌کنیم، می‌بینیم این دو برادر، عجیب‌ترین و در عین حال سرگرم‌کننده‌ترین فیلم‌های سینما را کارگردانی یا نویسندگی کرده‌اند. برای اثبات این ادعا می‌توان به فیلم No Country for Old Men اشاره کرد. این فیلم که براساس رمانی به همین نام ساخته شده، درباره‌ی شخصی با نام لوئلین ماس است که به‌طور اتفاقی مبلغ ۲ میلیون دلار را پیدا می‌کند. لوئلین علی‌رغم اینکه می‌داند این پول برای یک معامله‌ی نافرجام مواد مخدر است، آن را برداشته و به خانه می‌برد. همین اتفاق هم زندگی او را به‌کلی تحت تاثیر قرار می‌دهد.
فیلم No Country for Old Men که در سال ۲۰۰۷ موفق به دریافت جوایز اسکار در چهار رشته شد، بازیگران شناخته‌شده‌ای دارد که برای مثال می‌توان به تامی لی جونز و خاویر باردم اشاره کرد. روایت داستان و لحظه‌های اکشن به‌گونه‌ای در این اثر جنایی ترکیب شده‌اند که لحظه به لحظه تنش، تعلیق و هیجان بیشتر می‌شود. بنابراین اگر فردی بخواهد به‌طور مداوم سوال‌های مختلفی را از شما بپرسد، بدون شک تجربه‌ای ناخوشایند از ساخته‌ی برادران کوئن خواهید داشت.
۴- Gravity
تاریخ اکران: ۲۰۱۳
کارگردان: آلفونسو کوآرون
بازیگران: ساندرا بولاک، جورج کلونی، اد هریس
هفتمین ساخته‌ی بلند آلفونسو کوارون درباره‌ی یک مهندس پزشکی ناسا به نام رایان استون است که به همراه یک تیم به فضا فرستاده می‌شود تا تلسکوپ هابل را تعمیر کند. در جریان یکی از راهپیمایی‌های فضایی، تمامی اعضای گروه به غیر از رایان کشته می‌شوند. باقی بخش‌های فیلم روی تلاش‌های این فرد برای زنده ماندن در فضا و نهایتا بازگشت به زمین تمرکز دارد.
اقدام‌های سازندگان برای انتقال وحشت و ترس به مخاطبان در وضعیت‌های مختلف به قدری نتیجه‌بخش بوده که یکی از فضانوردان بازنشسته‌ی ناسا را تحت تاثیر خود قرار داده‌اند. جدا از عملکرد کم‌نقص ساندرا بولاک در نقش اصلی، کارگردانی فوق‌العاده‌ی کوارون در سکانس‌های مختلف و خط داستانی عالی، موسیقی متن و صداگذاری ماهرانه نقش به‌سزایی در افزایش جذابیت و هیجان این فیلم داشته است. یک ثانیه، تنها یک ثانیه حواس‌پرتی می‌تواند به تجربه‌ی تماشای این اثر خدشه وارد کند. بنابراین توصیه می‌کنیم هیچ فردی را در هنگام دیدن آن به خانه‌ی خود دعوت نکنید.
۳- The Shawshank Redemption
تاریخ اکران: ۱۹۹۴
کارگردان: فرانک دارابونت
بازیگران: تیم رابینز، مورگان فریمن، باب گانتون
برخی فیلم‌ها در نگاه اول چندان جذاب به‌نظر نمی‌رسند اما وقتی تماشای آنها را آغاز می‌کنید، متوجه‌ی جذابیت بالای آنها شده و دوست دارید تا پایان کار جلوی صفحه‌ی نمایش بنشینید. فیلم The Shawshank Redemption، ساخته‌ی فرانک دارابونت در همین دسته آثار قرار می‌گیرد. البته این فیلم در زمان خود چندان مورد توجه‌ی علاقه‌مندان به سینما قرار نگرفت و فروش بسیار پایینی در باکس آفیس داشت اما بعد‌ها در لیست بهترین فیلم‌های تاریخ سینما قرار گرفت.
این فیلم که بر اساس کتابی نوشته‌ی استیون کینگ ساخته شده درباره‌ی اندی دوفرین، بانکدار جوانی است که به اتهام قتل همسر و معشوق همسرش به زندان محکوم می‌شود. ادامه‌ی داستان روی ماجراهای اندی در داخل زندان و تلاش‌هایش برای آزادی تمرکز دارد. این فیلم هیجان چندانی ندارد که حضور فردی دیگر در کنار شما بخواهد تجربه‌ی تماشایش را خراب کند اما اگر دوست ندارید فردی کنار شما اشک بریزد، بهتر است تنها به تماشایش بنشینید.
۲- تمامی آثار هایائو میازاکی
هایائو میازاکی، انیمیشن‌ساز افسانه‌ای، بیشتر از هر فرد دیگری که یک مخاطب عام سینما می‌شناسد به صنعت ساخت انیمیشن خدمت کرده است. با این حال، انیمیشن‌های ساخته شده توسط او به اندازه‌ی آثار دیزنی در میان علاقه‌مندان به سینما شناخته شده نیستند.
دلیل این اتفاق را می‌توان در موضوع انیمیشن‌های او جستجو کرد. هایائو میازاکی برخلاف دیگر فعالان حوزه‌ی انیمیشن تمایل چندانی به ساخت آثار عامه پسند نداشته و سعی دارد تا در لابه‌لای داستان‌هایش به نابودی طبیعت، آمیختگی فرهنگ و مدرنیته و مشکلات انسانی بپردازد. همین موضوع هم باعث شده تا آثار این فیلمساز ژاپنی چندان برای تماشای گروهی مناسب نباشند؛ زیرا داستان‌های او مضامین مهمی را در خود جای داده‌اند که با حضور یک فرد در کنارتان، احتمالا متوجه‌ی آنها نخواهید شد.
۱- Twelve Years a Slave
تاریخ اکران: ۲۰۱۳
کارگردان: استیو مک‌کویین
بازیگران: چیویتل اجیوفور، مایکل کنت ویلیامز، مایکل فسبندر
تماشای برخی فیلم‌ها واقعا کار سختی است و از عهده‌ی هر فردی بر نمی‌آید. البته این قضیه به‌خاطر داستان‌پردازی ضعیف یا کارگردانی بد نیست، بلکه به پرداخت بی‌پرده به یک موضوع خاص و نه‌چندان خوشایند مربوط می‌شود. فیلم Twelve Years a Slave ساخته‌ی استیو مک‌کوئین نیز در همین دسته آثار قرار می‌گیرد. این اثر درام و تاریخی درباره‌ی سالومون نورثاپ، یک سیاهپوست آزاد است که تعدادی اراذل و اوباش او را بی‌هوش کرده و سپس به‌عنوان برده میفروشند.
فیلم Twelve Years a Slave خوش ساخت است. ایفای نقش شگفت‌انگیزی از بازیگرها رویت می‌شود و از همه مهم‌تر، ترسی برای نمایش نیمه‌ی تاریک انسانیت ندارد. این فیلم به‌خوبی نشان می‌دهد که انسان‌های شرور قادر به انجام چه کارهایی بوده و می‌توانند چه بلاهایی بر سر همنوعان خود بیاورند. بدون شک شما با حضور افرادی که می‌خندند، به‌طور مداوم سوال می‌پرسند یا از تلفن همراه خود استفاده می‌کنند، آنطور که باید و شاید تحت تاثیر پیام‌های فیلم قرار نمی‌گیرید.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید