تقریبا نمیتوان کسی را پیدا کرد که ادای احترام به ساختههای نینتندو را اجابت نکند؛ با این وجود، این شرکت ژاپنی هم مانند بسیاری از همتاهای خود عاری از خطا نبوده و عملکرد آنها در توسعه بازیهای موبایل، گواه همین موضوع است.
به شخصه با شنیدن نام نینتندو، یاد هزاران خاطره خوش در دوران کودکی میافتم؛ خاطراتی که بخش قابل توجهی از آن را چهرهی پیکسلی ماریو در بر گرفته است. خوشبختانه هنوز هم این شرکت ژاپنی، پس از کلی فراز و نشیب با کنسول جدید خودش یعنی نینتندو سوییچ روی مدار موفقیت قرار گرفته و همچنان چهره سوپر ماریو را به عنوان نمادی قدرتمند از بازیهای ویدیویی، حفظ کرده است.
اولین انتظاری که از بازیهای Nintendo داریم، لبخند است. آنها برای خنداندن مخاطبان خود هیچ نیازی به صحنههای طنز و کمدی ندارند و همین که به ریشههای خودشان پایبند باشند، کفایت میکند. مگر میشود راه رفتن سوپر ماریو در بازی Super Mario Odyssey را دید و حظ نکرد؟ یا با شنیدن آواز دلنشین مارین در بازی The Legend of Zelda: Link’s Awakening لبخند نزد؟ واقعیت این است که بیشتر بازیهای نینتندو، با جادویی پنهان مخاطبان خود را تحت تاثیر قرار میدهند.
چند سال پیش، این شرکت 130 ساله تصمیم گرفت تا جادوی بازیهایش را از انحصار کنسولهای نینتندو خارج کند و در همین راستا، تلفنهای هوشمند، پلتفرم مقصد جدید آنها نام گرفت. هر چند که کمتر دیده میشود یک بازیکن حرفهای درگیر بازیهای موبایل شود، اما همواره آثار قابل تحسین بسیاری طی چند سال اخیر برای سیستم عاملهای اندروید و iOS عرضه شده است که تجربهی آنها، هرگز خالی از لطف نیست.
برای مثال بعید میدانم که کسی نسبت به دانلود سری Angry Birds و یا بازی Clash of Clans وسوسه نشده باشد. در طرفی دیگر هم بازیهای مانند Call of Duty: Mobile، Modern Combat 5 و سری Asphalt همواره ثابت کردهاند موبایلها قدرت سختافزاری قابل توجهی دارند و میتوان به چشم یک پلتفرم مهم در عرصه بازیهای ویدیویی به آنها نگاه کرد.
سمت دیگر این قضیه، مخاطبان بازیهای موبایل هستند. دقیقا برخلاف چیزی که در بیشتر شبکههای اجتماعی و فرومها میخوانیم، استقبال از بازیهای موبایل بیشتر از آنچه که فکرش را میکنید، زیاد است. شاید باور کردنش سخت باشد اما بازی مانند Subway Surfer آماری نزدیک به 2 میلیارد دانلود را به ثبت رساندهاست. در کنار این عنوان، بازیهایی مانند Candy Crush Saga و Pou نزدیک به رکورد بیش از 500 میلیون دانلود رسیدهاند. این آمار، ثابت میکند که بازیکنان پلتفرم موبایل، به دنبال بازیهای حرفهای نیستند و ترجیح میدهند تا از دستگاههای خود برای تجربه آثاری ساده و صرفا سرگرمکننده، بهره ببرند.
نینتندو هم با غنیمت شمردن این سلیقه، دنیای رنگارنگ بازیهای خودش را وارد پلتفرم موبایل کرد. فرآیند توسعهی بازیهای موبایل نینتندو با Super Mario Run کلید خورد. این بازی شباهت زیادی به همان سوپر ماریوی دو بعدی قدیمی داشت اما با این وجود، برخی از ایرادهای فنی مانع از این شد تا سوپرماریو در پلتفرم موبایل شروعی قدرتمند داشته باشد.
مهمترین مشکل بازی Super Mario Run، نیاز آن به اتصال دائم اینترنت بود! ظاهرا نینتندو هنگام توسعهی این عنوان فراموش کرده بود که فلسفهی ساخت بازی موبایل چیست! معمولا، بیشتر بازیهای موبایل در هنگام سفر، مترو، اتوبوس و امثال این مواقع مورد استفاده قرار میگیرد اما اگر قرار باشد که برای یک بازی پلتفرمر دو بعدی همواره تلفن همراه خود را به اینترنت متصل کنیم، به هیچ وجه معقول به نظر نمیرسد. صرف نظر از هزینه اینترنت و کیفیت اتصال در بسیاری از مناطق، مصرف قابل توجهی از شارژ باتری اجازه نمیدهد تا با خیالی آسوده از این اثر لذت ببرید. از طرفی دیگر، قیمت 5 دلاری این بازی این احتمال را ایجاد میکرد تا سیاستهای سازنده و ناشر بازی با بنبست مواجه شود اما آمار دانلود عجیب و غریب Super Mario Run – که به نقل برخی منابع غیررسمی، از مرز 200 میلیون عبور کرده – ثابت کرد که مردم تحت هر شرایطی از ابراز علاقه خود به سوپر ماریو پا پس نمیکشند.
کاربران یکبار دیگر ثابت کردند که بدون توجه به نقدها و نمرات، شیفتهی تجربهی آثار نینتندو در تلفنهای هوشمند خود هستند.
با این وجود، به نظر میرسید که از دیدگاه این شرکت ژاپنی، توقف فرآیند توسعه بازیهای موبایل دور از شان آنها باشد. آنها در گام دوم به سراغ یکی دیگر از IPهای پرطرفدار خود یعنی Fire Emblem رفتند و نسخه Heroes را برای سیستم عاملهای اندروید و iOS منتشر کردند. شباهت قابل توجه این اثر به نسخههای قدیمی Fire Emblem توانست توجه بسیاری از علاقهمندان به بازیهای موبایل را به خود جلب کند اما این عنوان، چیزی نبود که بتواند در طولانی مدت هم یک ساختهی لذتبخش و سرگرمکننده باشد. بیشتر منتقدان برچسب خستهکننده بودن را به Fire Emblem Heroes چسباندند و همین موضوع آمار دانلود این بازی را تحت تاثیر خود قرار داد. با این وجود، بسیاری از منابع خبری به نقل از نینتندو نقل کردند که دو بازی Fire Emblem Heroes و Super Mario Run سودآوری قابل توجهی داشته و نینتندو هم از آمار فروش این دو بازی به خصوص در ژاپن، رضایت کامل دارد.
همین رضایتمندی باعث شد تا نینتندو به فکر توسعه بازی دیگری برای پلتفرم موبایلهای هوشمند بیافتد. این بار به لطف بازی Animal Crossing: Pocket Camp یکی دیگر از پرطرفدارترین IPهای نینتندو، از انحصار کنسولهای این شرکت خارج شد. هر چند که مقالات تحلیلی ضد و نقیضی حول این اثر به انتشار رسید، اما کسانی که موفق به تجربه این بازی شده بودند حسابی از آن تمجید کردند.
مشابه همین اتفاق، برای بازی Dragalia Lost هم افتاد که سال 2018 میلادی برای موبایلها عرضه شد. فلسفهی نینتندو در توسعهی بازیهای موبایل روند مثبتی را طی میکرد و کاربران هم یکبار دیگر ثابت کردند که بدون توجه به نقدها و نمرات، شیفتهی تجربهی آثار این شرکت در تلفنهای هوشمند خود هستند.
گام بعدی Nintendo در توسعه بازیهای موبایل، به نوعی اهداف این شرکت را در انتشار آثار خود برای سیستم عاملهای اندروید و iOS فاش کرد. Dr. Mario World بازیای بود که خیلی از کاربران، سیستم مایکروترنزکشن آن را یک ایراد بزرگ دانستند. از طرفی دیگر، نیاز به اتصال دائمی اینترنت مورد دیگری بود که باعث ابراز نارضایتی بسیاری از مخاطبین این اثر شد. همین مسائل افت آمار دانلود بازی Dr. Mario World در ماه دوم تضمین کرد و باعث شد که زنگ خطر برای نینتندو به صدا دربیاید.
با این وجود، توسعهی بازی Mario Kart Tour یکبار دیگر علاقهمندان به بازیهای موبایل را مجذوب نینتندو کرد. سری بازیهای Mario Kart بدون شک یکی از محبوبترین IPهای این شرکت ژاپنی است. علاوه بر جایگاه قابل احترام این مجموعه نزد بسیاری از منابع و تحلیلگران عرصه بازیهای ویدیویی، آمار فروش این بازی در طول تاریخ مثالزدنی است. چندی پیش، Mario Kart Tour که یکی از موردانتظارترین بازیهای سال 2019 – در موبایلها – به حساب میرفت، عرضه شد. بگذریم از اینکه در همان روز اول، بازی از دسترس خارج شد؛ تجربهی این اثر، حداقل به من ثابت کرد که تنها نقطه قوت آن، عکس ماریو و شخصیتهای محبوب نینتندو روی کاور آن است.
اگر بخواهم بازی Mario Kart Tour را نقد کنم، باید بگویم که اصلا قابل بازی نیست!
اگر بخواهم بازی Mario Kart Tour را نقد کنم، باید بگویم که اصلا قابل بازی نیست! نینتندو هرگز نتوانست یک بازی عالی برای موبایلها توسعه دهد و نگاه مستقیمی به جیب کاربران تلفنهای هوشمند نداشته باشد اما بازی Mario Kart Tour ثابت کرد که آنها، اصلا توانایی ساخت بازی برای این پلتفرم را ندارند.
اتصال به اینترنت، برای بازیهایی مانند Dr. Mario World و Super Mario Run، یک تصمیم عجیب بود؛ اما اگر بدانیم که هدف نینتندو از توسعه و نشر بازیهای خود روی موبایلها چه چیزی است، تا حد زیادی هضم این موضوع راحتتر میشود.
به رغم تمامی این اشتباهات، هیچ شکست تجاری متحمل نینتندو نشد. تمام بازیهایی که آنها برای موبایلها عرضه کردند، سودآوری قابل توجهی برای این شرکت رقم زد اما سوال اینجاست که چرا کیفیت بازیهای موبایل نینتندو، با عناوینی که این کمپانی برای نینتندو سوییچ عرضه میکند، تا این حد تفاوت دارد؟
پاسخ این سوال به خود کاربران بازیهای موبایل برمیگردد. بسیاری از آنها، اهمیتی به کیفیت بازیها نمیدهند و هیچ میلی هم به تحلیل آن ندارند. چیزی که برای این دسته از افراد به دنبال آن هستند، این است که بازیای را در تلفن همراه خود نصب کنند که بتواند در هنگام بیکاری مانند اتوبوس و مترو و امثال آن سرگرم شوند. همین عقیده کافی است تا توسعهدهندگان بازیهای رایگان را به هدف خود برساند! به عبارتی دیگر میتوان گفت که مخاطبان نینتندو در سیستم عاملهای اندروید و iOS هرگز به چیزی مانند Super Mario Odyssey یا حتی Legend of Zelda: Link’s Awakening فکر نمیکنند؛ آنها دنبال بازی مانند Animal Crossing: Pocket Camp و یا Super Mario Run هستند تا بتوانند صرفا چند دقیقه با موبایلهای خود سرگرم شوند. نینتندو هم با شناخت صحیحی که از مخاطبان خود در تلفنهای هوشمند به دست آورده، ترجیح میدهد تا از سرمایهگذاری سنگنین برای توسعه این بازیها امتناع کند و هرگز به فکر انتشار یک بازی باکیفیت در حد و اندازههای نام Nintendo نباشد.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید