-
0/10
اگر از هر اوتاکویی بپرسید که لیستی از انیمه‌ها و مانگاهای مورد علاقهی خودش را نشانتان دهد، بدون شک One Punch Man جزو آن‌ها خواهد بود. One Punch Man در واقع یک Web Manga بوده که اولین بار در سال ۲۰۰۸ میلادی خلق شد. خالق این مانگای کمدی-اکشن که بیشتر با نام One شناخته می‌شود، بعد از خلق مانگای One Punch Man سعی داشت، آن را مانند دیگر شخصیت‌ها از جمله ناروتو و یا گینتاما معروف کند، به همین دلیل به مجالات زیادی ایده‌ی مرد تک مشتی را معرفی کرد ولی هر بار با مخالفت‌هایی روبه‌رو می‌شد. این اتفاق طبیعی است؛ زیرا که One Punch Man مانند هیچ انیمه یا مانگای ژاپنی نیست. حتی یک عنوان غربی هم به حساب نمی‌آید و اگر ایده‌ی داستانی مرد تک مشتی را به یک داستان‌نویس ارائه دهید، او به شدت آن را نقد خواهد کرد. چرا؟ چون داستان در مورد فردی است که با مسخره‌ترین روش‌های ممکن، به قدرت بی‌نظیری دست پیدا کرده و هیچ شخصی قادر به شکست او نیست. حتی قوی‌ترین، عظیم‌ترین و ترسناک‌ترین هیولاها با یک مشت او نابود می‌شوند اما با این اوصاف، ما همه این انیمه را دوست داریم و از داستان و روایت‌های آن لذت می‌بریم.
اینجا قرار نیست که انیمه یا مانگای بازی را مورد بررسی قرار دهیم؛ در واقع می‌خواهیم بازی تازه منتشر شده‌ی این انیمهی محبوب یعنی One Punch Man: A Hero Nobody Knows را زیر ذره‌بین خود گذاشته و ببینیم که این اثر می‌تواند، همان افتخارات انیمه و مانگا را تکرار کند؟
وقتی برای اولین بار فهمیدم که بازی One Punch Man: A Hero Nobody Knows در دست توسعه است، بسیار خوشحال شدم ولی وقتی معلوم شد که این اثر در سبک مبارزه‌ای ساخته می‌شود، کمی مرا آزرده‌خاطر کرد. نه به دلیل این که بازی‌های مبارزه‌ای را دوست نداشته باشم، بلکه همیشه این سوال را خودم می‌پرسیدم که چطور سازندگان می‌خواهند شخصیت سایتاما یا همان قهرمان اصلی که با یک مشت همه را نابود می‌کند را در این اثر بگنجانند و از همه مهم‌‍تر چطور قرار است اتا سایتاما را در مبارزات یک با یک با دیگر بازیکنان ببینیم؟ خوشبختانه این عنوان از سیستم مبارزات جالبی استفاده می‌کند که هم باعث ایجاد بالانس شده و هم روند حضور هیروها را به شکل انیمه بازسازی می‌کند که در ادامه بیشتر به آن خواهیم پرداخت.
داستان بازی شامل دخل و تصرفهایی بوده که به روایت و بدنه‌ی اصلی داستان انیمه ضربه‌ای وارد نمی‌کند
همان‌طور که گفته شد، بازی One Punch Man یک عنوان در سبک مبارزه‌ای است و داستان بازی دقیقا بر اساس اتفاقات فصل اول انیمه است. داستان بازیشامل دخل و تصرفهایی می‌شود ولی بدنه‌ی اصلی آن همان است. شما در این بازی نقش یک قهرمان تازه‌وارد را بازی می‌کنید و مانند بسیاری از بازی‌های انیمه‌ای، ابتدا می‌توانید، شخصیت تخیلی خود را با هر لباس و ظاهری بسازید. قهرمان شما عضو رسمی انجمن قهرمانان زمین بوده که باید پله‌های ترقی در انجمن را طی کند. ابتدا با کلاس C که آخرین رتبه بین قهرمانان است، شروع خواهید کرد. لازم به ذکر است که مانند انیمه و مانگا، این بازی داستان مشخص و خطی ندارد ولی این مشکل تنها به داستان One Punch Man مربوط نمی‌شود. در انیمه و مانگاهای بلند مانند One Punch Man، Gintama، One Piece و بسیاری دیگر، ما شاهد فصل‌هایی چند یا تک قسمتی هستیم که هر کدام داستان تازه‌ای را به بیننده ارائه می‌دهند و در عین حال که هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند. بازی One Punch Man: A Hero Nobody Knows هم دقیقا از همین قضیه پیروی می‌کند، بازی روایت مشخصی ندارد ولی فصل بندی‌هایی را شامل می‌شود که داستان‌های به خصوصی را به بازیکن ارئه می‌دهد.
مشکل اصلی داستان طریقه‌ی روایت است. در حقیقت انتظار نداشته باشید که بازی صحنه یا سینماتیک‌هایی مانند انیمه ارائه دهد. شخصیت شما صامت است، پس اگر قرار باشد که او حرفی بزند، فقط با حرکات بدن و دست انجام می‌شود. از طرفی، دیالوگ‌ها سهم بسیار کمی در بازی خواهند داشت، بنابراین سازندگان برای حل این مشکل، بسیاری از دیالوگ‌ها را به شکل متنی توسعه داده‌ندند. در کنار این موضوع، شما نمی‌توانید آن حسی را که با دیدن انیمه یا خواندن مانگا به دست می‌آورید را دوباره با این بازی تجربه کنید. به عنوان مثال، چند قسمتی که در خصوص حمله‌ی موجودات دریایی بود را به یاد بیاورید؛ متاسفانه محیط‌های مبارزه‌ای که در انیمه و مانگا دیده شده بود در این فصل از بازی وجود ندارند. همان‌طور که پیش‌تر گفته شده بود، دخل و تصرفهایی هم در بازی وجود دارد ولی این دخالت‌ها کمی جاه‌طلبانه بوده، در حدی که درگیری Genos با پادشاه را به کلی از روایت حذف کرده‌اند و باعث می‌شود تا بازیکنی که انیمهی آن را مشاهده کرده، ناامید شود. در کنار این موضوع، زمان به اتمام رسیدن این فصل تنها زیر ۵ دقیقه بود که علت آن، ضعف شدید در طراحی گیم‌پلی بازی است.
بازیکن در A Hero Nobody Knows مانند بسیاری از بازی‌های مبارزه‌ای، می‌تواند سه قهرمان را به صورت همزمان در مبارزه داشته باشد و با زدن دکمه‌ی میان‌بر، بین آن‌ها سوییچ کند. اما سیستم بسیار جالبی که در این بازی استفاده شده، تاثیر بسیار خوبی برای نزدیک کردن انیمه به بازی می‌گذارد که در آن، باقی شخصیت‌ها با اختلاف زمانی به مبارزه اضافه می‌شوند؛ به این شکل که اگر شما با شخصیت خودتان در حال مبارزه هستید، ناگهان تصویری را در زیر نوار سلامتی از قهرمانانی مانند سیلوِرفنگ، جِنوس و یا حتی Mumen Rider را خواهید دید که در زمان مشخص به شما می‌پیوندند. به جز بخش داستانی، در بخش مبارزه‌ای آنلاین یا لوکال، این مکانیک را می‌توانید به عنوان یک قانون به بازی اضافه کنید. لازم به ذکر است که اگر می‌خواهید شخصیت سایتاما را برای مبارزه انتخاب کنید، باید قوانین خاص خودش را هم بپذیرید. اولا این شخصیت حتما باید به عنوان آخرین قهرمان انتخابی شما باشد، دوما از زمان شروع مبارزه باید ۳۰۰ ثانیه بگذرد تا بتوانید با او در مبارزه بازی کنید.
گیم‌پلی مبارزات بازی One Punch Man مانند دیگر عناوین مبارزه‌ای نیست
گیم‌پلی مبارزات بازی One Punch Man مانند دیگر عناوین مبارزه‌ای نیست. در بازی چند کلاس وجود دارد که بازیکن با انجام دادن ماموریت‌های فرعی و اصلی، آن‌ها را یکی پس از دیگری آزاد می‌کند. این کلاسها از استایل و حرکات معروف قهرمانان داخل بازی الهام گرفته شده که هر کدام از آن‌ها شامل یک سری حرکات پایه و کمبوهای ترکیبی می‌شوند. هر کلاس، پنچ مرحله برای به‌روزرسانی دارد که بعد از هر مبارزه به صورت خودکار پر خواهد شد. در کنار این موضوع، کلاسها شامل حرکات پیشرفته‌ای هستند که با انجام ماموریت فرعی و کمک به کاراکتر‌های بازی، توانایی‌ها آن‌ها آزاد می‌شود. روند درگیری و استفاده از توانایی‌های ویژه در این اثر مانند هیچ بازی نیست، هر کاراکتر نوار استامینا در مبارزات داشته که با هر بار استفاده از حرکات پیشرفته از تعداد آن‌ها کم خواهد شد. هیروها، قدرت‌های مشخصی دارند ولی شخصیت شما می‌تواند از توانایی‌های چند شخصیت در کنار هم استفاده کند. به این معنی نیست که شما می‌توانید، حرکات شخصیت Metal Bat که لازمه‌ی آن یک چوب بیسبال است را با کلاس کاراکتری که مانند سیلورفنگ که استاد هنرهای رزمی بوده، ترکیب کنید.
بسیاری از بازی‌ها از فرمولی استفاده می‌کنند که طبق آن شخصیت اصلی باید میزان نوار سلامتی باس را ابتدا تا یک میزان مشخصی برساند یا حتی سازندگان طوری بازی را طراحی می‌کنند که بازیکن از عمد شکست خورده و روند داستان جذاب‌تر شود. در این اثر هم سیستم مشابهی وجود دارد. گاهی اوقات باید نوار سلامتی هیولایی را به ۹۰ درصد برسانید یا باید مدت ۱۰ ثانیه از حملات پرقدرت دشمن دوام بیاورید تا مانند داستان، شخصیت بعدی یا حتی سایتاما به شما برسد. این دقیقا موضوعی است که باعث می‌شود تا فصل داستانی پادشاه دریاها را کمتر ۵ دقیقه به اتمام برسانید. طراحی بد این صحنه‌ها بسیار آشکار بوده و بازیکن لازم نیست زحمت زیادی به خود بدهد. در واقع این اتفاق مزه‌ی شیرین مبارزه را از بازیکن می‌گیرد و در مقابل شخصیت‌های منفی بازی هم آن طوری که باید قوی و جذاب به نظر برسند، نیستند. به همین خاطر شکست دادن آن‌ها توسط سایتاما اصلا به دل آدم نمی‌چسبد.
بازی One Punch Man: A Hero Nobody Knows در واقع یک بازی سندباکس در بخش داستانی است که بازیکن علاوه بر پیش‌برد داستان، بخش‌های مختلف نقشه را آزاد می‌کند. در کنار این موضوع، ماموریت‌های فرعی‌ای هم در نظر گرفته شده که گاهی اوقات روند بازی مجبورتان می‌کند تا این ماموریت‌ها را انجام دهید. بیشتر این ماموریت‌ها در خصوص مبارزه است و کمتر پیش خواهد آمد که در مورد یک اتفاق دیگر خارج از مبارزه باشد.
خوشبختانه صداپیشگان بازی چه در دوبله‌ی انگلیسی و چه در دوبله‌ی ژاپنی دقیقا همان افرادی هستند که در انیمه صدای آن‌ها را شنیده بودید. موزیک بازی به طور بسیار واضحی از انیمه‌ها بسیار ضعیف‌تر عمل می‌کند اما برای یک عنوان مبارزه‌ای قابل قبول است. هر چند که در زمان درگیری با باس‌هایی مانند Boros انتظار داشتم که آهنگی شبیه به انیمهی آن بشنوم. در واقع، موسیقی بازی طوری نیست که هیجان را در شما به وجود بیاورد.
سیستم درگیری و مبارزات خلاقانه-
نحوه‌ی ورود قهرمان‌ها بعد از شروع درگیری بسیار جالب است
-
حضور سایتاما بسیار عاقلانه طراحی شده است
طریقه‌ی روایت داستان به شدت مشکل دارد-
صحنه‌های سینماتیک اصلا زیبا نیستند
-
دیالوگ‌های بسیار کم و متنی بودن بیشتر آن‌ها خسته‌کننده است
-
انتظار بازسازی برخی از صحنه‌های انیمه که در بازی اجرایی نشد
-
درگیری با باس‌ها آن هیجان لازم را به شما القا نمی‌کند
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید