نقد فیلم Red Notice – اعلان قرمز

شاید تصور کنید که حداقل از نظر ایفای نقش‌ها بازیگرها در حد و اندازه‌ی خاص خودشان هستند و به خاطر بازیگرها هم که شده می‌توان فیلم را تماشا کرد. باید اعتراف کرد که نقش‌آفرینی‌ها نیز تعریفی ندارند. بر اساس ریخت و قیافه و نوع لباس گل گدوت در فیلم باید بیان کرد که او را آورده‌اند صرفا برای جنبه‌های تبلیغاتی فیلم! دواین جانسون را نیز آورده‌اند برای جلب توجه مخاطبینِ خوره‌‌ی ژانر اکشن. رایان رینولدز را نیز آورده‌اند برای طنازی (بخوانید دلقک بازی). بیننده که ما باشیم یک حس طنزی را از همان ابتدای فیلم احساس می‌کنیم و به نظر می‌رسد که یک قصه‌ی سراسر طنز و اکشن را شاهد خواهیم بود اما رفته رفته می‌بینیم که این حس طنز نه تنها رفته رفته به طرز اغراق‌آمیزی زیادتر می‌شود، بلکه از یک نقطه‌ی داستانی به بعد این حس طنز آزاردهنده نیز می‌شود.

بر اساس ریخت و قیافه و نوع لباس گل گدوت در فیلم باید بیان کرد که او را آورده‌اند صرفا برای جنبه‌های تبلیغاتی فیلم

شوخی‌های نولان بوث، لیچار و متلک‌های متعددی که بین او و جان هارتلی رد و بدل می‌شود، وقایع طنز و همچنین اشتباهات سهوی شخصیت‌ها همگی باعث می‌شوند تا در اواخر داستان انتظار داشته باشیم برای مدتی هم که شده شخصیت‌ها لحنی جدی داشته باشند؛ نا سلامتی پای یک سرقت بسیار بزرگ در میان است! البته شدت و عمقِ بزرگیِ این اتفاق نیز به درستی به نمایش کشیده نمی‌شود. یک این‌که سناریو خیلی بد نوشته شده و دو این‌که فیلم‌ساز تصور کرده مخاطب تمام هم و غمِ ذهنی‌اش معطوف به این است که جان هارتلی و نولان بوث باید به هدفشان برسند.

مایوس‌کننده است که فیلم اعلان قرمز حتی از جنبه‌های فنی نیز حرفی برای گفتن ندارد. نه این‌که تجهیزاتِ ضعیفی در اختیار عوامل سازنده بوده باشد، بلکه حرکات من‌درآوردیِ عوامل حاضر در صحنه باعث شده تا جنبه‌های فنی این پروژه نیز تعریفی نداشته باشد. بارزترین نمونه، حرکات دوربین است که در صحنه‌های اکشن، به خصوص اولین سکانس‌های فیلم، مخاطب را رسما آزار می‌دهند. از دیگر مشکلات بخش فنی، به تعداد کات‌های بسیار بالا در حین یک مکالمه‌ی ساده باید اشاره کرد. ضمن این‌که حرف و صحبت‌های نولان با جان در گوشه و کنار داستان حوصله‌سربر است، مکالمه‌ها با تعداد زیادی کات روبه‌رو می‌شود. فیلم‌ساز صرفا می‌خواسته چند خط اطلاعات سطحی به خورد بیننده بدهد و اصلا به این مسئله فکر نکرده که شاید بتوان حس و عاطفه‌ی خاصی از شخصیت به مخاطب که ما باشیم منتقل کرد. مفاهیم زیر متنی و درسِ اخلاق بماند که این فیلم در همان متنِ اولیه‌ی خود درجا می‌زند؛ چه برسد به این‌که در زیر متن خود چیزی برای گفتن داشته باشد!

فیلم Red Notice اثر بسیار خوبی است برای آزار رساندن به یک فرد. اگر قصد دارید کسی را آزار داده یا تنبیهش کنید، او را ابتدا به صندلی بسته و سپس فیلم اعلان قرمز را برایش پخش کنید. در انتها نیز بگویید دنباله‌ی دومی احتمالا در کار است و بعد از انتشار فیلم Red Notice 2 دوباره همین آش است و همین کاسه!