-
0/10
مرگ یکی دیگر از هنرپیشگان بزرگ تاریخ بالیوود به فاصله‌ی کمتر از ۲۴ ساعت از فوت عرفان خان، سینمای هند را در شوک فرو برد. در این مقاله در سرگرمی به زندگی ریشی کاپور خواهیم پرداخت.
هفته‌ای که گذشت برای سینمای هندوستان و علاقه‌مندان به آن اصلا خوش‌یمن نبود. ابتدا خبر ناگهانی فوت عرفان خان، هنرپیشه‌ی موفق و دوست‌داشتنی هندی که در سطح سینمای جهان و هالیوود نیز بسیار شناخته‌شده و مورد احترام بود، در ۵۳ سالگی منتشر شد. هنوز یک روز از این خبر ناراحت‌کننده نگذشته بود که یکی دیگر از اساطیر بزرگ بالیوود نیز درگذشت؛ ریشی کاپور، هنرپیشه‌ی کهنه‌کار سینمای هند که سابقه‌ی بازی در ده‌ها فیلم تحسین‌شده را داشت و از خانواده‌ی سرشناس کاپور می‌آمد، در ۶۷ سالگی به دلیل سرطان خون جان خود را از دست داد تا تراژدی برای بالیوود تکمیل شود.
خاندان کاپور از بزرگ‌ترین فعالان سینمای هندوستان هستند که چیزی بیشتر از ۸۰ سال است که در این کشور مشغول به بازیگری، کارگردانی و تهیه‌کنندگی آثار مختلف سینمایی و تئاتر هستند. از شاخص‌ترین آنها می‌توان به راج کاپور، پدر ریشی اشاره کرد که از او به عنوان «بزرگ‌ترین شومن تاریخ سینمای هند» یاد می‌شود. هر سه فرزند پسر راج به بازیگران بزرگ بالیوود تبدیل شدند. ریشی به لطف موقعیت پدر خود، خیلی زود وارد سینمای هند شد؛ اولین حضور او جلوی دوربین، در سه سالگی در فیلم Shree 420 به کارگردانی پدرش اتفاق افتاد که البته به سکانس موزیکال کوتاهی خلاصه می‌شد. ۱۵ سال بعد، ریشی اولین نقش رسمی خود را در یک فیلم بلند (اسم من دلقک است) که باز هم پدرش را در مقام کارگردان می‌دید، بازی کرد. ریشی با همین نقش توانست جایزه‌ی «بهترین کودک هنرمند» را از جشنواره‌ی ملی فیلم هند در سال ۱۹۷۱ به دست آورد.
فیلمی که آغاز زندگی هنری موفق ریشی کاپور را کلید زد، «بابی» محصول ۱۹۷۳ بود که اولین تجربه‌ی بازی او در نقش اصلی هم محسوب می‌شد. این فیلم عاشقانه به کارگردانی راج کاپور، ریشی را در مقابل دیمپل کاپادیای ۱۶ ساله قرار می‌داد که اولین بازی خود را تجربه می‌کرد. بابی تبدیل به یکی از محبوب‌ترین و موفق‌ترین آثار تاریخ سینمای هند شد که ریشی و دیمپل کاپادیا را به‌عنوان استعدادهای نوظهور و آینده‌دار سینمای هند معرفی کرد. این دو به واسطه‌ی بازی در بابی برنده‌ی جایزه بهترین بازیگر نقش اصلی مرد و زن در جشنواره Filmfare شدند.
ریشی بعد از فیلم بابی، تبدیل به یکی از فعال‌ترین بازیگران بالیوود شد و در فیلم‌های مختلف که بیشتر آنها را کمدی تشکیل می‌دادند، نقش اصلی را بازی کرد. از نقاط مهم زندگی ریشی کاپور حضور او در فیلم «Khel Khel Mein» در سال ۱۹۷۵ بود؛ او در این فیلم برای اولین بار با نیتو سینگ، همسر آینده‌ش هم‌بازی شد. ریشی و نیتو تا پیش از ازدواج در سال ۱۹۸۰ در بیش از ده فیلم هم‌بازی شدند و یکی از محبوب‌ترین زوج‌های بالیوود به شمار می‌رفتند. نیتو علی‌رغم اوج گرفتن زندگی هنری‌اش در اواخر دهه‌ی هفتاد، در اقدامی غافلگیرکننده پس از وصلت با ریشی کاپور، خود را از سینما بازنشسته کرد. عده‌ی زیادی گمان می‌کردند که این حرکت سینگ به دلیل سنت خانوادگی کاپور بوده که اجازه‌ی بازیگری به زنان خانواده را نمی‌دادند. سینگ خود با جدیت این ادعاها را رد می‌کرد و در نهایت پس از ۲۶ سال به عرصه‌ی سینما بازگشت و بار دیگر با همسرش در فیلم «عشق امروزی» هم‌بازی شد.
حاصل ازدواج کاپور و سینگ، دو فرزند به نام‌های رانبیر و ریدیما است. رانبیر همچون پدرش سنت خانوادگی را ادامه داده و یکی از بازیگران موفق بالیوود است که جوایز زیادی از جمله ۶ جایزه‌ی Filmfare را دریافت کرده است. کاپور به همراه همسر و پسرش در فیلم کمدی-اکشن «بی‌شرم» در سال ۲۰۱۳ بازی کرد که البته فیلم موفقی نبود. ریشی همواره از پدرش راج کاپور به‌عنوان یکی از تاثیرگذارترین آدم‌های زندگی‌اش نام برده که هنگام بازی در فیلم‌هایش، چشم‌بسته از حرف‌هایش تبعیت می‌کرده است. ریشی در سال ۲۰۱۲ در رابطه با فیلم «بابی» که اولین فیلم بزرگ او بود حرف جالبی زده است:
یک سوتفاهم در این مورد آن بوده که «بابی» برای معروف کردن من به عنوان یک بازیگر ساخته شد. در واقع این فیلم برای پرداخت بدهی‌های باقیمانده از فیلم «اسم من دلقک است» به مرحله‌ی اکران رسید. پدر می‌خواست که یک داستان عاشقانه‌ی نوجوانانه بسازد ولی پول کافی برای آوردن راجش خانای سوپراستار را برای بازی در این فیلم نداشت!»
ریشی در حد فاصل بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۲۰۰۰ در ۹۲ فیلم مختلف نقش اصلی را بازی کرد. توانایی‌ها کاپور در ایفای نقش در فیلم‌های کمدی، درام و عاشقانه او را به یکی از خواستنی‌ترین بازیگران بالیوود بدل کرده بود. تعداد زیادی از فیلم‌هایی که او در این سال‌ها بازی کرد یا به آثاری پرفروش و موفق تبدیل شدند یا سال‌ها بعد از آنها به عنوان فیلم‌های کالت کلاسیک یاد شد.
کاپور در سال ۸۲ در فیلم عاشقانه‌ی «بیمار عشق» به کارگردانی پدرش بازی کرد که به یک اثر اجتماعی بسیار موفق تبدیل شد و بار دیگر تحسین منتقدان از بازی ریشی را به همراه داشت. او همچنین در سال ۸۵ در فیلم «صیاد» به کارگردانی رامش سیپی، پس از ۱۲ سال بار دیگر با دیمپل کاپادیا هم‌بازی شد. صیاد تبدیل به یکی دیگر از آثار شاخص زندگی هنری ریشی کاپور شد.
ریشی کاپور در دهه‌ی ۹۰ میلادی نیز بسیار فعال بود. او در سال ۹۱ با زیبا بختیار، هنرپیشه‌ی پاکستانی، در فیلم موفق «هنا» به کارگردانی برادرش هم‌بازی شد. هنا از طرف هند برای رقابت در بخش بین‌المللی جوایز اسکار انتخاب شد اما در نهایت نتوانست نامزد این جایزه شود. ریشی اولین تجربه‌ی کارگردانی خود را هم در این دهه با ساخت فیلم «بیا برگردیم» تجربه کرد که در گیشه فروش متوسطی داشت. با آغاز سده‌ی جدید، کاپور مسیر جدیدی در زندگی حرفه‌ای خود در پیش گرفت و به «کاراکتر اکتینگ» در نقش‌های فرعی فیلم‌های مختلف روی آورد. او در این زمینه هم موفق عمل کرد و تا سال ۲۰۱۹ در فیلم‌های موفق و پرفروشی چون «من و تو (۲۰۰۴)»، «فنا (۲۰۰۴)»، «دانشجوی سال (۲۰۱۲)» و «کاپور و پسران (۲۰۱۲)» بازی کرد. بازی او در فیلم کاپور و پسران بار دیگر جایزه‌ی جشنواره Filmfare را برایش به ارمغان آورد.
ریشی کاپور به اظهار نظرهای اجتماعی-سیاسی تندش هم معروف بود. او بارها از خانواده قدرتمند نهرو-گاندی که برای نسل‌های متعدد رئوس سیاسی هند را در دست دارند انتقاد کرده بود و چیرگی خاندان آنها بر مسائل اجتماعی و سیاسی را نمی‌پسندید. او در سال ۲۰۱۶ از گذاشتن نام اعضای خانواده نهرو و گاندی بر خیابان‌ها و آثار ملی هندوستان انتقاد کرد. عده‌ی زیادی در این زمینه از کاپور انتقاد کردند؛ چرا که خود به خاندانی مشهور و قدرتمند در سینمای هند تعلق داشت.
کاپور در سال ۲۰۱۸ به سرطان خون مبتلا شد و برای یک سال در نیویورک تحت درمان قرار گرفت. پس از بازگشت به هند، در فیلم «جسد» جیتو جوزف بازی کرد و قرار بود در سال ۲۰۲۰ در فیلمی با جوهی چاولا هم‌بازی شود. متاسفانه اوج گرفتن بیماری ریشی موجب بستری شدن او در بیمارستانی در بمبئی شد و به فاصله‌ی یک روز بعد، او به دلیل سرطان خون در گذشت. مرگ کاپور به فاصله‌ی کمتر از ۲۴ ساعت با فوت عرفان خان، بالیوود را در شوک عظیمی فرو برد. آمیتاب باچان، فوق‌ستاره‌ی سینمای هند که دو بار با ریشی هم‌بازی شده و سال‌ها از دوستان او بود، پس از شنیدن خبر فوت او اذعان داشت که این اتفاق او را «نابود» کرده است. عده‌ی پرشماری از هنرمندان، سینماگران و سیاستمداران هندوستان از مرگ این هنرمند بزرگ بالیوود ابراز ناراحتی کرده و او را «فرزند محبوب ملت» خواندند.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید