نقد فیلم Sonic the Hedgehog 3 – سونیک خارپشت 3
یک سرگرمی برای همه!
در شرایطی که مدت زیادی از انتشار نسخه دیجیتال در فضای مجازی نمیگذرد، قصد داریم به نقد فیلم Sonic the Hedgehog 3 بپردازیم.
کاری که پارامونت پیکچرز حدوداً پنج سال پیش انجام داد، نمونه کامل «تبدیل تهدید به فرصت» بود. پس از رونمایی از سونیک در Sonic the Hedgehog، بازخوردهای شدیداً منفی طرفداران روانه دست اندرکاران فیلم شد؛ زیرا ظاهرش به طرز عجیبی مسخره و زشت بود. این اتفاق، تقریباً همه را به اطمینان رسانده بود که اثر مزبور به یکی از ضعیفترین اقتباسهای بازیهای ویدیویی تاریخ تبدیل شده و با شکستی مفتضحانه در باکس آفیس جهانی، به باد فراموشی سپرده خواهد شد. در اقدامی غیرمنتظره، پارامونت پیکچرز چند ده میلیون دلار دیگر به تیم جلوههای ویژه داد تا ظاهر سونیک را تغییر داده و به بازیها شبیه کنند.
اقدام پارامونت پیکچرز نتیجه داد و Sonic the Hedgehog فروش خوبی را تجربه کرد. قسمت دوم هم عملکرد بهتری را به ثبت رساند و قسمت سوم هم با نام Sonic the Hedgehog 3 از روزهای پایانی سال گذشته میلادی روی پرده نقرهای آمد. در حالی که دنبالهها معمولاً ضعیفتر از قسمتهای پیشین ظاهر میشوند، جف فاولر (Jeff Fowler) هر بار توانست اثری جذابتر را برای مخاطبان به ارمغان آورده و این روند در قسمت سوم حفظ شده است. وقتی تمام اتفاقات را مرور میکنیم، میبینیم همه این موفقیتها از تصمیم پارامونت برای بازطراحی سونیک آغاز شد. هر چند، این احتمال مطرح شده که همه آن حواشی یک برنامه ریزی تبلیغاتی دقیق بود.
سونیک، ناکلز و تیلز روزهای آرامی را پشت سر گذاشته تا اینکه از سوی سازمان گان (G.U.N) به ژاپن فرستاده میشوند تا مقابل یک تهدید بزرگ بایستند. آنها که گمان میکنند ماجرای سادهای در پیش بوده، حریف را دست کم گرفته و به طرز بدی شکست میخورند. شباهتِ دشمن به سونیک و البته بازگشت رباتهای تخم مرغی، این سوال را بوجود میآورد که چه کسی پشت پرده ماجرا است؟ آنها برای یافتن پرسشهای خود مجبور میشوند با دکتر رباتنیکی متحد شوند که همه گمان میکردند مرده است.
شدو خارپشت (Shadow the Hedgehog) یکی از متفاوتترین شخصیتهای فرنچایز Sonic به شمار میرود. در حالی که شخصیتهای آن به گونهای طراحی شدهاند که برای دنیای کودکان مناسب باشند، شدو نه تنها از سلاحهای واقعی برای نبرد بهره میبرد، بلکه ترسی بابت اعمال خشونت آمیز ندارد. جف فاولر (Jeff Fowler) که برای سومین بار یک اقتباس لایو اکشن سونیک را کارگردانی کرده، پیش از این ثابت کرده بود درک درستی از فرنچایز سونیک، شخصیتها و دنیایش دارد؛ موضوعی که در فیلم Sonic the Hedgehog 3 بوضوح دیده میشود.
اضافه شدن شدو خارپشت باعث شده تا صحنههای اکشن نه تنها حس و حال جذابتری بگیرد، بلکه جدیت و خشونت بیشتری را شاهد باشیم. از همه مهمتر، شخصیت شدو با سرگذشتی تلخ و سرشار از درد و غم گره خورده و دست اندرکاران به شکلی عالی توانستند این موضوع را به تصویر بکشند. برای رسیدن به این هدف هم از فلش بکهایی استفاده کردند که به لطف تدوین عالی، اصلاً و ابداً روند روایت داستان را مختل نکرد و کاملاً همراستا است. هر چند، شخصاً ترجیح میدادم صحنههای بیشتری را با محوریت شدو و تنها دوست زمینیاش ماریا ببینم.
تیم نویسندگی و جف فاولر یک تصمیم بسیار عالی گرفتند و آن تصمیم، کاهش زمان حضور شخصیتهای انسانی (تام و مدی) بود. این اتفاق شرایطی را بوجود آورد تا شخصیتهای جذابِ مجموعه یعنی سونیک، ناکلز، تیلز و شدو خارپشت فرصت بیشتری برای خودنمایی داشته باشند. به هر حال، کمتر کسی پا به سالن سینما میگذارد تا سرنوشت تام و مدی را دنبال کند (هر چند عملکردشان مقابل دوربین ایرادی ندارد). در ضمن، شوخیهای فیلم Sonic the Hedgehog 3 را میتوان به دو دسته تقسیم کرد: دسته اول برای کودکان و نوجوانان مناسب بوده که گاهاً میتوانند برای بزرگترها هم موثر باشند؛ دسته دوم، شوخیهایی است که به فرهنگ عامه ربط داشته و یکی از به یادماندنیترینهایش برای من، شوخی با فیلم Green Lantern بود که حسابی مرا خنداند.
البته تصمیمات درست تیم نویسندگی تنها به کاهش مدت زمان حضور شخصیتهای غیرانسانی، طنزهای هوشمندانه برای مخاطبان همه گروههای سنی و اضافه کردن المانهای احساسی خلاصه نمیشود. دو تحول شخصیتی در طول فیلم Sonic the Hedgehog 3 اتفاق میافتد که یکی از آنها فوق العاده عالی صورت گرفته و شما به عنوان مخاطب دلیلش را فهمیده و کاملاً درک میکنید؛ اتفاقی که به لطف دیالوگهای هوشمندانه رخ داده است. برخلاف شدو خارپشت، تحول دکتر رباتنیک چندان چنگی به دل نزده و مقداری بدون مقدمه است.
مگر میشود درباره Sonic the Hedgehog 3 صحبت کرد و حرفی از جیم کری (Jim Carrey) به میان نیاورد؟ او در قسمتهای پیشین ثابت کرده بود همچنان همان کمدی پرداز فوق العاده است که میتواند حرکات فی البداهه و خاص خود را جلوی دوربین به نمایش بگذارد. از همه مهمتر، در قسمت سوم نه تنها دکتر آیو رباتنیک را به تصویر کشید، بلکه نقش پروفسور جرالد رباتنیک را هم ایفا کرد. این دو شخصیت از لحاظ دیوانگی و زبان بدن شباهت زیادی به هم داشته و در عین حال از برخی جهان متفاوت هستند. کری به بهترین شکل ممکن توانسته شباهتها و تفاوتها را جلوی دوربین به نمایش بگذارد.
فیلم Sonic the Hedgehog 3 را میتوان یک پکیج کامل برای سرگرم شدن دانست؛ اثری که به وقتش میخنداند، به منبع اقتباس خود وفادار است، بواسطه حضور شدو خارپشت گاهی اوقات لحنی تاریک پیدا میکند و از همه مهمتر، نبردها و تعقیب و گریزهای هیجان انگیزی را به تصویر میکشد که با الهام از بازیهای خاطره انگیز طراحی و اجرا شدهاند. همچنین نه تنها میتواند مخاطبان همه سنین را سرگرم کند، بلکه برای مخاطبان غیرطرفدار هم جذابیت دارد. علاوه بر اینها، نگرانیهای ما را از بین برده و یادآوری میکند مجموعه فیلمهای سونیک در دستان درستی قرار داشته و بدون استرسی راجع به کیفیت، میتوانیم برای اکران قسمت چهارم لحظه شماری کنیم؛ اثری که قرار است دو شخصیت جدید فرنچایز را در خود داشته باشد.
- استفاده درست از پتانسیل شدو خارپشت برای احساسی کردن داستان
- تمرکز بیشتر روی شخصیتهای غیرانسانی
- وفاداری به بازیها و نمایش حرکات ترکیبی آشنا از سوی سونیک، ناکلز و تیلز
- عملکرد عالی جیم کری در دو نقش
- طنزهایی که میتواند برای کودکان و بزرگسالان کارساز باشد
- صحنههای اکشن و تعقیب و گریزهایی که میتواند شما را به وجد بیاورد
- تمرکز روی رابطه شدو خارپشت و ماریا میتوانست بیشتر باشد
- تحول شخصیتی دکتر رباتنیک چندان قابل باور نیست
- داستان قابل پیش بینی
- عدم بهره مندی کامل از حضور کریستن ریتر
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید