بررسی فیلم Spider-Man: Far From home – اسپایدرمن: دور از خانه

هر چقدر توبی مگوایر در طول سه اثر سینمایی، دنیای تیره و تارِ مارول را به نمایش می‌کشد، تام هالند در یک دنیای شاد و مفرح به سر می‌برد. دنیایی که با کمیک‌ها سنخیت بیشتری دارد و اندرو گارفیلد نیز سعی داشته کاراکتری نزدیک به کمیک نشان بدهد که در این امر ناموفق ظاهر شد. با این اوصاف اینکه آیا سه‌گانه سم ریمی بهتر از دو فیلم جدید اسپایدرمن به شمار می‌روند یا برعکس، بیشتر سلیقه‌ای است. بسیاری از هواداران کمیک مثل من، همان مرد عنکبوتی را می‌پسندیم که برای هر جمله‌اش فکر می‌کند و به همین راحتی تن به درگیری نمی‌دهد. در صورتیکه تام هالند، اسپایدرمنی را به ما نشان می‌دهد که سر به هواست، چندان محتاطانه رفتار نمی‌کند و صد البته عاشق و دلباخته ام‌جی است و از روی احساس، به هر کاری تن می‌دهد.

جریان اصلی داستان «اسپایدرمن: دور از خانه» به علت سهل‌انگاری و حماقت‌های اسپایدی جوان آغاز شکل و فرم می‌گیرد

این موارد را گفتیم تا به این نکته برسیم، جریان اصلی داستان «اسپایدرمن: دور از خانه» به علت سهل‌انگاری و حماقت‌های اسپایدی جوان آغاز شکل و فرم می‌گیرد. در ابتدای داستان کوئنتین بِک یا همان میستریو، شخصیت منفی جذاب و پر مخاطب دنیای مارول را می‌بینیم که در نقش یک ناجی در عموم ظاهر می‌شود. چرا که از نظر او، دشمنی مخوف سیاره زمین را تهدید می‌کند و باید جلویش ایستاد. به همین سبب پیتر پارکر در گیر و دار مسافرتی که با دوستانش به ایتالیا داشته، به اجبار نیک فیوری، سرپرست اجرایی گروه شیلد وادار می‌شود تا در کنار میستریو جلوی این تهدید را بگیرد.

یکی از متعلقات پیشرفته تونی استارک، تکنولوژی‌ای به نام «ادیث» است که او وصیت کرده بود پس از مرگش، این فناوری به دست مرد عنکبوتی برسد تا از زمین به بهترین نحو در قبال سایر خطرات احتمالی حفاظت شود. ادیث به یک عامل مهمی در داستان تبدیل می‌شود که می‌توان آن را یک موتیف اصلی بدانیم که وقایع علت و معلولی متعددی پیرامونش ایجاد می‌گردد. شاید در ابتدای فیلم، فناوری ادیث چندان برای ما اهمیت نداشته باشد اما روایت این اثر تا پایان داستان، بر پایه قدرت‌های نهفته فناوری ادیث به جلو پیش می‌رود.

پیش از تولید اسپایدرمن: دور از خانه، انتخاب جیک جیلنهال برای ایفای نقش میستریو، بحث‌های زیادی را در مفاحل دنیای مجازی به راه انداخته بود که آیا ورود او به عرصه کمیک، رویکرد درستی است یا خیر. جیلنهال به مدد یک سناریوی بسیار خوب توانسته از میستریو، شخصیت منفی با ابهتی بسازد که هر از گاهی، سخنان مفهومی و فیلسوفانه‌ای به اسپایدی می‌گوید که در واقع، مخاطب صحبت‌هایش ما نیز هستیم.