فیلم Spider-Man: No Way Home که دنبالهی مستقیمی بر دو فیلم قبلی مرد عنکبوتی یعنی Spiderman: Homecoming و Spider-man: Far From Home محسوب میشود، در حالی رنگ اکران به خود میبیند که مخاطبین ریز و درشت فیلم به شدت برای تماشای چنین فیلمی لحظهشماری میکردند؛ اثری که توانسته یکی از آرزوهای کمیکبازها یعنی مطرح کردن بحث شیرین مالتیورس را روی کار بیاورد. سوال اینجاست آیا جان واتس (John Watts) کارگردان این فیلم توانسته به درستی این پروژه را به ثمر برساند یا خیر.
زمانیکه برای اولین بار فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست معرفی شد چندان تشنهی تماشایش نبودیم. زمانی تماشای این فیلم تبدیل شده بود به یک دغدغهی ذهنی که به دلیل درز اطلاعاتی (بخوانید یک مدل تبلیغاتی!) بو برده بودیم که قرار است تمامی اسپایدرمنها و طبیعتا تمامی دشمنان مرد عنکبوتی از دیرباز تا کنون در این فیلم حضور داشته باشند. ضمنِ هیجانزده شدن، دغدغههایمان این شده بود که همه چیز خوب از آب در بیاید. با این حال اگر ریزبینانهتر به این اثر نگاه کنیم یک سری ایراداتی را میبینیم. انتشار نسخه با کیفیت و بلوری فیلم Spiderman: No Way Home بهانهای شده برای نقد این فیلم سینمایی پر انتظار و نگاهی بر نقطه ضعفهایش.
همانطور که گفته شد داستان فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست ادامهی مستقیمی است بر داستان فیلم قبلی؛ یعنی درست نقطهای که میستریو (Mysterio) با یک دستی زدنش در واپسین لحظات فیلم توانسته کاری کند تا مرد عنکبوتی مقصر تمام و کمال داستان به نظر برسد. حال پیتر پارکر که نمیتواند با تبعات این اتفاق کنار بیاید از دکتر استرنج کمک میگیرد تا با استفاده از یک طلسم جادویی، مجدد به همان زندگی نسبتا شیرین قبلیاش برگردد! دقیقا از اینجاست که فیلم مرد عنکبوتی وارد جریان اصلی داستانی خود میشود؛ یعنی بروز یک چالش عظیم و فرا خوانده شدن دشمنان مرد عنکبوتی در سری فیلمهای قبلی. اولین نقطه ضعف داستان در این مورد میتوان دانسته شود که پیتر پارکری که تام هالند نقشش را ایفا کرده، از لحاظ عقلی همچنان مثل یک بچه کم سن و سال میماند. جدا از طنزِ خاص و تقریبا دلنشینی که فیلمهای مرد عنکبوتیِ تام هالند دارند، احمقانه و بچهگانه رفتار کردن پیتر پارکرِ تام هالند کمی تعجببرانگیز است. در فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست پیتر پارکرِ تام هالند دو مرتبه مرتکب اشتباهی هولناک میشود که تقاصش را نیز در همان تایم لاین پس میدهد. با این وجود، اگر از خیرِ دو اشتباهِ مرد عنکبوتی بگذریم، عملکرد دکتر استرنج نیز جای تعجب دارد که چطور خیلی راحت به خواستهی پیتر پارکر تن میدهد. همین رفتار عجیب و نسنجیدهی دکتر استرنج فرصتی مهیا کرده برای ایدهپردازی. شاید کاراکتری که بندیکت کامبربچ نقشش را در فیلم جدید مرد عنکبوتی بازی کرده همان دکتر استرنجی نیست که قبلا میشناختیم!
فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست اثر به شدت قدرتمندی از حیث تولید به خصوص بهرهبرداری از جلوههای ویژه و کامپیوتری است
تصور میکردیم که شخصیت منفی محبوب و مشهور مارول یعنی مفیستو (Mephisto) در سریال وانداویژن به دنیای سینمایی مارول ورود میکند اما حدس و گمانهایمان به بیراهه رفت. با اینکه در فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست هم خبری از مفیستو نیست اما انگیزهی عجیب دکتر استرنج برای دستکاری دنیاها باعث شده تا دوباره مشکوک شویم که نکند دکتر استرنجِ داخل فیلم در واقع موجودی دیگر یا همان مفیستو است اما در کالبدِ دکتر استرنج؟ چراکه در کمیکهای مختلفی مثل One More Day نیز شاهد مواجه شدن پیتر با مفیستو بودیم. برای فهم اینکه آیا حدسمان درباره دکتر استرنج درست بوده یا خیر باید تا اکران فیلم Doctor Strange 2 صبر کنیم. اگر تئوری هویتِ یک موجود مخوف دیگر در وجودِ دکتر استرنج درست نباشد، ورودِ راحت دکتر استرنج به جریان فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست یک اشتباه محرز در فیلمنامهنویسیست که انگیزهی شخصیت را به درستی نمیچیند؛ شخصیتی که به شدت محتاطانه در دنیای سینمایی مارول تا به امروز رفتار کرده و برای هر حرکتی، حساب و کتاب مخصوص به خود را دارد.
فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست اثر به شدت قدرتمندی از حیث تولید به خصوص بهرهبرداری از جلوههای ویژه و کامپیوتری است. برای اثبات عظمت فیلم از لحاظ بصری و گرافیکی، کافیست صحنههای مبارزهها به خصوص مواجه شدن مرد عنکبوتی با دکتر استرنج در بعد آینهای را به دیگران نشان دهید. با اینکه فیلم پر شده از صحنههای پر رنگ و لعاب، در بخش بازیگری نیز بازیگرها سنگ تمام میگذارند. از پیتر پارکرها (!) بگیرید تا تک تک دشمنان، همگی آن حسی که میخواهیم را به ما منتقل میکنند. ویلم دفویِ دوستداشتنی را نیز در فیلم میبینیم که چهرهی جدیدی از شخصیت نورمن آزبورن را به ما نشان میدهد؛ چهرهای که در سهگانهی مرد عنکبوتی سم ریمی ندیده بودیم. با اینکه سن و سالی از ویلم دفو گذشته اما همچنان استادانه جلوی دوربین بازی میکند. آلفرد مولینا نیز در نقش دکتر آتو اکتاویوس مثل همقطار خود بازی بینظیری از خودش به یادگار میگذارد. صحنههای نابی نیز بین دکتر آتو و مرد عنکبوتیِ تام هالند و همچنین مرد عنکبوتیِ توبی مگوایر شکل میگیرد که واقعا تماشایی است. حرف از اسپایدرمنها شد و باید به حضور سه مرد عنکبوتی برای اولین بار در تاریخ فیلمهای سینمایی مارولی اشاره کنیم. با اینکه اندرو گارفیلد و توبی مگوایر در حد و اندازهی تام هالند مدت زمان زیادی جلوی دوربین نیستند، اما همان صحنههایی که در فیلم حضور دارند هم لحظات مفرح و به شدت جذابی است که شاید هر مخاطبِ عاشق و دلباختهی مرد عنکبوتی برای تماشایش تا به این تاریخ لحظهشماری میکرده. در میان لیستِ بازیگری قدرتمند فیلم، شاید بتوان از بازیگری که قدرتمندانه ظاهر نشد، زندایا در نقش MJ را یاد کنیم. MJ شخصیتپردازی به نسبت قابل قبولی در فیلمهای تام هالند دارد و با عملکرد ام جی در فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست، شخصیت به مرز پختگی و تکامل میرسد. با این اوصاف زمانی که باید عشقِ میان مرد عنکبوتیِ تام هالند و ام جی موجب تحریک احساسات مخاطب شود، این اتفاق تقریبا نمیافتد. عشقی که دو ورژنِ قبلیِ پیتر پارکر نسبت به معشوقهشان داشتهاند به مراتب احساسیتر، رئالتر و صد البته ماندگارتر از آب در آمده بود. در هر صورت اگر از این موارد جزئی فاکتور بگیریم، تماشای فیلم مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست جذابیت به شدت بالایی دارد و از ابتدا تا انتهای فیلم سرگرم خواهید شد.
فیلم Spider-Man: No Way Home اثر خوشساخت و خوش رنگ و لعابی است که تقریبا همه چیزش به جاست و با ریتمی مناسب قصه سرراستش را تعریف میکند. با اینکه موتور محرکه و شروع جریان اصلی داستان جای بحث دارد، سنگ بنا برای فیلم دکتر استرنج ۲ کاملا فراهم شده و برای تماشایش لحظهشماری میکنیم.
- جلوههای بصری
- عملی شدن ایده جهانهای موازی به طرزی درست و جذاب
- ایفای نقشها و حضور بازیگرهای مرد عنکبوتی در یک قاب
- پایانبندی و بسترسازی خوب برای فیلم بعدی دنیای سینمایی مارول
- انگیزه بحثبرانگیز دکتر استرنج در دستکاری کردن زمان
- انگیزه و رفتار بچهگانه مرد عنکبوتیِ پیتر پارکر به عنوان موتور محرکه جریان اصلی قصه
- بازی زندایا میتوانسته بهتر باشد
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید