-
0/10
بازی Still Wakes the Deep در سبک ترسناک مدرن و کلاسیک قرار دارد
امواج وحشت
در تاریخ 18 ژوئن 2024، بازی Still Wakes the Deep برای پلتفرم‌های مختلف عرضه شد. این بازی از زمان عرضه تا به الان مورد توجه بسیاری از بازیکنان و منتقدان قرار گرفته است. از مهم‌ترین ویژگی این بازی که قابل بحث است، نوع ترسی است که قصد منتقل کردن آن را دارد که در ادامه به آن نگاهی خواهیم داشت.
امواجی به بزرگی آسمان‌خراش‌ها در زیر پای من منفجر می‌شوند در حالی که من آهسته از روی یک تیر فلزی شکسته در میانه دریای North Sea می‌خزم، معلق در پایه یک سکوی نفتی که در حال فروپاشی است. من سریع اما با احتیاط می‌خزم، زانوهایم روی فلز خیس می‌لغزند و چشمانم به سکوی جلویم دوخته شده است. به پایین نگاه نکن. به پایین نگاه می‌کنم؛ دریای سرد درست چند اینچ زیر تیر من می‌جوشد، کف سفید بالا می‌آید و تهدید می‌کند که مرا به زیر مایل‌ها تاریکی خفه‌کننده و فشار بکشاند. بازی Still Wakes the Deep، یک بازی وحشت اول شخص از استودیوی The Chinese Room است، همان استودیویی که بازی Amnesia: A Machine for Pigs، Dear Esther و بازی Everybody’s Gone to the Rapture را ساخته است. این بازی در زمستان 1975 اتفاق می‌افتد و رویدادهای آن در سکوی نفتی Beira D رخ می‌دهد، یک هزارتوی فلزی عظیم که در هر گوشه‌اش راز، آشنایی فزاینده و مرگ را ارائه می‌دهد. سکو پر از شخصیت‌های متنوعی از جزایر بریتانیا است که اکثر آنها اسکاتلندی هستند. بازیکنان در نقش کاز (Caz)، یک برق‌کار که در سکو است قرار می‌گیرند و بهترین دوست او هم روی (Roy)، یک آشپز است. در بازی Still Wakes the Deep، وحشت به اشکال متعددی ظاهر می‌شود. موجودات خشن با اندام‌های باریک و بیش از حد بلند که مانند طناب‌های کش‌سان از بدنشان بیرون می‌زنند و در راهروها پرسه می‌زنند. تاول‌های به اندازه انسان و روبان‌های خونین در طول راهروها رشد می‌کنند و درخشش کیهانی بیمارگونه‌ای را منتشر می‌کنند. اقیانوس تهدیدی بی‌امان است که زیر هر قدم زوزه می‌کشد. و سپس خود سکوی نفتی Beira D، یک سازه صنعتی عظیم و مارپیچ که توسط پایه‌های کششی باریک در میان دریای خروشان نگه داشته شده، در حالی که از درون در حال از هم پاشیدن است، ناله می‌کند و کج می‌شود. هر یک از این عناصر کشنده است؛ هر کدام نوع منحصر به فردی از وحشت را به نمایش می‌گذارد.
بازی Still Wakes the Deep حس یک بازی موفق از دوران کنسول‌های PS3 و Xbox 360 را دارد، بدون تورم بیهوده بازی‌های AAA مدرن. این بازی مانند نسخه اصلی بازی Dead Space محدود است، با یک حلقه اصلی که به روایت داستان و برعکس خدمت می‌کند. مکانیک‌های بازی به تدریج تکامل می‌یابند بدون آنکه تکراری یا دست و پاگیر شوند. هیولاهای آن قاتل هستند اما زیاده‌روی نشده‌اند. در بازی Still Wakes the Deep، وحشت بی‌امان است اما منبع آن مدام در حال تغییر است؛ جانوران وحشتناک ماورایی، سکوی در حال فروپاشی، دریای خروشان North Sea، و این تنوع، بازی را تا صحنه نفس‌گیر پایانی با تنشی مداوم پر می‌کند. بازی به طور کامل صداگذاری شده و اعضای خدمه آن بسیار دلنشین هستند. یک جریان زیرین از شوخی‌های خوش‌طینتانه در هر تعاملی نهفته است و دیالوگ‌ها صادقانه و واقعاً خنده‌دار هستند، دقیقا حتی در موقعیت‌های مرگ و زندگی روند داستان این بازی. این حس ماهرانه از توسعه شخصیت، تنها کشتار را زمانی که هیولاها وارد Beira D می‌شوند، آزاردهنده‌تر می‌کند. پس از آنکه سکوی نفتی بازی Still Wakes the Deep، در اعماق دریای North Sea ماده‌ای مرموز را حفاری می‌کند، یک موجود عظیم ماورایی کنترل سازه را به دست می‌گیرد، راهروهای فلزی آن را خرد می‌کند و بدن برخی از اعضای خدمه را آلوده می‌سازد. کاز در ماموریتی برای زنده ماندن از دست این موجودات و فرار از سکو است. همچنین تلاش می‌کند تا روی را نجات دهد که بدنش به دلیل عدم دسترسی به انسولین به سرعت در حال ضعیف شدن است. گیم‌پلی در بازی Still Wakes the Deep، یک نمونه سنتی از ژانر وحشت اول شخص است که با ظرافت و تخصص اجرا شده است. اکشن بازی شامل پریدن از روی سکوهای شکسته، حفظ تعادل روی لبه‌های باریک، دویدن در راهروها، بالا رفتن از نردبان‌ها، شنا کردن از میان سوراخ‌های تنگ و مخفی شدن از هیولاها در تهویه‌ها و کمدها است. هیچ سلاحی در Beira D وجود ندارد و کاز تنها یک پیچ‌گوشتی دارد که به او در شکستن قفل‌ها و باز کردن پنل‌های فلزی کمک می‌کند و این تمرکز را بر روی بقای محض به جای مبارزه قرار می‌دهد. مواد تعاملی معمولاً با رنگ زرد مشخص شده‌اند، بنابراین هرگز سوالی درباره اینکه چه کاری باید انجام داد یا کجا باید رفت وجود ندارد، بلکه مسئله این است که چگونه به آنجا برسیم بدون اینکه طعمه هیولاها، دریا یا سکو شویم.
هر ورودی کاملاً دقیق و پاسخگو احساس می‌شود. برای مثال، بالا رفتن از نردبان نیاز به نگه داشتن RT/R2 و فشار دادن آنالوگ استیک در جهت مناسب دارد، اما اگر کاز بلغزد، بازیکنان باید ناگهان LT/L2 را نیز فشار داده و نگه دارند تا او بتواند در یک رویداد سریع زمانی دوباره تعادل خود را بازیابد. در این لحظات وحشت ناگهانی، فشردن هر دو ماشه احساس طبیعی‌ترین کار را دارد. عمیقاً رضایت‌بخش است که کنترلر بازی Still Wakes the Deep را به همان محکمی که کاز پله‌های نردبان را گرفته، بگیرید. بازیکن و شخصیت کاملاً در پی یک ترس ناگهانی هماهنگ می‌شوند. بازی Still Wakes the Deep نمونه‌ای عالی از طراحی شهودی بازی است. این بازی همچنین بسیار زیبا است. چندین بار در حین بازی Still Wakes the Deep متوقف می‌شویم تا خطوط تیز، نورپردازی پیچیده و رئالیسم فتوگرافیک صحنه‌های خاص را تحسین کنیم و هر فریم با جزئیات دقیق و خوب رندر شده و پر شده است. ساختارهای فرازمینی که روی سکو پراکنده‌اند، باعث می‌شوند دید کاز مانند یک فیلم ریلی که ذوب می‌شود، به هم بریزد و هر بار که او به یک پوسته نزدیک می‌شود، دایره‌های چند رنگی روی صفحه ظاهر می‌شوند؛ این کار گیج‌کننده و زیبا، مانند بقیه بازی است. بازی Still Wakes the Deep یک بازی سبک کلاسیک وحشت فوری است. این بازی پر از ترس‌های قلب‌خراش و دیالوگ‌های خنده‌دار است و همه این اتفاقات در یک محیطی رخ می‌دهد که به ندرت در رسانه‌های تعاملی مورد بررسی قرار می‌گیرد. در میان خزیدن، شنا کردن، دویدن و بالا رفتن روی Beira D، بازی Still Wakes the Deep موفق می‌شود داستان احساسی و قدرتمندی درباره روابط و فداکاری را روایت کند. کاز و روی دوستی ویژه‌ای دارند، اما آنها همچنین خانواده‌ای در ساحل دارند و بازگشت به این افراد (به طور ایده‌آل زنده)، یک نیروی محرک مداوم است.
بازی Still Wakes the Deep، از آن دسته بازی‌هایی در سبک ترسناک است که تجربه آن برای هر گیمری می‌تواند لذت‌بخش با یک دیدگاه جالب باشد. پس آن را از دست ندهید تا بر فراز آب‌ها، وحشتی مواج را حس کنید.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید