بررسی فیلم طلا

طلا از همان ابتدا بدون اسپویل کردن داستان، سرانجام کاراکترها را برای مخاطب قابل حدس کرده و برای نمایش دشواری‌های زندگی و دوام آوردن در شرایط اقتصادی ایران از نمادگرایی‌های خیلی ساده استفاده می‌کند. اشاره‌ی کوتاه و مختصر دقایق ابتدایی فیلم به مسابقه‌ی فوتبال ایران و اسپانیا در جام جهانی ۲۰۱۸ و هم‌زمانی آن با تصمیم‌گیری برای راه‌اندازی رستوران توسط چهار شخصیت اصلی، یکی از این نشانه‌های غیرمستقیم داستان به حساب می‌آید. مخاطب از همان ابتدا می‌تواند حدس بزند که منصور و دوستانش با آغاز یک کسب و کار مستقل دقیقا همانند تیم ملی ایران وارد «گروه مرگ» شده‌اند که شانس پیروزی در آن بسیار کم است.

استعاره‌ای که نام فیلم طلا در دل خود جای داده ستودنی است. منصور، رضا و لیلا همه‌ی دارایی خود از ماشین، دلار و پس انداز ريالی را به چوب حراج گذاشتند تا یک مغازه‌ی کوچک اجاره کنند، اما آن‌ها هرگز حاضر نمی‌شوند که برای کوچک‌ترین لحظه، آسایش را از طلا، برادرزاده‌ی منصور سلب کنند. طلا دختربچه‌ای بیمار است که کاراکترهای اصلی فیلم به خاطر او از همه چیز، حتی حق مسلم خود می‌گذرند.

از طرف دیگر فیلم طلا با جسارت تمام از موانع بر سر راه موفقیت در جامعه انتقاد می‌کند. بانک برای اعطای وام نیاز به اجاره‌نامه‌ی مغازه دارد، مالک برای اجاره دادن مغازه، پول پیش می‌خواهد و سازمان بهداشت و اماکن هم در کنار اجاره‌نامه، اسناد و مدارک بزرگ و کوچک دیگر را می‌خواهند. عمده‌ی دقایق میانی فیلم در حال نشان دادن این حلقه‌ی باطل و بی‌پایان است. البته فیلم به طرز قابل‌توجهی در نشان دادن این حلقه‌ی باطل اغراق کرده است، اما به نظر می‌رسد که این سطح از مبالغه تا حدودی منطقی و قابل درک باشد؛ چرا که فیلم طلا مشخصاً از همان ابتدا هدف خود را مشخص کرده و با محوریت نشان دادن مشکلات اقتصادی، شروع به روایت یک داستان متمرکز کرده است. با توجه به این موضوع می‌توان سطح مبالغه‌ی فیلم را برای نمایش مشقت و دشواری‌ها تا حدودی قابل درک دانست.