-
0/10
بررسی ۱۰ برتری سریال انیمیشنی Spider-Man نسبت به فیلم‌های لایو اکشن
وقتی انیمیشن فراتر از لایو اکشن ظاهر می‌شود
در این مقاله می‌خواهیم به بررسی ۱۰ برتری سریال انیمیشنی Spider-Man نسبت به فیلم‌های لایو اکشن بپردازیم که طی دهه‌های گذشته منتشر شده‌اند.
از زمان اولین حضور سینمایی مرد عنکبوتی در اوایل دهه قرن بیست و یکم، این شخصیت محبوب همواره یکی از نمادهای برجسته دنیای ابرقهرمانی بوده است. فیلم‌های لایو اکشن مرد عنکبوتی، از سه گانه سم ریمی (Sam Raimi) گرفته تا دنیای سینمایی مارول (Marvel Cinematic Universe)، هر کدام تفسیر متفاوتی از این قهرمان را ارائه داده و جنبه‌هایی از شخصیت او را به تصویر کشیده‌اند. با این حال، این فیلم‌ها به دلیل محدودیت زمانی و تمرکز بیش از حد بر سکانس‌های اکشن، اغلب از پرداختن به برخی از جنبه‌های کلیدی داستان‌های مرد عنکبوتی غافل شده‌اند. در مقابل، سریال Your Friendly Neighborhood Spider-Man توانسته است با بهره‌گیری از قالب اپیزودیک، روایتی غنی‌تر، پیوسته‌تر و وفادارتر به روح کمیک‌های اصلی ارائه دهد.
یکی از برتری‌های اصلی این سریال انیمیشنی Spider-Man نسبت به فیلم‌های لایو اکشن، تمرکز آن بر رشد تدریجی شخصیت پیتر پارکر و نمایش هوش و نبوغ علمی اوست. برخلاف فیلم‌هایی که معمولاً تنها اشاره‌ای گذرا به مهارت‌های علمی پیتر دارند، این سریال روند توسعه تاراندازهای او را به‌صورت جزئی و منطقی نشان می‌دهد. علاوه بر این، سریال با استفاده از داستان چندلایه و شخصیت‌های مکمل جذاب، دنیای مرد عنکبوتی را فراتر از خود او گسترش داده و آن را واقع گرایانه‌تر ساخته است. همچنین، سریالYour Friendly Neighborhood Spider-Man موفق شده تعادلی میان مدرن‌سازی شخصیت‌ها و حفظ عناصر نوستالژیک و کلاسیک مرد عنکبوتی ایجاد کند. در ادامه، به بررسی دقیقتر برتری‌های این سریال نسبت به فیلم‌های لایو اکشن مرد عنکبوتی می‌پردازیم.
معرفی سیمبیوت‌ها
معرفی سیمبیوت‌ها در سریال انیمیشنی Spider-Man با دقت و زمینه چینی‌ای انجام شده که در فیلم‌های لایو اکشن دیده نمی‌شود. در قسمت اول، نبردی بین مرد عنکبوتی و دکتر استرنج با یک موجود بیگانه سیمبیوتی رخ می‌دهد تا بلافاصله این گونه را به عنوان یک تهدید ترسناک و قدرتمند معرفی کند. برخلاف فیلم Spider-Man 3 که داستان ونوم را با عجله پیش برد یا Spider-Man: No Way Home که صرفاً اشاره‌ای گذرا به سیمبیوت داشت، این مجموعه به تدریج تهدید سیمبیوت‌ها را معرفی می‌کند.
در بخش‌های انتهایی سریال انیمیشنی Spider-Man، دکتر استرنج و مرد عنکبوتی بار دیگر باید با همکاری یکدیگر این موجود بیگانه را خنثی کنند و نبردی حماسی شکل می‌گیرد که خطرناک بودن این موجودات را یادآوری می‌کند. همچنین تکه‌ای از سیمبیوت در این جهان موازی باقی می‌ماند تا زمینه را برای داستان ونوم در فصل‌های آینده فراهم کند. بدین ترتیب، با معرفی ونوم در فصل بعدی یا پس از آن هرگز حس نمی‌شود به زور در داستان گنجانده شده است. این معرفی، سیمبیوت‌ها را به بخشی اساسی از روایت تبدیل می‌کند، نه صرفاً یک ایده لحظه آخری.
پایه گذاری یک جهان داستانی کامل
برخلاف فیلم‌های لایو اکشن مرد عنکبوتی که معمولاً شخصیت‌ها را فقط در صورت نیاز معرفی می‌کنند، سریال انیمیشنی Spider-Man در دنیایی کاملاً شکل‌گرفته از مارول آغاز می‌شود. مرد عنکبوتی در جهانی زندگی می‌کند که پر از قهرمانان متعدد، طیفی متنوع از شرورهای کلاسیک و جدید و یک دنیای زیرزمینی جنایی پیچیده با گروه‌های مافیایی در حال جنگ است. این رویکردِ سریال به کمیک‌ها وفادارتر است؛ زیرا پیتر پارکر همیشه با دیگر ابرقهرمانان تعامل داشته و با جنایت در نیویورک دست و پنجه نرم می‌کند. علاوه بر این، سریال موفق می‌شود میان وظایف ابرقهرمانی و زندگی شخصی او تعادل برقرار کند. مخاطبان شاهد روابط پیتر، مشکلات تحصیلی و تعاملات روزمره او هستند که با جزئیاتی بیشتر از هر فیلم لایو اکشن پرداخته شده است. این موضوع تا حد زیادی به فرمت اپیزودیک سریال مربوط می‌شود. بطور کلی، امکان پرداخت به این عناصر در طول چندین قسمت داستان سرایی غنی‌تری را ارائه می‌دهد.
انسجام داستانی
سریال انیمیشنی Spider-Man موفق می‌شود ارتباط منجسمی را بین قسمت‌ها حفظ کند و در عین حال ماجراجویی‌های متمایزی را به تصویر بکشد. این رویکرد مشابه روش سریال Spider-Man: The Animated Series است که خطوط داستانی گسترده‌ای داشت و بطور طبیعی در طول زمان توسعه می‌یافتند. در مقابل، فیلم‌های لایو اکشن اغلب حس گسستگی دارند؛ هر سه گانه شخصیت را ریبوت می‌کند و حتی در داخل یک مجموعه هم گاهی تداوم داستانی چندانی دیده نمی‌شود. فیلم‌های مرد عنکبوتی ساخته سم ریمی به دلیل دخالت استودیو مجبور به تغییر برخی عناصر داستان شدند، The Amazing Spider-Man با خطوط داستانی حل نشده دست و پنجه نرم کرد و نسخه دنیای سینمایی مارول به شدت به توضیحات قدیمی برای اتصال داستان‌ها متکی بود. سریال انیمیشنی Spider-Man قسمت‌های خود را به صورت یکپارچه به هم متصل کرده و رشد شخصیت، روابط و درگیری‌ها ادامه‌دار هستند. این سطح از پیوستگی، روایت کلی را تقویت کرده و تجربه تماشای رضایت بخش‌تری را ارائه می‌دهد.
افزایش نژادی در میان ابرشرورها
دنیای داستانی مرد عنکبوتی که در دهه ۱۹۶۰ خلق شد، عمدتاً شامل شخصیت‌هایی سفیدپوست و مرد بود. این ترکیب، بازتابی از صنعت کتاب‌های کمیک در آن دوران بود اما دیگر نمایانگر تنوع فرهنگی موجود در شهر نیویورک نیست. مدرن سازی این شخصیت‌ها در اقتباس‌های جدید، اکثراً باعث بحث و جدل بین حفظ وفاداری به کمیک‌های اصلی و پذیرش تنوع شده است.
فیلم‌های لایو اکشن مرد عنکبوتی تا حد زیادی طراحی اصلی شخصیت‌ها را حفظ کرده‌اند، به استثنای الکترو با بازی جیمی فاکس (Jamie Foxx). اما سریال انیمیشنی Spider-Man رویکرد سنجیده‌تر و مؤثرتری در زمینه افزودن تنوع اتخاذ می‌کند. این مجموعه، برخی شخصیت‌ها را با پیشینه‌هایی بازآفرینی می‌کند که بازتاب بهتری از جمعیت واقعی نیویورک هستند و همین امر باعث می‌شود داستان حس اصالت و ارتباط بیشتری با دنیای امروز داشته باشد. این مدرن سازی، حضور فرهنگی را تقویت کرده و همزمان همچنان به جوهره شخصیت‌ها وفادار می‌ماند تا نشان دهد چگونه اقتباس‌ها می‌توانند تکامل پیدا کنند، بدون آنکه به منبع اصلی خود بی‌احترامی کنند.
زمینه سازی برای تقابل‌های پیش رو
یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های فیلم‌های لایو اکشن مرد عنکبوتی تمایل آن‌ها به زمینه چینی‌های نه چندان منطقی برای آینده است، به‌طوری که اغلب ایده مبهمی را مطرح کرده تا مثلاً در آینده مورد استفاده قرار بگیرند. مجموعه The Amazing Spider-Man خط داستانی شش خبیث را پایه ریزی کرد که هیچ وقت رنگ واقعیت به خود نگرفت. فیلم Spider-Man 3 و Spider-Man: No Way Home هم در ایجاد تعادل میان پیش زمینه‌های متعدد دچار مشکل شدند.
در مقابل، سریال انیمیشنی Spider-Man در کاشت بذرهای رویدادهای آینده مهارت بالایی نشان می‌دهد. جزئیات ظریف اما هیجان انگیزی مانند تبدیل تدریجی تومستون به یک تهدید، برای مخاطبان آگاه جذاب و پر از اشارات هوشمندانه بود. در همین حال، نیم نگاهی به قوس‌های شخصیتی بزرگ‌تری مانند تغییر قریب الوقوع کارلا کانرز به لیزارد وجود داشت؛ نیم نگاهی که به واسطه ورود خزندگان به آزکورپ به‌طور زیرکانه‌ای انجام شد. سقوط تدریجی نورمن آزبورن به ورطه شرارت نیز به تدریج و از طریق تغییرات نامحسوس در لحن و رفتار او به تصویر کشیده شد. این سریال به هوش مخاطبانش اعتماد داشته و سرنخ‌هایی را ارائه می‌دهد که بدون لطمه زدن به جریان داستان، اتفاقات و درگیری‌های بعدی را زمینه چینی می‌کند.
نگاهی دقیقتر در به مهندسی وب شوترها
فیلم‌های لایو اکشن مرد عنکبوتی اغلب چشم‌های خود را روی وب شوتر یا تاراندازهای پیتر پارکر بسته و آن‌ها را جزئیات کم اهمیتی در نظر گرفته‌اند. مرد عنکبوتی با بازی توبی مگوایر این موضوع را بطور کامل نادیده گرفت و با دادن توانایی تاراندازی ارگانیک به پیتر، نیاز به مهندسی را حذف کرد. نسخه‌های اندرو گارفیلد و تام هالند دارای تاراندازهای مکانیکی بودند اما نحوه توسعه آن‌ها تنها به‌طور مختصر نمایش داده شد و خیلی زود به بخشی تثبیت شده از تجهیزات او تبدیل شدند.
اما سریال انیمیشنی Spider-Man رویکرد متفاوتی اتخاذ کرد و بطور مفصل روند مهندسی پیچیده موردنیاز برای ساخت وب شوترها را به نمایش گذاشت. مدل‌های اولیه با گاز کار می‌کردند و پیتر مجبور بود یک مخزن قابل مشاهده را روی پشت خود حمل کند که نشان دهنده حجم زیاد کار موردنیاز برای ساخت آن‌ها بود. این مجموعه بطور مداوم به پیشرفت این فناوری پرداخت و تلاش‌های پیتر، هری آزبورن و نورمن آزبورن برای ارزیابی و بهبود این تکنولوژی را نمایش داد. این جنبه واقع گرایانه از توانایی‌های مرد عنکبوتی باعث شد که نبوغ علمی او برجسته‌تر و نقشی حیاتی در موفقیتش داشته باشد.
تمرکز بیشتر روی جنبه علمی پیتر پارکر
در بیشتر اقتباس‌های لایو اکشن، نبوغ علمی پیتر پارکر تنها در حد یک اشاره سطحی باقی می‌ماند و به سرعت تحت الشعاع سکانس‌های اکشن قرار گرفت. هر مجموعه هوش ابرقهرمان محبوب را تا حدی نشان می‌دهد (چه از طریق صحنه‌های کوتاه در آزمایشگاه، حل مشکلات فنی یا شوخی‌هایی درباره پیشینه علمی‌اش) اما این ویژگی معمولاً صرفاً معرفی شده و به‌ندرت به آن پرداخته می‌شود.
سریال انیمیشنی Spider-Man این ضعف را برطرف کرده و هوش علمی پیتر را به یکی از محورهای اصلی داستان تبدیل می‌کند. سریال بارها توانایی‌های پیتر را در شیمی، فیزیک و مهندسی به نمایش می‌گذارد، نه فقط در ساخت وب شوترها بلکه در حل مشکلاتی که در طول فعالیت‌های قهرمانی‌اش با آن‌ها مواجه می‌شود. علاوه بر این، نبوغ علمی او مستقیماً به کارآموزی‌اش در آزکورپ منجر می‌شود که تاثیر بزرگی بر روند داستان داشته و باعث آشنایی او با نورمن و هری آزبورن می‌شود. در این روایت، هوش پیتر پارکر یک جزئیات فرعی نیست، بلکه ویژگی تعیین کننده‌ای است که تمام ابعاد ماجراجویی او را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
پرداخت بیشتر به شخصیت‌های مکمل و فرعی
از آنجا که فیلم‌های لایو اکشن مرد عنکبوتی به دلیل محدودیت زمانی باید روی ماجراجویی پیتر پارکر تمرکز کنند، شخصیت‌های فرعی تنها برای پیشبرد داستان او حضور دارند. این رویکرد برای یک فیلم دو ساعته موثر، کافی و قابل قبول است اما پتانسیل پرداختن به روایت‌های گسترده‌تر دنیای مرد عنکبوتی را محدود از روی اجبار کنار می‌گذارد. در مقابل، سریال انیمیشنی Spider-Man با بهره گیری کامل از قالب اپیزودیک خود داستان‌هایی جذاب فراتر از پیتر خلق کرد.
سریال انیمیشنی Spider-Man شخصیت‌هایی مانند نیکو مینورو و لانی لینکلن را معرفی کرد که قوس‌های داستانی آن‌ها به اندازه چالش‌های خودِ پیتر پارکر جذاب بودند. نیکو با پیشینه جادویی و درگیری‌های اخلاقی‌اش، جنبه‌ای فراطبیعی را به دنیای مرد عنکبوتی اضافه کرد که به ندرت در اقتباس‌های او دیده شده است. در همین حین، لانی لینکلن و تبدیل تدریجی او به تومستون یکی از برجسته‌ترین خطوط داستانی سریال بود که طی چندین قسمت به صورت قابل درک رشد کرد. با اختصاص دادن تمرکز قابل توجهی به سرگذشت شخصیت‌های فرعی، این مجموعه دنیایی پویاتر و زنده‌تر از مرد عنکبوتی خلق کرد؛ دنیایی که صرفاً حول محور قهرمان اصلی نمی‌چرخد، بلکه روایت‌های چندلایه‌ای را در خود جای داده است.
تکامل لباس مرد عنکبوتی
در فیلم‌های لایو اکشن، لباس‌های مرد عنکبوتی معمولاً بدون توضیح منطقی از طرح‌های دست ساز و ابتدایی به طراحی‌های پیشرفته و بی‌نقص جهش پیدا می‌کنند. در سه گانه سم ریمی، پیتر از یک لباس کشتی گیری ساده مستقیماً به یک لباس ابرقهرمانی بی‌نقص می‌رسد، بدون اینکه مشخص شود چگونه آن را ساخته یا ایده‌اش را از کجا گرفته است. در نسخه MCU، این مشکل با طراحی لباس توسط تونی استارک دور زده شد اما این تصمیم باعث شد که لباس‌های پیتر بیش از حد به فناوری دیگران وابسته به نظر برسند و ارتباط آن‌ها با نبوغ شخصی او کمرنگ شود.
سریال انیمیشنی Spider-Man رویکردی واقع گرایانه‌تر و تدریجی‌تر در پیش گرفت و چندین نسخه از لباس پیتر را به نمایش گذاشت؛ زیرا او مدام در حال آزمایش با مواد و طراحی‌های مختلف بود. بسیاری از این لباس‌ها را مانند MCU از یک مربی (در اینجا نورمن آزبورن به جای مرد آهنی) دریافت کرد اما این بار پیتر نقش فعال‌تری در فرآیند طراحی و بهبود آن‌ها داشت. این ترکیب باعث شد که تکامل لباس او بطور موثرتری نمایش داده شده و نسخه نهایی در قسمت پایانی حس پیشرفت تدریجی داشته باشد.
گرامی داشتن ریشه‌های مرد عنکبوتی
فیلم‌های لایو اکشن مرد عنکبوتی همواره این شخصیت و دنیایش را برای هماهنگی بیشتر با دنیای مدرن تغییر دادند و این امر گاهی به بهای از دست رفتن جذابیت نوستالژیک و کلاسیک او تمام شد. این مدرن سازی به حفظ جذابیت فرنچایز برای نسل جدید کمک کرد اما در برخی موارد، عناصر کلیدی دوران اولیه کمیک‌های مرد عنکبوتی نادیده گرفته شدند.
سریال انیمیشنی Spider-Man تعادلی میان مدرن سازی و احترام به ریشه‌های کلاسیک مرد عنکبوتی ایجاد کرد. این مجموعه نسخه هیجان انگیزی از ترانه نمادین سریال تلویزیونی مرد عنکبوتی در دهه ۱۹۶۰ ارائه داد که بلافاصله حس نوستالژی را زنده کرد؛ نسخه‌ای که همچنان با زیبایی شناسی مدرن سریال هماهنگ است. علاوه بر این، لباس‌های پیتر پارکر مستقیماً به اولین حضور او در شماره 15 کمیک بوک Amazing Fantasy اشاره داشت، از جمله جلیقه پشمی کلاسیک و ظاهر سنتی یک نابغه علمی. با گنجاندن این عناصر، سریال انیمیشنی نه تنها میراث غنی مرد عنکبوتی را یادآوری کرد، بلکه همزمان برداشتی تازه و جذاب از این قهرمان محبوب را ارائه داد.
بنظر شما، سریال Your Friendly Neighborhood Spider-Man چه برتری دیگری نسبت به فیلم‌های لایو اکشن دارد؟
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید