بررسی فیلم The Irishman – مرد ایرلندی

کارگردان صرفا از یک بُعد به شخصیت‌ها نگاه نمی‌کند. قبل از ورود شخصیت‌ها به نیمه‌ی دوم فیلم، زندگی شخصی کاراکترها را هم تماشا می‌کنیم

کارگردان صرفا از یک بُعد به شخصیت‌ها نگاه نمی‌کند. قبل از ورود شخصیت‌ها به نیمه‌ی دوم فیلم، زندگی شخصی کاراکترها را هم تماشا می‌کنیم. از نگاه‌های معنادار فرزندهای فرانک شیران به پدرشان تا حتی کتک‌کاری فرانک با یک مغازه‌دار که به دخترش توهین کرده را می‌توان از جنبه‌های متفاوتِ پرداخت داستانی «مرد ایرلندی» دانست. در گیر و دار ماموریت‌های فرانک، رگه‌هایی از طنز نیز ملموس است؛ یک تدبیر عاقلانه و منطقی از سوی اسکورسیزی تا نمایش خشونت در ذهن مخاطب، کمتر زننده باشد؛ چون همانطور که اشاره کردیم، «مرد ایرلندی» یک اثر بسیار واقع‌گرایانه و باورپذیر است.

از یک فیلم در ژانر بیوگرافی چه می‌خواهید؟ ایفای نقش استثنایی و مثال‌نزدنی بازیگرهای اصلی؟ فضاسازی‌های شگفت‌انگیز که شما را مات و مبهوت خود می‌کند؟ روایت‌ قصه‌ای که به شما اطلاعات می‌دهد، در افشاگری‌ها هیچ ترسی به خود راه نمی‌دهد و صد البته شما را نسبت به یک برهه خاص و یک موضوع مهم آگاه می‌کند؟ اگر پاسختان مثبت است، مارتین اسکورسیزی در راضی نگه داشتن‌تان از همان ابتدای فیلم، سنگ تمام می‌گذارد. از نظر منتقد، «مرد ایرلندی» تا به امروز که این بررسی نگاشته می‌شود، بی‌نقص‌ترین اثر هنری مارتین اسکورسیزی است که نه تنها ایرادی به اجزای فرمی آن وارد نیست، بلکه معانی ارزنده‌ی اخلاقی نیز در بازگویی یک قصه‌ی واقعی وجود دارد که برای همگان قابل درک است. اسکورسیزی در انتهای امر، آن زمان که شما از ریز و بم زندگی فرانک شیران آگاهی کامل و وافری کسب کرده‌اید، به صحنه ورود می‌کند و بالاخره طرز تفکر و دیدگاهش را پس از سه ساعت و خرده‌ای با این مضمون مطرح می‌سازد که هیچکس ماندگار نیست و بالاخره به باد فراموشی سپرده می‌شود. کما اینکه سهراب سپهری، شاعر معاصر ایران در یکی از اشعارش، خواننده را با خود همراه ساخته و می‌گوید: « نه تو مانی و نه اندوه، نه هیچ یک از این مردمِ این آبادی…».