بررسی فیلم The Mustang – موستانگ

بازیگران به خوبی از پس ایفای نقششان برآمده‌اند. مسئولیت ایفای نقش شخصیت اصلی بر عهده «متایس شوئنارتس» (Matthias Schoenaerts) بوده و موفق شده که به خوبی با حالات چهره، سکوت و نگاه‌های ترسیده و پر استرس شخصیت رومن را برای مخاطب قابل درک کند. «رومن کولمن» شخصیت اصلی فرد کم حرفیست. از کنترل خشم رنج می‌برد و در ارتباط با افراد دچار مشکل است.

کم حرفی این شخصیت تا پرده سوم و اتکای بسیار آن بر سکوت و بازی فیزیکی، اجرای شخصیت رومن را بدل به کاری بسیار سخت کرده است که خوشبختانه «متایس شوئنارتس» به خوبی از پس ایفای این نقش دشوار برآمد. گل سرسبد اجرای «متایس شوئنارتس» هم مربوط به گفت‌وگوی نهایی رومن با دخترش می‌شود. جایی که بعد از تمامی تغییر و تحول‌های شخصیتی و درونی‌ او، پس از سال‌ها بغضش می‌ترکد و بی‌پرده با دخترش صحبت می‌کند. جایی که نقطه‌ای می‌گذارد بر داستان رومن ابتدای فیلم و صفحه جدیدی را از داستان زندگی او شروع می‌کند.

دیگر ایفای نقش درخشان فیلم The Mustang را باید به بازیگر پیشکسوت هالییود، «بروس درن» (Bruce Dern) نسبت بدهیم. او که سابقه بازی در آثار درخشانی همچون Nebraska، Hateful Eight و Coming Home را دارد، با وجود مدت زمان کمی که در فیلم به شخصیت او اختصاص داده شده، در همان اولین سکانس حضورش تاثیری بس قدرتمند بر مخاطب می‌گذارد. گویی حضور قدرتمندش را بر صحنه فیلم یادآور می‌شود و بدون هیچگونه زیاده‌گویی، بازیگری را آموزش می‌دهد. در کمترین کمیت ممکن، بیشترین کیفیت را به رخ دیگر بازیگران جوان فیلم می‌کشد.

فیلم The Mustang اثر زیباییست. قصه جمع و جوری دارد و تکلیفش با خودش مشخص است و همین امر باعث می‌شود که در انجام آن کمیت کم، کاملا موفق باشد. به شیوه بسیار زیبایی، قصه کلاسیک جست‌وجوی رستگاری را تعریف می‌کند و چنان خوش حس است که تاثیر ذهنیش تا ساعات مدیدی در ذهن مخاطبش باقی می‌ماند.