در سال 2049، به این دوره نگاه خواهیم کرد و خواهیم دید که این دوران بسیار بیشتر از سال 1999 که حالا به نظر می‌رسد قدیمی است، کهنه و منسوخ شده به نظر می‌آید. ما از چقدر مشابه بودن همه‌چیز و حرکت بزرگ همگن‌سازی که در حال حاضر در حال وقوع است، شوکه خواهیم شد. بازی‌های AAA همه همان بازی‌های جهان باز هستند که در آن‌ها باید امتیاز کسب کنید تا گره‌های یک درخت مهارت را با میکروتراکنش‌ها، لوت و سیزن‌پس‌ها بالا ببرید. بازی‌های مستقل (Indie) همه درباره بازسازی بازی‌های مورد علاقه دوران کودکی هستند. ما احتمالاً حتی فراموش خواهیم کرد که بسیاری از بازی‌های نوآورانه در این مخلوط محافظه‌کارانه گم شده‌اند، زیرا همه چیز تحت کنترل تعداد کمی از پلتفرم‌ها و مطبوعات در حال مرگ و استریمینگ که به سمت تعداد کمی از بازی‌ها با جذابیت گسترده تمایل دارد، بوده است.

ما به زودی از این وضعیت خسته خواهیم شد و شاهد تغییر به سمت بازی‌هایی خواهیم بود که تلاش می‌کنند تا از جمعیت متمایز شوند. ما از لحظه کنونی‌مان یاد خواهیم گرفت؛ اینکه چه چیزهایی کار نمی‌کنند، چگونه می‌توانیم چیزها را قابل دسترس‌تر کنیم و به تدریج خواهیم دید که بازی‌ها این درس‌ها را به ایده‌هایی که احساس متفاوتی دارند، اعمال می‌کنند. به‌عنوان یک توسعه‌دهنده بازی‌های مستقل، فکر می‌کنم تمرکز ما بیشتر بر روی مخاطبان منحصر به فرد خود خواهد بود به جای تلاش برای برنده شدن در قرعه‌کشی صفحه پرفروش‌ترین‌های استیم. من آن بازی را بازی می‌کنم چون در سرویس گیم‌پس (Game Pass) است به اندازه من آن فیلم را دیدم چون اتفاقی در تلویزیون بود، حالا، قدیمی و خنده‌دار خواهد شد.

ما خواهیم فهمید که بهترین راه برای برجسته شدن از آن جمعیت بزرگ، از طریق مضامین آن‌هاست: بازی‌هایی که به سوالاتی پاسخ می‌دهند که هرگز فکر نمی‌کردید یک بازی شما را به فکر فرو برد، بازی‌هایی که نظرهای قوی دارند، بازی‌هایی که به طور سطحی با هر شخصی هم‌خوانی ندارند بلکه برای عده‌ای خاص به طور عمیق معنادار هستند، بازی‌هایی که تصمیماتی می‌گیرند که فقط آن بازی خاص می‌تواند برای خدمت به آن دیدگاه خاص اتخاذ کند. واقعاً، این چیزی است که همه ما در دل‌های خود می‌دانیم که به آن نیاز داریم. امیدوارم دوران آینده بر اساس آن تعریف شود.