-
0/10
چگونه اشتباه تیم برتون باعث موفقیت سریال ونزدی شد؟
از اشتباهات خود درس بگیرید!
علیرغم اینکه از نظر مفهومی دو اثر Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children و اسپین آف خانواده آدامز با یکدیگر تفاوت‌های بسیار زیادی دارند اما با این حال موفقیت سریال ونزدی ثابت کرد تیم از اشتباهات گذشته خود درس گرفته است.
در حقیقت ساخته جدید تیم برتون (Tim Burton) به دلیل شکست‌های گذشته او بود که موفق شد. پیش از سریال ونزدی، برتون فیلم Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children را کارگردانی کرده بود که اقتباسی جالب از کتابی با همین عنوان و نوشته رانسوم ریگز (Ransom Riggs) بود. سریال ونزدی و فیلم خانه خانم پرگرین هر دو مفهوم مشابهی را دنبال می‌کنند. مدرسه ای که برای طردشدگان طراحی شده تا با خیال راحت آنچه که آن‌ها را متفاوت میکند کشف شود. علی رغم اینکه خانم پرگرین در خانه گاتیک و عجیب خلق شده توسط برتون بسیار جذاب به نظر می‌رسد، این فیلم در نهایت به عنوان یک شکست برای این کارگردان رقم خورد. با این حال، او توانست جنبه‌های متفاوت این تجربه را در نظر گرفته و با خلق اثری جدید موفقیت سریال ونزدی را رقم بزند.
تطبیق یک رمان با یک فیلم هرگز کار آسانی نیست، به خصوص با کتابی به پیچیدگی کتاب خانم پرگرین. بازآفرینی داستانی بزرگ با حضور بازیگرانی نام آشنا در نقش شخصیت‌های منحصر به فرد، طراحی یک اثر هنری با جزئیات بسیار و خلق محیط وسیع آن، همواره ساخت اقتباس خانم پرگرین را به کار دشواری تبدیل کرده است. فیلم خانوم پرگرین پس از انتشار با استقبال گرمی روبه رو شد و این به نفرین ده ساله برتون ادامه داد. تیم برتون همواره یکی از بهترین کارگردان‌‌های ژانر دارک-فانتزی بوده و علیرغم ساخت آثار بسیار منحصر به فرد خود سال‌ها است به موفقیتی که باید و شاید دست نیافته است. به همین ترتیب در حالی که فیلم مذکور یک شکست آشکار نبود، مولفه‌هایی مانند سرعت ناهموار در روایت داستان، شخصیت‌های منفی توسعه نیافته و اجزای جادویی گیج کننده بسیار مورد انتقاد تماشاگران قرار گرفته‌اند. اما با انتشار سریال ونزدی واضح است که برتون از اشتباهات گذشته خود درس گرفته و شاید این پایان نفرین او در دنیای هنر باشد.
در سریال ونزدی شاهد تمرکز بیشتری روی آکادمی Nevermore Academy هستیم
یکی از بزرگ‌ترین کم و کاستی‌های فیلم خانم پرگرین این است که اثر فوق در پوشش دامنه وسیع جهان کودکان عجیب و غریب خود تلاش زیادی نکرده و بسیاری از چیزهایی که رمان را منحصر به فرد میکند، در آن نادیده گرفته شده است. در این اثر توجه کمی به نمایش واقعی جهان دانش‌آموزان خانه دوشیزه پرگرین شده و همچنین همتایان شرور آن‌ها، هالوگاست‌ها، به نحوی نادیده گرفته می‌شوند. حتی طرح اصلی داستان نیز گاهی کنار گذاشته شده و باعث می‌شود شاهد اثری زیبا از نظر زیبایی شناختی اما تو خالی با شخصیت‌های دوبعدی باشیم. متاسفانه حین تلاش برای گنجاندن بیش از اطلاعات در یک فیلم، آرزوهای بزرگ برتون برای دوشیزه پرگرین، تمام چیزهایی که این داستان را واقعاً جادویی می کرد، تحت تاثیر قرار داد.
در مقابل، سریال ونزدی آکادمی Nevermore را زیر ذره بین قرار داده و با دقت به آن می‌نگرد. علاوه بر آکادمی، برتون شهر جریکو را همچنین به ما معرفی میکند اما در حقیقت این شهر نیز تنها به علت تمرکز بیشتر و دقت بر آکادمی نورمور خلق شده و معرفی می شود. در طول یک فصل، برتون Nevermore را طوری جلوه می‌دهد که انگار به خودی خود یک شخصیت است. بر خلاف جهان فیلم خانوم پرگرین برتون برای نورمور تاریخچه‌ای کامل خلق کرده که دوستان و دشمنان مخصوص به خود را داشته و جهانی را خلق میکند که به راحتی با مخاطبین ارتباط برقرار میکند. تاریخچه‌ای که زندگی دانش‌آموزان طر شده نورمو را به زیبایی هرچه تمام‌تر توصیف کرده و به نمایش می گذارد.
دانش‌آموزان و قدرتهای آن‌ها
در حقیقت چیزی که باعث می‌شود رمان خانه خانم پرینگتون منحصر به فرد و خاص باشد المانهای جادویی او و نحوه به استفاده گرفتن آن‌ها است. جهان جادویی که پر است از حلقه‌های زمانی جذاب، سفر در زمان، شخصیت‌هایی با توانایی تغییر چهره و هیولاهایی که Hollowgasts نام دارند و تنها برای جهان این رمان محبوب خلق شده‌اند. در حقیقت این رمان پتانسیل‌های بسیار بالایی دارد تا به یک محتوایی بصری تبدیل شود، اما با این حال به نظر می‌رسد که برتون در به تصویر کشیدن این جهان جادویی آنگونه که باید موفق عمل نکرده است. در حالی که سحر و جادو اثر زیبا به نظر می‌رسد، محتوای کمی را ارائه می‌دهد، و اغلب باعث می شود که اتفاق‌ها و انسجام داستان بیشتر گیج کننده باشند تا روایتگر و با ارزش. حتی کودکان عجیب و غریب داستان که ستاره‌های درخشان رمان هستن، آنگونه که باید در لایو اکشن مذکور نمی‌درخشند.
با این حال به نظر می‌رسد که در سریال ونزدی هر یک از دانش‌آموزان با قدرتهای خود آشنایی لازم را داشته و به نحوی تلاش میکند تا از آن به بهترین نحو ممکن بهره ببرد. به طور مثال شخصیت اصلی سریال ونزدی از نیروهای مخصوص خود که به او در دیدن آینده و پیش‌بینی اتفاقات خطرناک کمک میکند استفاده کرده تا شهر جریکو و دانش‌آموزان نورمور را از شر یک هیولای کشنده نجات دهد. دیگر دانش آموزان مدرسه نیز هر یک به گونه‌ای استعداد‌های خود را شناخته و در زمان لازم توانایی‌های خود را به کار می‌گیرند.
برتون و درس عبرت
در پایان، فیلم خانه دوشیزه پرگرین مسیر ساخت یک اثر فانتزی با المانهای عنوان شده را پیمود تا طی آن برتون راه رسم موفقیت را بیاموزد و اکنون به جایگاهی که در آن قرار دارد برسد. با نگاهی کوتاه به سریال ونزدی واضح است که برتون از نقدهای گذشته خود به خوبی درس گرفته است. جهان‌سازی قوی‌تر، تمرکز دقیق‌تر بر شخصیت پردازی و تنوع مناسب در انتخاب تیم بازیگران کمک میکند سریال ونزدی به هر چیزی که میس پرگرین در پی آن بود، تبدیل شود. در حالی که این دو اثر از نظر مفهومی فوق‌العاده شبیه به هم هستند، توجه به جزئيات و ریزه‌کاری‌های داستان است که سطح کیفیت آن‌ها را مشخص میکند.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید