بررسی فیلم Triple Frontier – مرز سه‌گانه

از آنجایی که انگیزه‌ کاراکترها در همان وهله اول به شدت می‌لنگد، نمی‌توان روی منطق روایی فیلم نیز حساب خاصی باز کرد؛ چرا که این اثر از بنیان و شالوده ایراد دارد. کارگردان هر طوری که شده داستان را روایت می‌کند و اصلا هم برایش اهمیتی ندارد که در فراز و نشیب داستانی، هر از گاهی رفتار شخصیت‌ها از منطق خارج شود.

مرز سه‌گانه ضرب آهنگ و ریتم بسیار خوبی دارد. با این اوصاف فیلم به دو نیمه تقسیم می‌شود. نیمه ابتدایی که اعضای پنج نفره باید گرد هم بیایند و برای سرقت برنامه‌ریزی کنند. نیمه دوم که وارد عمل می‌شوند و از زبان شخصیت‌ها هم می‌شنویم که پس از این نقطه، دیگر هیچ راه برگشتی نیست. مرز سه‌گانه در بدو ورود به نیمه دوم، جان می‌گیرد و مثل یک موتور زهوار در رفته‌ی هندلی تازه شروع به کار می‌کند و همه چیز روی روال بهتری پیش می‌رود.

از آنجایی که انگیزه‌ کاراکترها در همان وهله اول به شدت می‌لنگد، نمی‌توان روی منطق روایی فیلم نیز حساب خاصی باز کنیم

ریتم سینوسی محسوسی را از لحاظ اکشن در طول کلی قصه شاهد هستیم. به این معنا که اکشن ماجرا هر از گاهی خودش را نشان می‌دهد و پس از خاتمه به مخاطب فرصت داده می‌شود تا اندکی به حال خود باقی بماند. کارگردان حتی در برخی از صحنه‌ها ابتکار خوبی به خرج داده و از دیالوگ‌گویی میان‌ کاراکترها خودداری می‌کند. شخصیت‌ها وراج نیستند اما اگر بین آنها حرف و صحبت زیادی رد و بدل شود، ناخودآگاه می‌فهمیم که تا لحظاتی بعد قرار است اتفاقی بیفتد که به نفع هیچکس نیست.

پیچش‌های داستانی خاصی در بدنه ماجرا وجود ندارد اما در اواخر قصه حوادثی رخ می‌دهد که در نوع خود جالب و قابل تامل است. شاید شما هم به این نتیجه می‌رسید که این همه زحمت و تلاش برای تصاحب یک پول باد آورده امری بیهوده بود. از طرفی دیگر در این فیلم به ما یک مفهوم اخلاقی نیز یادآور می‌شود که تصمیم‌های مختلف، تبعات و عواقب مختلفی هم در بر دارد و ما در نهایت با عواقب رفتارهایمان روبه‌رو می‌شویم. کارگردان از این حیث توانسته از لحاظ اخلاقی، به اثرش بها ببخشد.