-
0/10
از همان زمان که Riot Games اعلام کرد می‌خواهد روی پروژه‌های بیشتری به غیر از League of Legends کار کند، حدس می‌زدیم که یکی از آن‌ها یک بازی آنلاین در سبک شوتر اول شخص باشد. سوال این بود که بازی از چه سبک و سیاقی پیروی می‌کند؟ در پاییز سال گذشته اولین شایعات و اطلاعات از بازی منتشر شد و آن‌جا فهمیدیم که بازی قصد دارد رقیبی برای Counter-Strike: Global Offensive باشد. در تیم سازنده‌ی پروژه‌ای که آن زمان Project A نام داشت، نه تنها افرادی از Valve حضور دارند، بلکه تعدادی از آن‌ها بازیکن حرفه‌ای و همچنین طراح نقشه برای CS: GO هستند. حتی یکی از بازیکنان مطرح سابق هم پس از تست ادعا کرد که Project A رقیبی قدرتمندی برای بازی Valve خواهد بود. حدود دو ماه پیش این بازی با نام رسمی Valorant رونمایی شد و از آن زمان تا به حال مدام اطلاعات بیشتری از آن دریافت می‌کنیم. به‌خصوص حالا که نسخه‌ی بتای محدود بازی در دسترس قرار دارد و دو هفته می‌شود با آمار ۷۰۰ هزار بازدید، با فاصله‌ای بسیار چشم‌گیری در صدر پربیننده‌ترین‌های توییچ جا خوش کرده است.
بازی Valorant یک شوتر اول شخص آنلاین رقابتی است که دو تیم پنج نفره را مقابل هم قرار می‌دهد. وظیفه‌ی یک تیم، کاشتن بمب در منطقه‌ی خاص است و تیم دیگر باید جلوی این کار بگیرد. همان سناریوی آشنایی که در CS: GO می‌بینیم. حالا اینجا به جای بمب، دستگاهی به نام Spike داریم. ولی تفاوت بازی با کانتر بیشتر از این‌هاست.
هسته‌ی Valorant مشابه CS: GO است، اما بازی المان‌های مختلفی از عناوینی مثل Overwatch و حتی Apex Legends در خود دارد. از هسته‌ی گیم‌پلی که به سمت لایه‌های بالایی برویم، به ترتیب از این سه عنوان مواردی می‌بینیم. گان‌پلی و حرکت شخصیت‌ها مثل تقریبا هیچ فرقی با کانتر ندارد. در حالت عادی با سرعت حرکت می‌کنید و برای حرکت آهسته باید شیفت را نگه دارید. صدا فاکتور بسیار مهمی‌ست و باید به محیط اطراف خود بسیار توجه کنید تا از محل دشمن آگاه شوید. سلاح‌ها قلق مشابهی هم دارند، اگر چه شاید الگوی لگد زدن تفنگ و پخش گلوله‌ها مقداری متفاوت باشد. نقشه‌های بازی که تعدادشان در نسخه‌ی بتا به عدد سه محدود است، طوری طراحی شده‌اند که نقاط بسیاری برای خط‌گیری دارند. همچنین گلوله از جعبه‌های چوبی و دیوارهای نازک رد می‌شود.
تاثیرات اورواچ و Apex Legends در لایه‌های بعدی نمایان می‌شود. در هر مسابقه بازیکن در قالب یک هیرو قرار می‌گیرد که در اینجا Agent نام دارند. قبل از هر مسابقه یکی را انتخاب می‌کنید و قابلیت تغییر آن را تا انتها ندارید. توانایی هیروها وجه تمایز آن‌هاست. هر ایجنت در Valorant چهار توانایی دارد که نحوه‌ی استفاده و شارژ شدن‌شان با دیگر عناوین FPS تفاوت دارد. یک قابلیت کول‌دان دارد و پس از گذشت زمانی مشخص دوباره می‌توان از آن استفاده کرد. دو قابلیت اما با پول قابل خرید هستند. با فشردن دکمه‌ی B به بخش خرید در بازی می‌روید که به جز اسلحه و سپر محافظ، می‌توانید دو قابلیت خود را شارژ کنید. توانایی آخر که آلتیمیت ایجنت‌ها به حساب می‌آید را باید با کشتن دشمنان و بردن هر راند و یا جذب کردن گوی‌هایی که در نقشه وجود دارند شارژ کنید. در Valorant این توانایی‌ها بیشتر از این‌که برای آسیب به دشمن کارساز باشند، قابلیت‌های تاکتیکی محسوب می‌شوند. مثلا Sova که ترکیب هانزو از اورواچ و Crypto است، با کمان خود می‌تواند تیر پرتاب کند و جای دشمن بفهمد یا Drone خود را به پرواز در بیاورد. البته ایجنتی چون Raze هم وجود دارد که تمام قابلیت‌هایش برای آسیب مستقیم طراحی شده است.
تا اینجا بیشتر به شباهت‌های Valorant به بازی‌های مختلف پرداختیم اما سوال اینجاست که بازی چگونه می‌خواهد راه خودش را از CS: GO که رقیب اصلی و شاید تنها رقیبش است جدا کند؟ اصلی‌ترین تمایز بازی، تزریق المان‌های عناوین قهرمان‌محور با گان‌پلی کلاسیک کانتر است. توانایی‌های ایجنت‌ها یا با پوشاندن بخشی از محیط دید دشمن را محدود می‌کند، یا مختصات‌شان را نشان می‌دهد یا به آن‌ها آسیب می‌زند. از حالت سوم که بگذریم، دو حالت اول فضای درگیری در نقشه‌ها را پیچیده‌تر می‌کنند و باعث می‌شوند تا حالت‌های بسیار متنوع‌تری برای درگیری خلق شود. بگذارید یک مثال بزنم؛ در کانتر درگیری دو طرف در دو ورودی یک راهرو معمولا به این صورت است که هر یک از کنار دیوار سعی می‌کنند تا خط بگیرند، در Valorant اگر بدانید که یک تک‌تیرانداز خط گرفته است، می‌توانید یک گوی محدودکننده‌ی دید بیندازید، سپس با ایجنت Jett که خود یا هم‌تیمی آن را انتخاب کرده، یک جهش رو به جلو یا بالا انجام دهید تا غافل‌گیر شود. یک راه دیگر استفاده از Curveball ایجنت Phoenix است که حکم فلش‌بنگ را دارد. استودیوی Riot Games در این بازی، تجهیزات جانبی مثل نارنجک‌ها و فلش‌بنگ را تبدیل به قابلیت اختصاصی یک ایجنت کرده است. تنها چیزی که تمام ایجنت‌ها در داشتن‌شان آزاد هستند اسلحه و سپر است. تبلیغات پیرامون Valorant حتی پیش از رونمایی هم به گونه‌ای بود که آن را رقیب مستقیم CS: GO نشان دهد
تبلیغات پیرامون Valorant حتی پیش از رونمایی هم به گونه‌ای بود که آن را رقیب مستقیم CS: GO نشان دهد. در نتیجه وجه تمایزش هم موارد تغییر یافته از آن بازی هستند. استودیوی Riot Games تا حد زیادی روی ریزه‌کاری‌ها و جزئیاتی کار کرده که احتمالا گیمرهای کژوال به آن‌ها دقت نمی‌کنند. مهم‌ترین این موارد شاید این است که Riot Games تلاش دارد تا هیچ باگ و گلیچی در نقشه‌ها وجود نداشته باشد تا بازیکن‌ها از آن‌ها استفاده کنند و در نتیجه با یک حرکت عجیب، سرنوشت را عوض کنند. در نتیجه خبری از حرکاتی مثل Boostهای کانتر در اینجا نیست. سازندگان به‌عمد نقشه‌ها را نسبتا کوچک طراحی و فاصله‌ی بین پایگاه دو تیم را کم طراحی کرده‌اند تا هرچه زودتر وارد درگیری شوند و در نتیجه سرعت بازی افزایش یابد. تمام مسلسل‌ها در Valorant برخلاف کانتر از قابلیت زوم کردن بهره می‌برند. با کلیک راست می‌توانید از نشانه‌گیری با زوم دو برابر استفاده کنید تا با دقت بیشتری هدف بگیرید. البته نشانه‌گیری معمولی به‌‌خودی خود دقت کافی دارد و اگر تنها به همان اکتفا کنید، مشکلی نخواهید داشت.
موارد دیگری که Riot Games هنگام رونمایی بازی روی آن‌ها مانور می‌داد، سرورهای دقیق و همچنین نرم‌افزار ضدتقلب قدرت‌مند بود. تجربه‌ی من طی تماشای حداقل ۱۰-۱۵ استریم از بازی و همچنین هفت-هشت ساعت بازی کردن، نشان داد که این دو وعده در حال حاضر عملی شده‌اند. یک مورد دیگر که خودم اضافه می‌کنم گرافیک بازی است. در زمانی که کمتر از یک سال با ورود به نسل نهم فاصله داریم و گرافیک بازی‌ها وارد مرحله‌ی جدیدی می‌شوند، سازندگان ترجیح داده‌اند تا از لحاظ فنی و بصری، محصولی سبک ارائه دهند. در نتیجه Valorant حتی روی سیستم‌هایی با عمر شش ساله هم می‌تواند به‌راحتی و با فریم‌ریت ۶۰ اجرا شود. سازندگان برای رسیدن به این امر، از اضافه‌کاری‌هایی مثل بک‌گراندهای پرجزئیات و قرار دادن آبجکت‌های متعدد در محیط پرهیز کرده‌اند و حتی فیزیکی برای اجسام وجود ندارد. استایل گرافیکی هم حالت کارتونی دارد که مشابه اورواچ و Team Fortress 2 است.
در حال حاضر نسخه‌ی بتای بازی سه نقشه و ۱۰ ایجنت قابل بازی دارد که البته بنا به ساختار Free-to-Play بازی نیمی از آن‌ها قفل هستند و با بازی کردن باید آن‌ها را باز کنید. تنوع آیتم‌های تزیینی برای اسلحه و پروفایل هم فعلا قابل قبول است. البته فعلا نمی‌توانم در مورد قیمت پولی آن‌ها نظر بدهم چون این مورد را درست چک نکردم. به‌عنوان نتیجه‌ی کلی، نسخه بتای بازی Valorant وعده‌ی اثری جذاب را می‌دهد و برخلاف انتظارات اولیه‌ام می‌تواند سهمی برای خودش در میدان رقابت عناوین FPS آنلاین داشته باشد، ولی این مسئله که آیا بتواند بازیکن‌های هاردکور CS: GO و حتی بازی‌های دیگر را به‌خود جذب کند، چیزی است که چند ماه پس از انتشار نسخه‌ی نهایی در تابستان مشخص می‌شود.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید