بررسی بازی Valorant

بررسی بازی Valorant

رقیب کانتر رسما وارد گود می‌شود

1%
  • 0/10
بررسی بازی Valorant ۲ ۲۰ خرداد ۱۳۹۹ بررسی بازی کپی لینک

بازی Valorant المان جدید به بازی‌های تیراندازی اول شخص رقابتی اضافه نمی‌کند، اما در ترکیب درست المان‌های دیگر بازی‌ها و ارائه‌ی یک تجربه‌ی جذاب موفق است.

در چند ماه اخیر میان عناوین مختلف سبک تیراندازی اول شخص، بیشتر از همه اسم Valorant به چشم آمده است؛ اثر جدید خالقان League of Legends که پس از قد علم کردن مقابل Dota 2 حالا وارد میدان رقابت با دیگر بازی شرکت Valve یعنی Counter-Strike شده‌اند. در مطلبی که به اولین نگاه از نسخه‌ی بتای بازی اختصاص داشت، بسیاری از توضیحات را داده‌ام و این‌جا مختصرتر از آن‌ها می‌گویم و در عوض بیشتر به این می‌پردازم که در نسخه‌ی نهایی بازی Valorant با چه محصولی طرف هستیم.

اگر Valorant را تکه‌تکه نگاه کنیم، هیچ چیز جدیدی در خود ندارد؛ سیستم تیراندازی و گان‌پلی مثل CS:GO است، وجود هیروهایی با توانایی‌های مختلف، آدم را یاد اورواچ و Apex Legends می‌اندازد و از طرفی، وجه تاکتیکی این قابلیت‌ها تا حدی تداعی‌کننده‌ی Rainbow Six Siege است. با این حال Riot Games کاملا در قرار دادن این عناصر کنار هم موفق و ماهرانه عمل می‌کند و در نتیجه، گیم‌پلی Valorant در عین اصیل نبودن، جذاب است و حسی متفاوت نسبت به بازی‌های دیگر دارد. بازی بیشتر از هر چیز فرمول کلاسیک کانتر را دستخوش تغییر قرار می‌دهد. این‌جا درگیری‌ها و دوئل‌ها به لطف وجود قابلیت‌های هر ایجنت، تنوع بیشتری دارند و پیش‌بینی اتفاقات پیش رو را سخت‌تر می‌کنند. در کانتر بسیاری از استراتژی‌ها در نهایت به یورش بردن (همان Rush کردن) یا کمپ و خط‌گیری ختم می‌شود. در Valorant هم چنین چیزی وجود دارد، منتهی وقتی Phoenix دیوار آتشین خود را وسط محیط قرار دهد یا Omen از تلپورت خود استفاده کند، این استراتژی‌های سنتی هم دستخوش تغییر می‌شوند.

هر یک از ۱۱ ایجنت بازی از توانایی‌هایی بهره می‌برند که تا جای ممکن با توانایی دیگر ایجنت‌ها متفاوت است. درست که Jett و Brimstone و Omen هر سه از قابلیتی شبیه به بمب دودزا بهره می‌برند، اما نحوه‌ی استفاده‌ی هر کدام فرق دارد. طراحان بازی دقت فراوانی داشته‌اند تا قابلیت‌هایی برای ایجنت‌ها قرار دهند که یا کاملا خاص باشند، یا در فرم استفاده و همچنین ظاهر آن‌ها تفاوت موثری ایجاد کنند تا حس بازی کردن در قالب هر ایجنت با دیگری کاملا متمایز باشد. نتیجه‌ی این دقت و مهارت درخشان است و یک فهرست نسبتا پر و پیمان از شخصیت‌ها را مقابل‌تان قرار می‌دهد که تنوع بسیار خوبی هم دارند. به خاطر Free-to-Play بودن بازی، در ابتدا ۵ تا از ایجنت‌ها در دسترس هستند و ۶ تای دیگر را باید با بازی کردن بیشتر آزاد کنید. خوشبختانه به لطف تنوعی که ذکر کردم، بازی کردن با همین تعداد محدود ایجنت‌ها حتی در زمان طولانی هم اذیت نمی‌کند. به‌خصوص اگر مایل باشید تا در بازی با همه‌شان ماهر شوید. دو ایجنت را در عرض چند ساعت می‌توانید باز کنید، اما مابقی زمانی نسبتا طولانی از شما طلب می‌کنند. در این بین میان‌بر خرید با پول واقعی هم دیگر گزینه‌ی روی میز است. آزادسازی هر ایجنت ۱۰ دلار قیمت دارد که نسبت به عناوین دیگر مقداری گران به نظر می‌رسد. مثلا در Apex Legends که قیمت بالای آیتم‌هایش شهره‌ی خاص و عام است، هر لجند را می‌توانید با پرداخت ۷.۵ دلار آزاد کنید.

دقت و وسواس بالای سازنده‌ها در طراحی قابلیت‌ها و همچنین ظاهر جذاب ایجنت‌ها مشهود است (گرچه به پای هیروهای اورواچ نمی‌رسند)، اما سازندگان بی‌نقص عمل نکرده‌اند. در نسخه‌ی بتا که یک ایجنت کم‌تر داشت، شاهد بودیم که Raze به لطف قابلیت‌های قدرتمندش به انتخاب اول بسیاری از بازیکنان و حتی استریمرها تبدیل شد و در تعادل بازی تا حدی مشکل ایجاد می‌کرد. این مسئله در همان دوره‌ی اجرای بتا حل شد، اما حالا با ایجنت جدید یعنی Reyna به شکلی بدتر تکرار شده است؛ این ایجنت به جز یک قابلیت تاکتیکی، دیگر توانایی‌هایش آن را تبدیل به یک شخصیت بیش از اندازه قوی تبدیل می‌کند؛ قابلیت‌هایی مثل احیای سلامتی یا آلتیمیت او که سرعت حرکاتش را افزایش می‌دهد و همچنین به محض کشتن یک دشمن سلامتی‌اش را پر می‌کند. در عنوانی که اکثر شخصیت‌هایش قابلیت‌های تاکتیکی دارند، وجود Reyna تعادل را دچار مشکل می‌کند. احتمالا به‌زودی Riot Games به این قضیه رسیدگی خواهد کرد و از این بابت آن‌چنان جای نگرانی نیست.

در بخش انتخاب ایجنت پیش از هر مسابقه می‌توانید توضیح قابلیت‌های هر ایجنت و دکمه‌ی فرمان آن را هم مشاهده کنید

شرکت Riot Games با وجود نزدیک به چهارده سال سابقه‌ی کار روی بازی‌های آنلاین رقابتی، از اهمیت بالای وجود یک محیط مناسب برای تمرین به‌خوبی آگاه است و همین مسئله را می‌شود در Valorant هم مشاهده کرد. بازی علاوه بر این‌که مکانیک‌های اولیه برای کاشتن و خنثی کردن Spike (همان بمب) را مختصر و مفید یاد می‌دهد، یک بخش تمرینی بسیار مفصل هم دارد. امکانات متعددی هم برای بازیکن در دسترس است تا به شکل دلخواه خود تمرین کند؛ از تغییر درجه سختی و سرعت ظاهر شدن اهداف تا بی‌نهایت کردن خشاب و غیره. در این بخش محیطی هم وجود دارد که میزان آسیب به هر بخش از بدن را نشان می‌دهد و بیشتر با الگوی لگد هر سلاح آشنا می‌شوید. این بخش هم نسبت به نسخه‌ی بتا بهبودهایی داشته و حالا وسیع‌تر است، ولی در کمال تعجب یکی از مهم‌ترین حالت‌ها یعنی حالت رقابتی یا همان Competitive هنگام انتشار در بازی وجود ندارد. شرکت Riot Games اعلام کرده بود که در نسخه‌ی بتا برای اعمال تغییرات مختلف، این حالت را به‌طور موقت از دسترس خارج می‌کند، ولی باز هم این مسئله توجیه مناسبی برای غیبتش هنگام عرضه نیست. به‌شخصه ترجیح می‌دادم بازی دیرتر منتشر شود، ولی در عوض حالت رقابتی وجود داشته باشد. برای عنوانی که در نسخه‌ی بتا آن هم به‌صورت محدود، روزانه سه میلیون بازیکن داشته است، خیلی قابل قبول نیست که چنین بخشی را از روز اول نبینیم. فعلا به جز حالت Unrated یک حالت آرکید با نام Spike Rush وجود دارد که هر راند آن را با یک سلاح تصادفی آغاز می‌کنید و تمام قابلیت‌هایتان هم پر است. این حالت زمان کمتری طول می‌کشد و خوشبختانه خسته‌تان نمی‌کند.

اشکال بعدی بازی Valorant وجود باگ‌های مختلفی است که بیشتر در رابط کاربری و انیمیشن‌ها می‌بینیم. رابط کاربری بازی طراحی بسیار خوبی دارد و هر اطلاعاتی را که نیاز داشته باشید، به‌راحتی در اختیارتان قرار می‌دهد ولی چند بار برای من پیش آمد که با شروع یک مسابقه رابط کاربری ناپدید می‌شد و تنها راه حل، یک بار خروج و ورود از بازی بود. خوشبختانه وقتی وسط یک مسابقه از بازی خارج می‌شوید، اندک زمانی فرصت خواهید داشت تا دوباره به آن برگردید. یک‌سری باگ و لگ در انیمیشن سلاح‌ها و شخصیت‌ها مشاهده می‌شود که البته ممکن است به‌خاطر نوسانات اینترنت در ایران هم باشد.

گرافیک بازی Valorant شاید یکی از موارد پربحث آن باشد، چرا که بسته به سلیقه، نظر هر کس با دیگری تفاوت دارد. گرافیک بازی از استایل سل‌شید بهره می‌برد و در عین حال خبری از جزئیات زیاد، اشیای قابل تعامل متعدد و همچنین فیزیک در محیط نیست. در نتیجه تنها چیزی که به ظاهر نقشه‌ها طراوت می‌دهد، رنگ‌بندی محیط‌هاست و مثل اورواچ جزئیاتی نمی‌بینیم. آن‌هایی که به جزئیات بصری بالا در بازی‌های چندنفره عادت کرده باشند، شاید با این قضیه در Valorant به مشکل بخورند، اما از سوی دیگر این کار باعث شده تا بازی حتی روی سیستم‌هایی با قدمت شش یا هفت سال هم راحت اجرا شود و به‌راحتی آن را با فریم‌ریت ۶۰ اجرا کنید. همچنین جزئیات کمتر محیط باعث می‌شود تا دید بهتری داشته باشید و دشمنان را راحت‌تر ببینید.

بخش Career در منوی اصلی، تاریخچه‌ی مسابقه‌های اخیر را با جزئیات در دسترس قرار می‌دهد. متاسفانه بازی هنوز آمار بازیکن را به‌صورت جامع ارائه نمی‌دهد

نواقصی که در حال حاضر در بازی Valorant وجود دارد، خوشبختانه با پشتیبانی مناسب سازندگان در عرض نهایت دو یا سه ماه می‌تواند حل شود. با گذر از این موارد، عنوان Valorant تجربه‌ای ارائه می‌دهد که اگرچه اصیل نیست، ولی به اندازه‌ی منابع الهامش سرگرم‌کننده و جذاب است. این‌که آیا اثر جدید Riot Games می‌تواند جایگزین CS:GO یا بازی دیگری شود، خود یک بحث مفصل را می‌طلبد، ولی در صورت پشتیبانی منظم می‌تواند رقیبی جدی برای دیگر عناوین تیراندازی اول شخص آنلاین باشد.


8.5 عالی
بازی Valorant انقلابی در بازی‌های تیراندازی اول شخص آنلاین نیست، اما به لطف ایجنت‌های متنوع و ترکیب قابلیت‌های آن‌ها با گان‌پلی کلاسیکی که در CS:GO دیده‌ایم، تجربه‌ای جذاب و باارزش ارائه می‌دهد.
  • ارائه‌ی یک فرمول جذاب و با ارزش تکرار بالا به لطف ایجنت‌های متنوع با توانایی‌های منحصربه‌فرد
  • بخش تمرینی مفصل
  • قوی بودن بیش از حد ایجنت Reyna
  • غیبت حالت Competitive
  • باگ‌هایی در انیمیشن و رابط کاربری

مطالب مرتبط

دیگران نیز خوانده‌اند

نظرات

دیدگاه خود را اشتراک گذارید
اشتراک
به من اطلاع بده
guest

2 دیدگاه
جدیدترین
قدیمی‌ترین بیشترین رای
Inline Feedbacks
View all comments