-
0/10
چه زمانی فرازمینی‌ها روی زمین می‌آیند
شاید یک قرن تا مواجهه با فرازمینی‌ها زمان باقی مانده باشد
شاید برای‌تان جالب باشد که بدانید از ۱۲۶ سال پیش انسال اقدام به ارسال امواج رادیویی بدون توجه به عواقب آن به فضا کرد. با این حال هنوز مشخص نیست که چه زمانی فرازمینی‌ها روی زمین می‌آیند.
اگر در همسایگی زمین تمدن دیگری غیر از ما وجود داشته باشد و با تلسکوپ‌های رادیویی حساس طی صد سال نوری زمین را رصد کرده باشند، ممکن است از قبل درباره ما اطلاعاتی داشته باشند. در مورد زمان حضور فرازمینی‌ها روی زمین دو گزینه قابل پیش‌بینی وجود دارد؛ سیگنال‌های الکترومغناطیسی مانند امواج رادیویی با سرعت نور حرکت می‌کنند و اگر تمدن بیگانگان در فاصله ۱۰۰ سال نوری از ما قرار داشته باشند احتمالا تا قرن ۲۲ باید منتظر حضور فرازمینی‌ها روی زمین باشیم.
اما گزینه بعدی موشک‌هایی با پیشرانه شیمیایی است، مانند وویجر 1 و 2 یا افق‌های نو که تمدن ما آنها را به مسیرهایی فرستاده است که آنها را به فضای بین ستاره‌ای می‌برد. اگر بیگانگان استفاده از آنها را انتخاب کنند، کوتاه‌ترین زمان برای دیدار با بیگانگان ۱۰۰ سال نوری یعنی میلیون‌ها سال طول می‌کشد. این بدان معناست که ما همچنان به اندازه زمانی که از اولین باری که انسان‌ها روی زمین ظاهر شدند قبل از اینکه بتوانیم شاهد ورود دستگاه‌های پیشرانه شیمیایی در پاسخ به شناسایی امواج تلویزیونی و رادیویی خود باشیم، انتظار خواهیم داشت.
زمان سفر را می‌توان با بادبان‌های فرازمینی که توسط نور حرکت می‌کنند، به‌طور قابل توجهی کاهش داد، اما همچنان زمان زیادی لازم است. البته فرض را بر این می‌گذاریم که یک تمدن فرازمینی در همان مرحله از توسعه فناوری است که ما هستیم، اما اصل کوپرنیک، که ادعا می‌کند ما به هیچ وجه خاص نیستیم، چیز دیگری می‌گوید. تنها حدود یک قرن است که انسان به فناوری دستیابی به ستارگان دیگر دست یافته که این تنها بخش کوچکی از تاریخ زمین‌مان است.
احتمال اینکه سیاره دیگری دقیقاً در همان نقطه توسعه خود باشد، بیش از ۱۰ میلیون درصد است. برای مواجهه با یک سیاره‌ی دیگر شبیه زمین، باید حجمی از فضای حاوی بیش از ده میلیون ستاره را در نظر بگیریم. با توجه به چگالی محلی ستارگان، سیگنال باید حداقل یک هزار سال نوری را طی کند و این موضوع نیازمند یک زمان سفر نور دو طرفه بیش از دو هزاره است؛ یعنی تا قبل از سال ۴۰۰۰ حتی با سرعت نور هم جوابی نخواهیم گرفت.
چه زمانی فرازمینی‌ها روی زمین حاضر می‌شوند
با این حال، راه دیگری برای مواجهه با بیگانگان وجود دارد؛ مثلا فرضیه‌ی اینکه یک تمدن فناوری پیشرفته میلیون‌ها سال پیش پدید آمده باشد و از مدت‌ها قبل از آگاهی از وجود ما در فضای بین‌ستاره‌ای سفر کرده باشد. اخترشناسان نیز مشتاق مطالعه سیارات فراخورشیدی بالقوه قابل سکونت، مانند سیاره‌ای در اطراف زمین هستند. ما به راحتی ممکن است تصمیم بگیریم که با فضاپیما از این سیاره دیدن کنیم، قبل از اینکه نشانه‌ای مبنی بر ظهور تمدن تکنولوژیکی در آن وجود داشته باشد.
اما آیا وسایل نقلیه بین ستاره‌ای در حال حاضر وجود دارند که به ما نزدیک می‌شوند، فقط به این دلیل که سازندگان آنها مدت‌ها پیش کشف کردند که زمین یک سیاره قابل سکونت است و تصمیم گرفتند برای بررسی بیایند. تنها راه برای یافتن این موضوع جستجو در آسمان برای یافتن اجسام غیرعادی است. این منطق پشت پروژه گالیله است. این پروژه در ۲۶ ژوئیه ۲۰۲۱ به عنوان یک تلاش تحقیقاتی برای جمع آوری و تجزیه و تحلیل شفاف داده‌های علمی جمع آوری شده توسط تلسکوپ‌های جدید به طور عمومی اعلام شد.
این پروژه چند میلیون دلاری توسط سرمایه‌گذاران خصوصی تامین می‌شود که پس از خواندن کتاب فرازمینی یا گوش دادن به مصاحبه‌های متعددی که پس از انتشار آن انجام شد، بسیاری به نویسنده مراجعه کردند. متعاقباً، یک تیم تحقیقاتی استثنایی گرد هم آمدند که قصد دارند شبکه‌ای از تلسکوپ‌های جدید بسازند و آسمان را برای رصد هر شی یا سیاره‌ی غیرمعمول نزدیک زمین مورد بررسی قرار دهد. هنگام جستجوی آسمان به روشی جدید، احتمالاً چیز جدیدی کشف می‌شود.
این در مورد ستاره شناس گالیله (1564-1642) صادق بود، که طراحی بهبود یافته تلسکوپ نوری به او اجازه داد تا چهار قمر بزرگ مشتری را در سال‌های ۱۶۰۹-۱۶۱۰ کشف کند. این قمرهای گالیله اولین ماهواره‌هایی بودند که به دور سیاره‌ای غیر از زمین می‌چرخند. گالیله همچنین حلقه‌های زحل را در سال ۱۶۱۰ کشف کرد. هر دو اکتشاف شواهد کلیدی به نفع مدل هلیومرکزی ارایه کردند که توسط نیکلاس کوپرنیک توسعه یافت و در سال ۱۵۴۳ منتشر شد که جایگزین مدل قبلی، جزمی و نادرست زمین مرکزی جهان شد.
طبق یک افسانه، گالیله پس از اینکه تحت آزار و شکنجه نظریه خود را مبنی بر حرکت زمین به دور خورشید رد کرد، ظاهراً این عبارت را زمزمه کرد: “و با این حال حرکت می‌کند.” گالیله همچنین شکایت کرد که برخی از فیلسوفانی که با اکتشافات او مخالف بودند، حتی از نگاه کردن به تلسکوپ او و دیدن کوه‌های روی ماه یا چهار قمر بزرگ مشتری خودداری کردند. وی مدام تاکید می‌کرد اشتباه آنها را تکرار نکنیم، اعتراف به ناقص بودن دانش ما به ما امکان می‌دهد دانش خود را کامل کنیم.
نام این پروژه از گالیله گرفته شده است زیرا این امکان وجود دارد که بتواند اکتشافات راهگشا در مورد تمدن‌های تکنولوژیکی فرازمینی انجام دهد. یک تصویر با وضوح بالا از یک جسم فرازمینی می‌تواند به اندازه مشاهدات پیشگام گالیله بر جهان بینی ما تأثیر بگذارد. با همه‌ی این‌ها به طور دقیق نمی‌توان به زمان حضور فرازمینی‌ها و بیگانگان روی زمین اشاره کنیم و این احتمال که تا قرن‌ها آنها برنامه‌ای برای نمایش خود به انسان‌ها نداشته باشند وجود دارد.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید