چرا قسمت آخر انیمه حمله به تایتان انتظارات را برآورده نمی کند؟

قسمت آخر انیمه حمله به تایتان از نظر درصد زیادی از بینندگان ناامیدکننده تلقی شد و می‌توانست بسیار بهتر از چیزی باشد که پس از سال‌ها برای طرفداران ارائه شد.

پس از منتشر شدن آخرین چپتر از مانگای حمله به تایتان/تایتان مهاجم (Attack On Titan)، چپتر صد و سی و نه، درصد بسیار زیادی از خوانندگان با همدیگر توافق نظر داشتند که پایان بندی داستان بسیار ناامیدکننده بود! داستان حمله به تایتان از چپتر یک تا صد و بیست و چهار یکی از بهترین داستان‌های نوشته شده تمام دوران‌ها بود و به بهترین شکل ممکن روند خود را طی می‌کرد. در این داستان مضامین عمیقی همچون برده داری، نژادپرستی، افتراق و تبعیض، تعصبات سیاسی و فرهنگی، تروریسم و … گنجانده شده بود؛ به علاوه، شخصیت‌هایی که برای داستان طراحی شده بودند، بسیار متفاوت اما در عین حال مناسب برای داستان بودند. با توجه به اینکه در جاهایی از داستان، به زندگی شخصی و احساسات کارکترهای نقش منفی نیز پرداخته می‌شد، خوانندگان و بینندگان به گونه‌ای با این شخصیت‌ها نیز احساس همدردی می‌کردند. به همین خاطر نیز مخاطبان این داستان هیچگاه نتوانستند برچسب صد در صد خوب و یا بد بودن را بر روی هیچکدام از کارکترها بزنند و این یکی از بهترین ویژگی‌های حمله به تایتان به شمار می‌رفت. همه این ویژگی‌ها باعث شد‌اند حمله به تایتان به یکی از خاص‌ترین و نمادین داستان‌های کل تاریخ تبدیل شود. تقریبا می‌توان گفت تا به حال هیچ انیمه دیگری ساخته نشده است که همه این مضامین را به این صورت در خود جای داده باشد؛ بنابراین با جرات می‌توان گفت که هاجیمه ایسایاما (Hajime Isayama) با خلق این اثر یکی از بهترین داستان‌های تاریخ را نوشته است که مشابه با آن را به سختی می‌توان پیدا کرد.

همه ما می‌دانیم که جنگ و تصمیمات سیاسی می‌توانند پیامدهای انسانی بسیار زیادی به همراه داشته باشند و تاثیرات مخربی بر افراد بگذارد. در انیمه حمله به تایتان نیز، تاثیراتی که جنگ بر روی انسان‌ها می‌گذارد را به وضوح می‌توانیم در کارکترهای مختلف، به ویژه کارکتر ارن و راینر، مشاهده کنیم؛ به گونه‌ای که می‌توانیم ببینیم پیامد جنگ بر روی افراد می‌تواند به چه صورت باشد و زندگی، شخصیت آنها و روابطشان با افراد دیگر را به چه شیوه‌ای مختل کند.  

سرعت پیش رفتن داستان حمله به تایتان نیز خالی از هرگونه مشکل بود؛ یعنی علیرغم اینکه داستان بسیار سریع پیش نمی‌رفت، اما در عین حال آنقدری نیز آرام نبود که بینندگان و خوانندگان را خسته کند. صحنه‌های اکشن انیمه بسیار فوق العاده طراحی شده بودند. در طول کل داستان زمانبندی‌های بسیار خوبی نیز وجود داشت که در آن زندگی شخصی کارکترهای مختلف به بهترین شکل ممکن زیر ذره‌بین قرا می‌گرفت؛ به این صورت در طول داستان، بینندگان و خوانندگان به آرامی با هریک از شخصیت‌های اصلی ارتباط برقرار می‌کردند و پس از پی بردن به داستان زندگیشان، با آنها احساس همدردی می‌کردند. به علاوه، معماهایی که کارکترها از همان ابتدای داستان، با آن‌ها مواجه بودند و سوالات بیشتری نیز که پس از هر پیچش داستانی غیرمنتظره به وجود می‌آمد نیز بسیار هوشمندانه و قابل تحسین بودند. به همین خاطر نیز افراد بسیار زیادی، نه تنها در ژاپن، بلکه در سراسر جهان، این انیمه را دوست داشتند و از دیدن آن لذت می‌بردند.

با این وجود، قسمت آخر انیمه حمله به تایتان به گونه‌ای دیگر بود! سکانس‌های مختلف این قسمت با همدیگر همخوانی نداشتند و به طور کلی هیچگونه انسجامی در طول این قسمت هشتاد و پنج دقیقه‌ای دیده نمی‌شد. داستان با سرعت بسیار زیادی پیش می‌رفت؛ طرفداران چندین سال برای این انیمه وقت گذاشته بودند و با کارکترهای آن ارتباط برقرار کرده بودند، اما با این حال، زمانیکه اتفاق ناراحت کننده‌ای برای هرکدام از این کارکترها رخ می‌داد، بینندگان وقت کافی برای ناراحت شدن نداشتند زیرا که درست پس از آن، اتفاق مهم دیگری رخ می‌داد. به همین خاطر نیز بیشتر طرفداران این حس مشترک را تجربه کردند که نمی‌توانستند آنگونه که باید و شاید به وقایع داستان واکنش نشان دهند. به همین ترتیب، زمانی هم که یک پیروزی اتفاق می‌افتاد، بینندگان بازهم زمان کافی برای خوشحالی کردن نداشتند