چرا اعتقاد داریم کیانو ریوز میتواند توجه همه را به سوی خود جلب کند؟ چرا تنها دلخوشی کنفرانس E3 2019 کیانو ریوز بود؟
هر ساله در کنفرانس E3 درباره بازیهای متنوع جدید و حتی قدیمی صحبت به میان میآید. رویکرد و سیاستهای این کنفرانسِ پر خرج برای توسعه صنعت بازیسازی در آینده نزدیک در نظر گرفته میشود. هر ساله بازیسازها و ناشرینِ فعال در حوزه بازیهای ویدیویی در این کنفرانس تلاش میکنند تا نمایشی با شکوه از محصولاتشان به حضار و گیمرها نشان دهند. البته در طول تاریخِ صنعت گیم بارها شده نمایش یک بازی مورد انتظار ضعیف ظاهر شده باشد. به همین علت شاید یک نمایش ضعیف در ذهن بسیاری از مخاطبین و گیمرها تاثیر سو داشته باشد.
شاید شما هم مثل من در زمان تماشای کنفرانسهای E3 ناخودآگاه کنفرانس مورد نظر را با آنچه قبلا دوست داشتید مقایسه میکردید. بازیهای زیادی با نمایشی دیدنی معرفی شدند. به عنوان مثال بازی Crackdown 2 مثل یک بمب در آن دوران صدا کرد و هواداران مایکروسافت سر از پا نمیشناختند. انگار همین دیروز بود که میزوگوچی با آن دستکش سفید خاصش روی صحنه آمد و بازی Child of Eden را معرفی کرد. من حتی انتظار دارم بالاخره یک روزی بازی پکمن نیز دست خوش تغییر و تحول شده و برای نسل جدید توسعه یافته و منتشر شود. قطعا نبش قبر کردن بازیهای ویدیویی قدیمی و کلاسیک میتواند قند در دل گیمرهای کهنهکار آب کند.
نوستالژی، حس غریبی است که آن را دست کم میگیریم. ما در قبال چیزی (یا فردی) که مسبب تحریک این حس است، ابراز صمیمیت خاصی از خود نشان میدهیم. در حقیقت ما از به یاد آوردن تجارب و محصولات قدیمی خود لذت میبریم. به نظرم این توانایی خاص و بعضا عجیب تنها در انسانها نهفته و ما باید در قبال این نعمت، از پروردگار شاکر باشیم.
کالبرت از کیانو ریوز پرسید که وقتی ما میمیریم، چه اتفاقی میفتد؟ کیانو ریوز کمی مکث کرد و سرش را پایین انداخت. او نفس عمیقی کشید و در جواب گفت:
میدانم مردمی که عاشق ما هستند، دلشان برای ما تنگ میشود.
شاید به درستی جملات کیانو ریوز را سر هم نکرده باشم اما تصویری از او بابت صحبتهایی این چنینی در ذهن من و سایرین برای همیشه حک شد. به نظرم همین قضیه باید کافی باشد. این طور فکر نمیکنید؟
در سال ۲۰۱۹ میلادی همه منتظر بودیم تا کیانو ریوز از برنامههای کاری جدیدش پردهبرداری کند. او انسانی خوش اخلاق، مردمی و به شدت با استعداد در حوزه بازیگری است. به همین علت کمتر کسی از کیانو ریوز بدش میآید! در گیر و دار کنفرانس E3 سال جاری بود که پس از تماشای تریلر بازی Cyberpunk 2077 درست زمانی که انتظار نداشتیم، ناگهان اتفاقی رخ داد. پس از پایان تریلر، چهره کیانو ریوز روی نمایشگر ترسیم شد و او دیالوگی را ادا کرد. چندی بعد کیانو ریوز وارد صحنه شد و چه غوغایی به پا شد! البته شور و اشتیاق ما چندان استرسی روی شانههای کیانو ریوز وارد نکرد و او خیلی راحت با حضار به صحبت پرداخته و از همکاری خود با تیم سازنده بازی Cyberpunk 2077 اطلاع داد.
اصلا به مغز کسی خطور نکرد کیانو ریوز در یک پروژه بازی ویدیویی حضور داشته باشد، چه برسد به اینکه او با آب و تاب روی استیج قدم بزند. آیا فکر میکنیم تریلر سینمایی بازی Cyberpunk 2077 بسیار قدرتمند ظاهر شد؟ بعید میدانم! چون ما دیگر از صحنههای سینمایی خسته شدیم و با این اوصاف سازندهها با آوردن کیانو ریوز در کنفرانس، تمامی حضار را شگفتزده کردند. در هر صورت، چه نمایش بازی Cyberpunk 2077 ضعیف بوده باشد و چه قوی، ما به شدت از این رویکرد استودیو سازنده کمال تشکر را داریم.
البته حس نوستالژی را در تماشای بازی Final Fantasy 7 نیز به وضوح حس کردیم که کاراکترها و دنیای فاینال فانتزی رنگ و لعابی جدید به خود گرفتند. سیستم مبارزات جدید بوده اما نبرد با غولآخرها و حتی قطعات موسیقی همچنان آشنا بود.
نوستالژی، حس غریبی است که آن را دست کم میگیریم. ما در قبال چیزی (یا فردی) که مسبب تحریک این حس است، ابراز صمیمیت خاصی از خود نشان میدهیم. تریلر بازی Avengers را نیز مشاهده کردیم که صرفا چند سکانس سینمایی بود که با آب و تاب خاصی کنار هم قرار گرفت تا ما ذوقزده شویم. غافل از اینکه برای هیجانزده کردن یک فرد باید تلاش بیشتری کرد. یونیفرم لباس ابرقهرمان آشنا بود اما چه کسی لباس کاپیتان امریکا را پوشیده بود؟ صداگذاری مرد آهنی به عهده چه کسی بود؟ بازیگرها همگی جدید بودند و شاید به همین علت این نمایش کوتاه و چند دقیقهای، چندان به مذاق ما خوش نیامد.
از وجود این موارد جدید در نمایش بازی Avengers بگذریم، طراحی صورت کاراکترها چندان جالب از آب در نیامده بود. جدا از این مورد، اصلا بین صدا و چهره ابرقهرمانها تناسبی وجود نداشت و این مسئله به شدت آزاردهنده است. به خصوص برای ما که عمری با ابرقهرمانهای دنیای سینمایی مارول زندگی کردیم.
البته شاید بگویید در بازی جدید Spider-Man که در انحصار سونی است، فرمول جدید و خوبی به کار گرفته شد و چرا همان فرمول برای بازی Avengers کارساز نباشد؟ باید به این مسئله اشاره کنیم شاید بازی مرد عنکبوتی یک اثر خوش ساخت باشد اما هر چه باشد، کاراکتری ساخته شده که صرفا محدود به همان دنیای استودیوی اینسومنیاک است، نه دنیای مارولی که ما میشناختیم.
استودیوی کریستال داینامیکس، اعضای زبده و کاربلدی دارد اما نمایش آنها از این بازی مورد انتظار چندان قدرتمند ظاهر نشد. حداقل آنها رویکرد اشتباهی در پیش گرفتند و کار به شدت سختی است که ما برای کاراکترهای تیم انتقامجویان، اعضای جدیدی در ذهن و قلب خود جایگزین کنیم. شاید اگر از تیم بازیگران دنیای سینمایی مارول برای این بازی بهرهبرداری میشد، کیانو ریوز را برنده بیچون و چرای کنفرانس E3 2019 نمیدانستیم.
نظرات
دیدگاه خود را اشتراک گذارید